1 Quando o rei Ezequias ouviu o relatório que eles lhe fizeram, rasgou a roupa que trazia vestida, cobriu-se com pano de saco e dirigiu-se ao templo para orar. Disse a Eliaquim, a Sebna e a alguns dos sacerdotes mais velhos para se cobrirem igualmente com pano de saco e irem ter com Isaías o profeta, filho de Amós, com a seguinte mensagem:
3 Diz assim o rei Ezequias: 'Hoje foi um dia de angústia, de desonra, de blasfémia. É como se uma criança estivesse prestes a nascer e a mãe não tivesse forças para dar à luz. Mas bem pode ser que o Senhor teu Deus tenha ouvido os insultos provocatórios do general assírio dirigidos ao Deus vivo, e que o castigue. Oh, pedimos-te que ores pelos poucos de entre nós que ainda restamos.'
5 Isaías respondeu: Assim diz o Senhor: 'Digam ao vosso senhor que não se perturbe com os insultos que esse assírio me atirou'. O rei da Assíria receberá más notícias vindas da sua terra e decidirá regressar. O Senhor fará com que seja morto logo que lá chegar.
8 O general assírio voltou para se encontrar com o seu rei em Libna (porque recebera comunicação em como ele tinha deixado Laquis). Pouco tempo depois trouxeram ao rei assírio a notícia que o rei Tiraca da Etiópia se aproximava para o atacar. Mas antes de partir para esse encontro bélico, enviou ainda esta mensagem ao rei Ezequias:
10 Não te deixes enganar por esse deus em que confias. Não acredites, quando ele te disse que não hei-de conquistar Jerusalém. Sabes perfeitamente bem o que os reis da Assíria fizeram por toda a parte por onde têm andado - têm tudo destruído. Por que é que havia de ser diferente contigo? Alguma vez os deuses das outras nações as livraram? Nações como Gozã, Harã, Rezefe, e Éden da terra de Telessar - os anteriores reis assírios destruíram-nas a todas! Que foi que aconteceu ao rei de Hamote e ao rei de Arpade? Que aconteceu com os reis de Sefarvaim, de Hena e de Iva?
14 Ezequias abriu a carta que os mensageiros lhe entregaram, leu-a, dirigiu-se ao templo e apresentou-a perante o Senhor. Depois orou do seguinte modo: Ó Senhor Deus de Israel, que te sentas sobre um trono que está muito acima dos anjos. Só tu és Deus, superior a todos os reinos da Terra. Tu criaste os céus e a Terra. Inclina-te, ó Senhor, e ouve; abre os teus olhos, Senhor, e vê. Escuta os desafios que este homem lança ao Deus vivo. Senhor, é realmente verdade que os reis da Assíria destruíram todas essas nações, e queimaram os seus ídolos. Mas é que não eram deuses nenhuns; foram destruídos por que se tratava de meros objectos que foram fabricados pelos homens com madeira e com pedra. Ó Senhor nosso Deus, imploramos-te que nos salves do seu poder; e então todos os soberanos da Terra saberão que só tu és Deus.
20 Isaías enviou esta mensagem a Ezequias: O Senhor Deus de Israel manda dizer-te o seguinte: 'Ouvi a tua oração! Esta é a resposta que dou ao rei Senaqueribe: A virgem, filha de Sião não tem medo de ti! A filha de Jerusalém ri-se francamente de ti. Tu viste bem a quem é que desafiaste, e a quem é que insultaste? Dás-te bem conta para quem é que ousaste levantar a vista com arrogância? Foi para o santo Deus de Israel! Vanglorias-te, dizendo - Os meus carros de guerra conquistaram as mais poderosas fortalezas; sim, nem os mais altos cimos do Líbano são inexpugnáveis para mim. Deitei abaixo cedros gigantes e ciprestes maravilhosos; o meu domínio estende-se até às fronteiras mais longínquas. Refresquei-me, matei a sede nos mais variados cursos de água de estranhas terras. Destrui a força do Egipto com a planta dos pés!
25 No entanto, não soubeste discernir que era eu, o Senhor, que te levava a fazer essas realizações! Fui eu quem decretou que devias conquistar todas essas fortalezas. Essa, a razão porque as nações que conquistaste não tiveram poder para te resistir: antes se fizeram como erva do campo, murchando debaixo de um Sol ardente, como trigo que se queima antes de ficar maduro. Sei tudo o que se passa contigo. Conheço os teus planos, e aquilo que vais fazer de imediato. E estou inteirado, como é evidente, de tudo o que disseste a meu respeito. Por causa da arrogância que mostraste contra mim, vou pôr-te um gancho no nariz, um freio nos dentes e fazer-te dar meia volta no caminho em que vais. Eis a prova em como farei o que prometo: Este ano o meu povo comerá o trigo que nasceu por si mesmo; usá-lo-á para semente que produzirá as searas do próximo ano; e no terceiro ano terão generosas colheitas.
30 Ó meu povo Judá, os que escaparam dos estragos feitos pelo cerco, tornar-se-ão novamente uma grande nação; serão enraizados em profundidade no solo e darão frutos para Deus. Um resto do povo tornar-se-á poderoso, em Jerusalém. O Senhor está ancioso por que isto aconteça.
32 E as minhas ordens a respeito do rei da Assíria são que ele não entrará nesta cidade; não a atacará com flechas e escudos, não construirá uma rampa de acesso à sua muralha. Antes regressará pelo caminho por onde veio, pois que eu defenderei e salvarei esta cidade por causa do meu nome, e por causa do meu servo David.'
35 Nessa mesma noite um anjo do Senhor matou 185.000 soldados das tropas assírias; viam-se corpos mortos por toda a parte, em toda a extensão daquela zona, pela manhã.
36 Então o rei Senaqueribe regressou a Nínive; e, numa altura em que estava a fazer adoração no templo do seu deus Nisroque, seus filhos Adrameleque e Sarezer mataram-no, fugindo para a Turquia oriental - a terra de Ararat. O seu filho Esar-Hadom ascendeu ao trono.
1 Kun kuningas Hiskia sen kuuli, repäisi hän vaatteensa, pukeutui säkkiin ja meni Herran temppeliin.
2 Ja hän lähetti palatsin päällikön Eljakimin ja kirjuri Sebnan sekä pappien vanhimmat, säkkeihin puettuina, profeetta Jesajan, Aamoksen pojan, tykö.
5 Kun kuningas Hiskian palvelijat tulivat Jesajan tykö,
8 Ja Rabsake kääntyi takaisin ja tapasi Assurin kuninkaan sotimassa Libnaa vastaan; sillä hän oli kuullut, että tämä oli lähtenyt Laakiista pois.
11 Olethan kuullut, mitä Assurin kuninkaat ovat tehneet kaikille maille, kuinka he ovat vihkineet ne tuhon omiksi. Ja sinäkö pelastuisit!
12 Ovatko kansain jumalat pelastaneet niitä, jotka minun isäni ovat tuhonneet: Goosania, Harrania, Resefiä ja Telassarin edeniläisiä?
14 Kun Hiskia oli ottanut kirjeen sanansaattajilta ja lukenut sen, meni hän Herran temppeliin; ja Hiskia levitti sen Herran eteen.
16 Herra, kallista korvasi ja kuule; Herra, avaa silmäsi ja katso. Kuule Sanheribin sanat, kuinka hän lähetti tuon miehen herjaamaan elävää Jumalaa.
17 Se on totta, Herra, että Assurin kuninkaat ovat hävittäneet kansat ja heidän maansa.
18 Ja he ovat heittäneet heidän jumalansa tuleen; sillä ne eivät olleet jumalia, vaan ihmiskätten tekoa, puuta ja kiveä, ja sentähden he voivat hävittää ne.
21 Ja tämä on sana, jonka Herra on puhunut hänestä: Neitsyt, tytär Siion, halveksii ja pilkkaa sinua; tytär Jerusalem nyökyttää ilkkuen päätänsä sinun jälkeesi.
22 Ketä olet herjannut ja häväissyt, ja ketä vastaan olet korottanut äänesi? Korkealle olet kohottanut silmäsi Israelin Pyhää vastaan.
23 Sanansaattajaisi kautta sinä herjasit Herraa ja sanoit: 'Monilla vaunuillani minä nousin vuorten harjalle, Libanonin ääriin saakka; minä hakkasin maahan sen korkeat setrit, sen parhaat kypressit, ja tunkeuduin sen etäisimpään yöpaikkaan, sen rehevimpään metsään;
24 minä kaivoin kaivoja ja join kuiviin muukalaisten vedet, ja jalkapohjallani minä kuivasin kaikki Egyptin virrat'.
25 Etkö ole kuullut: kauan sitten minä olen tätä valmistanut, muinaisuudesta saakka tätä aivoitellut! Nyt minä olen sen toteuttanut, ja niin sinä sait hävittää varustetut kaupungit autioiksi kiviroukkioiksi,
26 ja niiden asukkaat olivat voimattomat, he kauhistuivat ja joutuivat häpeään; heidän kävi niinkuin kedon ruohon ja niinkuin vihannan heinän, niinkuin katolla kasvavain kortten ja niinkuin laihon, joka kuivettuu ennen oljelle tulemistaan.
27 Istuitpa sinä tai lähdit tai tulit, minä sen tiedän, niinkuin senkin, että sinä raivoat minua vastaan.
28 Koska sinä minua vastaan raivoat ja koska sinun ylpeytesi on tullut minun korviini, niin minä panen koukkuni sinun nenääsi ja suitseni sinun suuhusi ja vien sinut takaisin samaa tietä, jota tulitkin.
29 Ja tämä on oleva sinulle merkkinä: tänä vuonna syödään jälkikasvua ja toisena vuonna kesanto-aaluvaa, mutta kolmantena vuonna te kylväkää ja leikatkaa, istuttakaa viinitarhoja ja syökää niiden hedelmää.
30 Ja Juudan heimon pelastuneet, jotka ovat jäljelle jääneet, tekevät taas juurta alaspäin ja hedelmää ylöspäin.
31 Sillä Jerusalemista lähtee kasvamaan jäännös, pelastunut joukko Siionin vuorelta. Herran kiivaus on sen tekevä.
32 Sentähden, näin sanoo Herra Assurin kuninkaasta: Hän ei tule tähän kaupunkiin eikä siihen nuolta ammu, ei tuo sitä vastaan kilpeä eikä luo sitä vastaan vallia.
33 Samaa tietä, jota hän tuli, hän palajaa, ja tähän kaupunkiin hän ei tule, sanoo Herra.
35 Ja sinä yönä Herran enkeli lähti ja löi Assurin leirissä sata kahdeksankymmentä viisi tuhatta miestä, ja kun noustiin aamulla varhain, niin katso, ne olivat kaikki kuolleina ruumiina.
36 Silloin Sanherib, Assurin kuningas, lähti liikkeelle ja meni pois; hän palasi takaisin ja jäi Niiniveen.
37 Mutta kun hän oli kerran rukoilemassa jumalansa Nisrokin temppelissä, surmasivat Adrammelek ja Sareser hänet miekalla; sitten he pakenivat Araratin maahan. Ja hänen poikansa Eesarhaddon tuli kuninkaaksi hänen sijaansa.