1 Entretanto Eliseu tinha mandado chamar um dos jovens profetas para lhe dizer: Prepara-te para ires a Ramote-Gileade. Pega nesta almotolia e vai ter com Jeú (o filho de Jeosafá e neto de Ninsi). Depois, chama-o à parte, longe dos que o rodeiam,
3 e derrama o óleo sobre ele. Diz-lhe que o Senhor o unge para que seja rei de Israel. Em seguida foge depressa, porque corres perigo de vida!
4 O jovem assim fez, como lhe foi mandado. Quando chegou a Ramote-Gileade, foi ter com Jeú que estava sentado com os oficiais do exército à sua volta, e disse-lhe: Tenho uma mensagem para ti, senhor.Mas para qual de nós?, perguntou Jeú.Para ti, capitão.
6 Jeú levantou-se, deixou os outros, entrou nos seus aposentos, e o moço profeta derramou sobre ele o óleo, dizendo-lhe: Assim diz o Senhor Deus de Israel: 'Unjo-te rei de Israel, o povo do Senhor.
7 Deverás destruir a família de Acabe. Vingarás a morte dos meus profetas e de todo o resto do meu povo que foi assassinado por Jezabel. Toda a família de Acabe deverá ser varrida da terra - todos os homens, sejam eles quem forem. Destruirei a família de Acabe tal como destrui a família de Jeroboão (filho de Nebate) e de Basha (filho de Aías). Cães comerão Jezabel, a mulher de Acabe, em Jezreel, e não haverá ninguém que a enterre.' Depois de dizer isto, abriu a porta e fugiu a correr.
11 Jeú voltou para junto dos seus amigos, os quais lhe perguntaram: Há alguma novidade? O que é que esse maluco te veio dizer? Vocês sabem muito bem quem ele era e o que queria, respondeu Jeú.
12 Não, não sabemos. Diz lá o que era.Ele contou-lhes o que o profeta dissera, e que o tinha ungido rei de Israel. Os outros, sem perder tempo, puseram as suas capas sobre os degraus da casa, mandaram tocar a trombeta e gritaram: Jeú é rei!
14 Foi assim que Jeú (filho de Jeosafá, filho de Ninsi), se revoltou contra o rei Jorão. Este tinha estado em Ramote-Gileade, defendendo Israel contra as forças do rei Hazael, da Síria. Mas fora para Jezreel com o fim de se restabelecer dos ferimentos recebidos. Visto que me querem como rei, disse Jeú para os homens que estavam com ele, não deixem que ninguém escape da cidade e vá dizer para Jezreel o que fizemos.
16 Jeú saltou para um carro de combate e dirigiu-se ele próprio a Jezreel para se encontrar com Jorão, que se encontrava de cama ainda ferido. (Também o rei Acazias de Judá ali estava, pois tinha ido visitá-lo.) A sentinela sobre a torre da povoação viu Jeú e os seus acompanhantes aproximaram-se e gritou: Está a chegar um grupo de gente.Manda um cavaleiro que vá ver se são amigos ou inimigos, disse Jorão. E saiu ter com eles um homem a cavalo: O rei manda perguntar se vêm como amigos ou como inimigos, perguntou o cavaleiro a Jeú. Vêm com intuitos de paz? Jeú replicou: Que é que tu entendes acerca de paz ou de guerra? Passa já para trás de mim!O vigia mandou novo recado ao rei dizendo-lhe que o mensageiro enviado ao encontro dos outros não tinha regressado. O rei mandou outro cavaleiro, que lhes perguntou da mesma forma se vinham como amigos ou como inimigos.Que história é essa de amigos ou de inimigos? Passa já aí para trás de mim!, respondeu Jeú.
20 Também este lá ficou!, exclamou a sentinela. Deve tratar-se de Jeú, pela forma como se aproxima, furiosamente.
21 Depressa! Preparem-me o meu carro!, mandou o rei. E logo saiu, em companhia de Acazias, ao encontro de Jeú. Encontraram-se com ele no campo de Nabote, e Jorão perguntou-lhe: Vens como amigo, Jeú? Jeú respondeu: Como pode haver amizade enquanto a depravação de Jezabel continua aqui, à vista de toda a gente?
23 Jorão fez meia-volta com o seu carro, gritando enquanto fugia: Traição, Acazias! Atraiçoaram-nos!
24 Jeú retesou com toda a força o seu arco e atirou-lhe uma flecha que o apanhou entre as espáduas. Com o coração perfurado, logo caiu do carro para o chão, morto.
25 Jeú disse para Bidcar, seu assistente: Lança-o aí para o campo de Nabote, porque, uma vez que nós vínhamos atrás do seu pai Acabe, o Senhor me revelou esta profecia: 'Dar-lhe-ei aqui mesmo, neste campo de Nabote, a paga do assassínio de Nabote e dos seus filhos.' Por isso deita-o para a ex-propriedade de Nabote, tal como o Senhor disse.
27 Entretanto Acazias, o rei de Judá, fugira pelo caminho que vai para Bete-Hagã . Mas Jeú foi atrás dele gritando: Matem-no! Matem também esse! E com efeito mataram-no no seu carro, no lugar em que o caminho sobe para Gur, perto de Ibleão. Conseguiu mesmo ir até Megido, mas acabou por morrer ali. Os seus oficiais levaram-no num carro para Jerusalém onde o enterraram no cemitério real.
29 (O reinado de Acazias sobre Judá tinha começado no décimo segundo ano do reinado de Jorão, de Israel. )
30 Quando Jezabel ouviu que Jeú tinha vindo a Jezreel, arranjou-se toda, pintou os olhos, penteou-se e foi sentar-se a uma janela. Na altura em que Jeú regressava e entrava pelo portão do palácio, ela gritou-lhe: Então já estás satisfeito, tu o filho de Zimri, que mataste o teu senhor?
32 Ele olhou para cima, viu-a à janela e respondeu-lhe: O que eu quero agora saber é quem está do meu lado. Nessa altura, dois ou três eunucos que se encontravam ali perto de Jezabel, olharam para ele:
33 Atirem-na daí abaixo!, gritou-lhes Jeú. Eles empurraram-na da janela abaixo, e ao esmagar-se no solo, o sangue espirrou nas paredes e sobre os cavalos; estes, excitados, esmagaram-na sob as patas.
34 Jeú entrou no palácio para comer. Mais tarde disse: Que alguém vá enterrar essa mulher maldita, porque sempre era filha de um rei. Contudo, quando foram buscar o cadáver apenas acharam a caveira, os pés e as mãos.
36 Regressando a dar-lhe conta disso, Jeú reconheceu: Foi justamente o que o Senhor afirmou que havia de acontecer. E disse isso a Elias, que os cães comeriam a sua carne e que o seu corpo seria lançado como esterco no campo, sem que ninguém pudesse até reconhecer que era ela própria!
2 Ja tultuasi sinne hae sieltä käsiisi Jeehu, Joosafatin poika, Nimsin pojanpoika; mene sisään, käske hänen nousta toveriensa keskeltä ja vie hänet sisimpään huoneeseen.
4 Niin nuorukainen, profeetan palvelija, meni Gileadin Raamotiin.
7 Ja sinä olet surmaava herrasi Ahabin suvun; sillä minä kostan Iisebelille palvelijaini, profeettain, veren ja kaikkien Herran palvelijain veren.
8 Ja koko Ahabin suku on hukkuva: minä hävitän Israelista Ahabin miespuoliset jälkeläiset, kaikki tyynni.
9 Ja minä teen Ahabin suvulle saman, minkä Jerobeamin, Nebatin pojan, suvulle ja saman, minkä Baesan, Ahian pojan, suvulle.
14 Niin Jeehu, Joosafatin poika, Nimsin pojanpoika, teki salaliiton Jooramia vastaan. Jooram oli ollut kaiken Israelin kanssa puolustamassa Gileadin Raamotia Hasaelia, Aramin kuningasta, vastaan.
16 Sitten Jeehu nousi vaunuihinsa ja lähti Jisreeliin, sillä Jooram makasi siellä; ja Ahasja, Juudan kuningas, oli tullut sinne katsomaan Jooramia.
24 Mutta Jeehu sieppasi jousen käteensä ja ampui Jooramia hartioiden väliin, niin että nuoli meni sydämen lävitse, ja hän vaipui vaunuihinsa.
28 Ja hänen palvelijansa veivät hänet vaunuissa Jerusalemiin ja hautasivat hänet hänen omaan hautaansa, hänen isiensä viereen, Daavidin kaupunkiin.
29 Ahasja oli tullut Juudan kuninkaaksi Jooramin, Ahabin pojan, yhdentenätoista hallitusvuotena.
30 Sitten Jeehu tuli Jisreeliin. Kun Iisebel kuuli sen, maalasi hän ihomaalilla silmäluomensa, koristeli päänsä ja katseli ulos akkunasta.
35 Mutta kun he menivät hautaamaan häntä, eivät he löytäneet hänestä muuta kuin pääkallon, jalat ja kädet.