1 Algum tempo depois, morreu o rei amonita, e o seu filho Hanum ascendeu ao trono em seu lugar. David decidiu o seguinte:

2 Hei-de usar de beneficência para com ele, visto que o seu pai Naás sempre foi leal para comigo. Por isso David enviou embaixadores que expressassem as suas condolências a Hanum pelo falecimento do pai.

3 Contudo os conselheiros militares de Hanum falaram desta forma ao rei amonita: Esta gente não veio honrar a memória do teu pai. David mandou-os para espiarem a cidade antes de a atacar!

4 Hanum então reteve os homens de David, rapou-lhes metade da barba, cortou-lhes a roupa que traziam até à altura das ancas e mandou-os embora meio nus. Quando David teve conhecimento do que acontecera, disse-lhes que ficassem em Jericó até lhes crescer novamente a barba, pois que aqueles homens estavam incomodados com o aspecto que tinham.

6 Nessa altura o povo de Amom deu-se conta de como tinha suscitado seriamente a ira de David; em consequência, alugaram vinte mil mercenários sírios, da terra de Reobe e de Zobá, outros mil ao rei de Maaca e dez mil da terra de Tobe.

7 Quando contaram isto a David, este mandou Joabe e todo o exército israelita para os atacar. Os amonitas defendiam as entradas da cidade, enquanto os sírios de Zobá, Reobe, Tobe e Maaca lutavam no campo.

9 Joabe, vendo que tinha de lutar em duas frentes, pôs de parte os melhores combatentes da sua tropa e, sob o seu próprio comando, levou-os a confrontarem-se com os sírios na planície. O resto do exército deixou-o às ordens do seu irmão Abisai, que devia atacar a cidade.

11 Se eu precisar de ajuda contra os sírios, vem ajudar-me, combinou Joabe com ele. E se forem os amonitas mais fortes do que tu, sou eu quem virá em teu auxílio. Coragem! Devemos actuar com muita energia se queremos salvar o nosso povo e as cidades do nosso Deus. Que se faça a vontade do Senhor.

13 Seguidamente, quando Joabe e as suas tropas atacaram, os sírios começaram a fugir.

14 Por sua vez os amonitas ao verem isso também se puseram a fugir para dentro da cidade. Joabe retirou-se para Jerusalém.

15 Os sírios viram bem que não eram suficientes para fazer frente ao exército de Israel, por isso, ao reagruparem-se, engrossaram os seus efectivos com um contingente adicional, mobilizado por Hadadezer do outro lado do rio Eufrates. Estas tropas chegaram a Helã sob as ordens de Sobaque, comandante das forças militares de Hadadezer.

17 Tendo tido conhecimento disso tudo, David decidiu chefiar pessoalmente o seu exército e foi para Helã, onde os sírios tinha atacado. Mas aí os sírios fugiram de novo dos israelitas, mas desta vez deixando mortos no campo de luta setecentos condutores de carros de combate e ainda quarenta mil cavaleiros, incluindo o general Sobaque. Os aliados de Hadadezer, constatando que os sírios tinham sido derrotados, renderam-se a David e tornaram-se seus servos. A partir de então os sírios tiveram medo de socorrer mais vez alguma os amonitas.

1 Senjälkeen ammonilaisten kuningas kuoli, ja hänen poikansa Haanun tuli kuninkaaksi hänen sijaansa.

4 Niin Haanun otatti kiinni Daavidin palvelijat, ajatti toisen puolen heidän partaansa ja leikkautti toisen puolen heidän vaatteistaan, peräpuolia myöten, ja päästi heidät sitten menemään.

6 Kun ammonilaiset näkivät joutuneensa Daavidin vihoihin, lähettivät ammonilaiset lähettiläitä ja palkkasivat Beet-Rehobin ja Sooban aramilaisia, kaksikymmentä tuhatta jalkamiestä, ja Maakan kuninkaalta tuhat miestä ja Toobin miehiä kaksitoista tuhatta.

7 Kun Daavid sen kuuli, lähetti hän Jooabin ja koko sotajoukon, kaikki urhot.

8 Niin ammonilaiset lähtivät ja asettuivat sotarintaan portin oven edustalle, mutta Sooban ja Rehobin aramilaiset ja Toobin ja Maakan miehet olivat eri joukkona kedolla.

9 Kun Jooab näki, että häntä uhkasi hyökkäys edestä ja takaa, valitsi hän miehiä kaikista Israelin valiomiehistä ja asettui sotarintaan aramilaisia vastaan.

10 Mutta muun väen hän antoi veljensä Abisain johtoon, ja tämä asettui sotarintaan ammonilaisia vastaan.

13 Sitten Jooab ja väki, joka oli hänen kanssaan, ryhtyi taisteluun aramilaisia vastaan, ja nämä pakenivat häntä.

14 Ja kun ammonilaiset näkivät aramilaisten pakenevan, pakenivat hekin Abisaita ja menivät kaupunkiin. Sitten Jooab palasi ahdistamasta ammonilaisia ja tuli Jerusalemiin.

15 Kun aramilaiset näkivät, että Israel oli voittanut heidät, kokoontuivat he kaikki,

16 ja Hadareser lähetti nostattamaan niitä aramilaisia, jotka asuivat tuolla puolella Eufrat-virran; ja he tulivat Heelamiin, ja Soobak, Hadareserin sotapäällikkö, johti heitä.

17 Kun se ilmoitettiin Daavidille, kokosi hän kaiken Israelin ja meni Jordanin yli ja tuli Heelamiin; ja aramilaiset asettuivat sotarintaan Daavidia vastaan ja taistelivat hänen kanssaan.

18 Mutta aramilaiset pakenivat Israelia, ja Daavid tappoi aramilaisilta seitsemän sataa vaunuhevosta ja neljäkymmentä tuhatta ratsumiestä, ja heidän sotapäällikkönsä Soobakin hän siellä löi kuoliaaksi.

19 Kun kaikki Hadareserin alaiset kuninkaat näkivät, että Israel oli voittanut heidät, tekivät he Israelin kanssa rauhan ja palvelivat heitä. Sitten aramilaiset eivät enää uskaltaneet auttaa ammonilaisia.