1 Então David perguntou ao Senhor: Deverei voltar para Judá? O Senhor respondeu-lhe: Sim.Para que cidade devo ir? E o Senhor respondeu: Para Hebrom.

2 David e as suas mulheres - Ainoã de Jezreel e Abigail, a viúva de Nabal, do Carmelo - mais os seus homens com as respectivas famílias, todos vieram para Hebrom. Os líderes de Judá vieram dar-lhe as boas vindas e coroaram-no rei sobre o povo de Judá o saber que os homens de Jabes-Gileade tinham tido o cuidado de fazer o enterro de Saul, mandou-lhes uma mensagem: Que o Senhor vos abençoe por terem honrado dessa maneira a memória do vosso rei, fazendo-lhe um funeral com dignidade. Que o Senhor vos proteja na sua fidelidade e vos recompense! Eu também vos retribuirei o bem que praticaram. Agora peço-vos que aceitem ser meus súbditos, fortes e fiéis, visto que Saul já está morto. Também a tribo de Judá já me designou como seu rei.

8 No entanto Abner, comandante das tropas de Saul, foi a Maanaim para fazer de Isbosete rei. O seu território era Gileade, Asuri, Jezreel, Efraim, a tribo de Benjamim e todo o resto de Israel. Isbosete tinha quarenta anos nessa altura. Reinou assim em Maanaim por dois anos; entretanto David reinava em Hebrom, e durante sete anos e meio foi rei do povo de Judá.

12 Um dia o general Abner levou as tropas de Isbosete de Maanaim até Gibeão, e Joabe (filho de Zeruía), general das tropas de David, levou estas ao encontro das primeiras. Ficaram frente a frente junto ao poço de Gibeão, uns do lado de cá do tanque, e os outros do lado oposto. Abner sugeriu a Joabe o seguinte: Vamos pôr alguns dos nossos moços a defrontarem-se à espada à nossa frente!, e Joabe acedeu. Foram assim escolhidos doze combatentes de cada lado, para se confrontarem mortalmente.

16 O combate começou e cada um, pegando na cabeça do outro pelos cabelos mergulhou a espada no corpo do outro, matando-o; e assim acabaram por morrer todos. Aquele lugar ficou conhecido como o Campo das Espadas.

17 Os dois exércitos começaram então a luta. Chegando ao fim do dia, Abner e os seus homens tinham sido derrotados por Joabe. Abisai e Asael - irmãos de Joabe - também se encontravam na batalha. Asael era um grande corredor, corria como uma gazela, e foi em perseguição de Abner, correndo sem descanso, absolutamente determinado a apanhá-lo.

20 A certa altura Abner olhou para trás, viu-o e perguntou-lhe: Tu és Asael? Sim, sou.

21 Aviso-te de que não venhas atrás de mim. Vai antes em perseguição dum soldado qualquer e fica com os despojos. Mas Asael recusou e continuou no seu encalço bner tornou a gritar-lhe: Sai de trás de mim! Eu nunca mais poderia aparecer ao teu irmão Joabe, se te matasse!

23 Mas Asael recusou-se a desistir. Então Abner trespassou-lhe o ventre com a extremidade mais grossa da sua lança; esta saiu-lhe pelo outro lado do corpo. Asael ficou-se logo ali estendido, morto; toda a gente que ia passando parava a ver o corpo.

24 Joabe e Abisai puseram-se por sua vez em perseguição de Abner. Estava já o Sol a pôr-se quando chegaram ao outeiro de Amá, em frente de Giá, no caminho para o deserto de Gibeão. As tropas de Abner, formadas por contingentes de soldados de Benjamim, reagruparam-se no cimo da colina. Dali Abner gritou para Joabe, em baixo: Será que as nossas tropas hão-de continuar a matar-se umas às outras? Quando é que pensas dizer à tua gente que deixe de perseguir os irmãos?

27 Garanto-te, diante de Deus, que mesmo que não tivesses falado, as minhas tropas teriam ido para casa já desde amanhã, respondeu-lhe Joabe. Tocou então a trombeta e os seus homens pararam de correr atrás das tropas de Israel.

29 Nessa noite, Abner e os seus soldados retiraram-se através da planície do Jordão; atravessaram o rio, andaram toda a manhã seguinte, até que chegaram a Maanaim.

30 As tropas de Joabe também se retiraram para a sua terra. Quando contaram as baixas verificaram que tinham perdido apenas dezanove homens, além de Asael; e que da parte de Abner tinha havido trezentas e sessenta perdas, todos da tribo de Benjamim.

32 Os soldados de Joabe levaram o corpo de Asael para Belém e enterraram-no na sepultura do seu pai; depois marcharam a noite inteira e chegaram a Hebrom ao romper do dia.

2 Niin Daavid meni sinne, mukanaan molemmat vaimonsa, jisreeliläinen Ahinoam ja Abigail, karmelilaisen Naabalin vaimo.

3 Ja Daavid vei sinne myös miehet, jotka olivat hänen kanssaan, kunkin perheinensä; ja he asettuivat Hebronin ympärillä oleviin kaupunkeihin.

4 Ja Juudan miehet tulivat ja voitelivat siellä Daavidin Juudan heimon kuninkaaksi. Kun Daavidille ilmoitettiin, että Gileadin Jaabeksen miehet olivat haudanneet Saulin,

6 Osoittakoon nyt Herra laupeutta ja uskollisuutta teitä kohtaan. Minäkin teen teille hyvää, koska tämän teitte.

8 Mutta Abner, Neerin poika, Saulin sotapäällikkö, otti Saulin pojan Iisbosetin ja vei hänet Mahanaimiin

9 ja asetti hänet Gileadin, Asurin, Jisreelin, Efraimin, Benjaminin ja koko Israelin kuninkaaksi.

10 Saulin poika Iisboset oli neljänkymmenen vuoden vanha tullessaan Israelin kuninkaaksi ja hallitsi kaksi vuotta. Ainoastaan Juudan heimo seurasi Daavidia.

11 Ja aika, minkä Daavid oli Juudan heimon kuninkaana Hebronissa, oli seitsemän vuotta ja kuusi kuukautta.

12 Abner, Neerin poika, ja Saulin pojan Iisbosetin palvelijat lähtivät Mahanaimista Gibeoniin.

13 Ja Jooab, Serujan poika, ja Daavidin palvelijat lähtivät hekin liikkeelle, ja he kohtasivat toisensa Gibeonin lammikolla; he asettuivat toiset tälle, toiset tuolle puolelle lammikon.

15 Niin heitä nousi ja astui esiin sama määrä: kaksitoista Benjaminin ja Saulin pojan Iisbosetin puolelta sekä kaksitoista Daavidin palvelijaa.

16 Ja he tarttuivat kukin vastustajaansa päähän ja pistivät miekkansa toinen toisensa kylkeen ja kaatuivat yhdessä. Niin sen paikan nimeksi tuli Helkat-Suurim, ja se on Gibeonin luona.

17 Ja sinä päivänä syntyi hyvin kova taistelu; mutta Daavidin palvelijat voittivat Abnerin ja Israelin miehet.

18 Ja siellä oli kolme Serujan poikaa: Jooab, Abisai ja Asael. Ja Asael oli nopeajalkainen kuin gaselli kedolla.

19 Ja Asael ajoi takaa Abneria eikä poikennut oikealle eikä vasemmalle Abnerin jäljestä.

23 Mutta kun hän ei tahtonut luopua hänestä, pisti Abner häntä keihään varsipuolella vatsaan, niin että keihäs tuli takaapäin ulos; ja hän kaatui ja kuoli siihen paikkaan. Ja jokainen, joka tuli siihen paikkaan, mihin Asael oli kaatunut ja kuollut, pysähtyi siihen.

24 Mutta Jooab ja Abisai ajoivat Abneria takaa ja tulivat, kun aurinko oli laskenut, Amman kukkulalle, joka on vastapäätä Giiahia, Gibeonin erämaahan päin.

25 Silloin benjaminilaiset kokoontuivat Abnerin taakse yhteen joukkoon ja asettuivat kukkulan laelle.

28 Ja Jooab puhalsi pasunaan; niin kaikki väki pysähtyi eikä enää ajanut takaa Israelia. Ja he eivät enää taistelleet.

29 Mutta Abner ja hänen miehensä kulkivat koko sen yön Aromaata ja menivät Jordanin yli, kulkivat koko Bitronin läpi ja tulivat Mahanaimiin.

30 Ja Jooab kokosi kaiken kansan, palattuaan ajamasta takaa Abneria. Ja Daavidin palvelijoista puuttui yhdeksäntoista miestä ja Asael.

31 Mutta Daavidin palvelijat olivat lyöneet benjaminilaisia ja Abnerin miehiä kuoliaaksi kolmesataa kuusikymmentä miestä.

32 Ja he ottivat Asaelin ja hautasivat hänet hänen isänsä hautaan Beetlehemiin. Ja Jooab ja hänen miehensä kulkivat koko sen yön ja tulivat päivän valjetessa Hebroniin.