1 Eliseu dissera à mulher cujo filho trouxera de novo à vida: Pega na tua família e vai viver para um outro país qualquer, porque o Senhor mandou vir uma fome sobre Israel que durará sete anos.

2 A mulher com efeito levou a família para viverem na terra dos filisteus por sete anos. Quando a fome acabou, voltou para a terra de Israel e pediu uma audiência ao rei, com o fim de conseguir reaver a sua casa e a terra que lhe pertencia. Quando ela compareceu perante o monarca, este estava justamente a falar com Geazi, o ajudante de Eliseu, e dizia o seguinte: Conta-me lá então outros feitos notáveis que Eliseu tenha feito.

5 Geazi estava a contar ao soberano como Eliseu ressuscitou o rapaz que tinha morrido, e a mulher apareceu: Oh, senhor!, exclamou Geazi, é esta precisamente a mulher de que te estava a falar e este o seu rapaz que Eliseu devolveu à vida!

6 É verdade isso?, perguntou o rei à mulher. E ela confirmou-lhe tudo. O monarca deu então ordens a um dos seus conselheiros que garantisse à mulher a posse do que tinha tido antes, mais o direito às rendas das terras que tinham produzido entretanto os seus cereais.

7 Posteriormente Eliseu foi para Damasco, capital da Síria, onde o rei Ben-Hadade se encontrava doente. Alguém lhe comunicou a chegada do profeta. Quando o rei soube isso, disse a Hazael: Leva um presente ao homem de Deus e pede-lhe que pergunte ao Senhor se me hei-de restabelecer.

9 Hazael levou a Eliseu um carregamento de quarenta camelos, com tudo o que de melhor a terra produzia, e disse-lhe: O teu filho, Ben-Hadade, rei da Síria, mandou-me perguntar-te se se restabelecerá.

10 Diz-lhe que sim, respondeu o profeta. Contudo o Senhor mostrou-me que de qualquer modo ele morrerá.

11 Entretanto Eliseu começou a olhar para ele muito fixamente. Hazael, embaraçado, já não sabia o que havia de fazer; até que o profeta começou a chorar.

12 Que é que se passa, senhor?, perguntou-lhe Hazael liseu respondeu: Eu sei as coisas terríveis que farás ao povo de Israel: queimarás as suas fortalezas, matarás os seus jovens, esmigalharás os bebés contra os rochedos, desventrarás as grávidas!

13 Então Hazael respondeu: O quê, eu? Não valho mais que um cão vadio. Alguma vez eu faria tais coisas!O senhor mostrou-me que hás-de ser rei da Síria, insistiu Eliseu.

14 Quando Hazael regressou, o rei perguntou-lhe: Que te disse ele? Hazael disse: Que havias de ficar bom.

15 Mas no dia seguinte, Hazael pegou num cobertor, molhou-o todo, abafou com ele a cara do rei e assim o matou. Na sequência disso ascendeu ao trono em lugar de Ben-Hadade.

16 O rei Jeorão, filho do rei Jeosafá, de Judá, começou a reinar no quinto ano do reinado de Jorão, rei de Israel, filho de Acabe. Jeorão tinha trinta e dois anos quando ascendeu ao trono; reinou em Jerusalém durante oito anos. Mas foi tão mau como Acabe e os outros reis de Israel; casou mesmo com uma filha de Acabe. Contudo, por causa da promessa feita pelo Senhor a David, seu servo, de que vigiaria sobre os seus descendentes e os guiaria, não destruiu Judá.

20 Durante o reinado de Jeorão o povo de Edom revoltou-se contra Judá e elegeu o seu próprio rei. Jeorão tentou, inutilmente, esmagar essa rebelião: atravessou o Jordão e atacou a povoação de Zair, mas foi rapidamente cercado pelo exército de Edom. A coberto da noite ainda tentou atacar as fileiras edomitas, mas a sua tropa desertou e fugiu. Assim Edom manteve a sua independência até este dia. Por essa altura também Libna se revoltou.

23 Outros acontecimentos respeitantes à história do rei Jeorão encontram-se relatados nas Crónicas dos Reis de Judá. Jeorão faleceu e foi sepultado no cemitério real da cidade de David - o bairro antigo de Jerusalém.

25 O seu filho Acazias subiu ao trono durante o décimo segundo ano do reinado de Jorão, rei de Israel, o filho de Acabe. Tinha Acazias vinte e dois anos quando começou a reinar; mas esteve no trono em Jerusalém um ano. A sua mãe era Atalia, neta do rei Omri, de Israel. Foi um mau rei, tal como o foram todos os descendentes de Acabe. Aliás estava relacionado com este último, pelo casamento.

28 Aliou-se com Jorão para combater contra Hazael, rei da Síria, em Ramote-Gileade. Jorão ficou ferido na batalha, e foi para Jezreel a fim de descansar e se restabelecer dos ferimentos. Enquanto ali se encontrava foi visitado por Acazias, rei de Judá.

2 Niin vaimo nousi ja teki Jumalan miehen sanan mukaan: hän lähti ja asui perheinensä muukalaisena filistealaisten maassa seitsemän vuotta.

3 Mutta niiden seitsemän vuoden kuluttua vaimo palasi filistealaisten maasta; ja hän tuli anomaan kuninkaalta taloansa ja peltoansa.

11 Ja hän tuijotti eteensä kauan ja liikahtamatta; sitten Jumalan mies alkoi itkeä.

15 Mutta seuraavana päivänä hän otti peitteen ja kastoi sen veteen ja levitti sen hänen kasvoillensa; niin hän kuoli. Ja Hasael tuli kuninkaaksi hänen sijaansa.

16 Israelin kuninkaan Jooramin, Ahabin pojan, viidentenä hallitusvuotena tuli Jooram, Juudan kuninkaan Joosafatin poika, kuninkaaksi.

17 Hän oli kolmenkymmenen kahden vuoden vanha tullessaan kuninkaaksi, ja hän hallitsi Jerusalemissa kahdeksan vuotta.

18 Mutta hän vaelsi Israelin kuningasten tietä, niinkuin Ahabin suku oli tehnyt, sillä hänellä oli puolisona Ahabin tytär. Ja niin hän teki sitä, mikä on pahaa Herran silmissä.

19 Mutta palvelijansa Daavidin tähden Herra ei tahtonut tuhota Juudaa, koska hän oli luvannut antaa hänelle ja hänen pojilleen lampun ainiaaksi.

20 Hänen aikanaan edomilaiset luopuivat Juudan vallanalaisuudesta ja asettivat itsellensä kuninkaan.

21 Ja Jooram lähti Saairiin kaikkine sotavaunuinensa. Ja hän nousi yöllä ja voitti edomilaiset, jotka olivat saartaneet hänet, sekä sotavaunujen päälliköt. Mutta väki pakeni majoillensa;

22 ja edomilaiset luopuivat Juudan vallanalaisuudesta; niin aina tähän päivään asti. Siihen aikaan luopui myös Libna.

23 Mitä muuta on kerrottavaa Jooramista ja kaikesta, mitä hän teki, se on kirjoitettuna Juudan kuningasten aikakirjassa.

24 Sitten Jooram meni lepoon isiensä tykö, ja hänet haudattiin isiensä viereen Daavidin kaupunkiin. Ja hänen poikansa Ahasja tuli kuninkaaksi hänen sijaansa.

25 Israelin kuninkaan Jooramin, Ahabin pojan, kahdentenatoista hallitusvuotena tuli Ahasja, Juudan kuninkaan Jooramin poika, kuninkaaksi.

26 Ja Ahasja oli kahdenkymmenen kahden vuoden vanha tullessaan kuninkaaksi, ja hän hallitsi Jerusalemissa vuoden. Hänen äitinsä oli nimeltään Atalja, Israelin kuninkaan Omrin tytär.

27 Ahasja vaelsi Ahabin suvun tietä ja teki sitä, mikä on pahaa Herran silmissä, samoin kuin Ahabin suku; sillä hän oli lankoutunut Ahabin suvun kanssa.

28 Ja hän lähti Jooramin, Ahabin pojan, kanssa sotimaan Hasaelia, Aramin kuningasta, vastaan Gileadin Raamotiin; mutta aramilaiset haavoittivat Jooramin.

29 Niin kuningas Jooram tuli takaisin parantuakseen Jisreelissä haavoista, joita aramilaiset olivat iskeneet häneen Raamassa hänen taistellessaan Hasaelia, Aramin kuningasta, vastaan. Ja Ahasja, Jooramin poika, Juudan kuningas, tuli Jisreeliin katsomaan Jooramia, Ahabin poikaa, koska tämä oli sairas.