1 Dirige esta lamentação aos chefes de Israel:
2 Que tipo de mulher foi a vossa mãe? Foi como uma leoa! Os seus filhos eram como leõzinhos! Um desses cachorrinhos tornou-se um forte leão, aprendeu a lançar-se sobre a presa, fez-se um devorador de gente. Então as nações fizeram apelo a caçadores, que o apanharam e o fizeram cair numa cova armadilhada, trazendo-o depois em cadeias para o Egipto.
5 Quando Israel, a mãe do leão, se deu conta de que todas as esperanças que tinha posto nele se esfumavam, pegou noutro dos seus cachorrinhos e ensinou-o a ser um verdadeiro rei de feras. Tornou-se assim num chefe entre os leões, aprendeu a capturar as presas, e também ele ficou sendo um autêntico devorador de gente.
7 Demoliu os grandes palácios das nações circunvizinhas, arruinou-lhes as cidades, desolou-lhes as plantações, devastou searas. Não havia ninguém que não tremesse de terror ao ouvi-lo rugir. Foi então que os exércitos desses povos à volta o cercaram, lhe armaram uma cilada e o apanharam numa cova. Fizeram-no entrar numa jaula e levaram-no à presença do rei de Babilónia. Assim, no cativeiro, a sua voz nunca mais ecoaria através das montanhas de Israel.
10 A vossa mãe foi também como uma videira à beira dum rego de água; a sua rama aumentou, deu abundante fruto, por causa de toda aquela água. O ramo mais desenvolvido dessa videira tornou-se num ceptro de governante, forte e temível, elevando-se distintamente acima dos outros, visível à distância.
12 No entanto essa videira foi arrancada com fúria e lançada por terra. Seus ramos foram quebrados e secaram com a ajuda dum forte vento oriental. O fruto foi todo queimado com fogo. Essa videira agora está plantada num deserto, numa terra árida, seca. É mesmo de dentro que a secura lhe vem; não há um só ramo que consiga vingar cumprimento desta triste profecia já começou e vai com toda a certeza continuar.
2 ja sano: Mikä naarasleijona olikaan sinun äitisi leijonain joukossa! Se makasi nuorten jalopeurain keskellä, kasvatti poikasiansa
3 ja sai ylenemään yhden poikasistaan: siitä tuli nuori jalopeura, se oppi saalista raatelemaan, se söi ihmisiä.
4 Mutta kansat kuulivat siitä: se pyydystettiin heidän kuoppaansa ja vietiin turpakoukussa Egyptin maahan.
5 Kun emo näki, että viipyi, että hukkui hänen toivonsa, otti se toisen poikasistaan, sai sen nuoreksi jalopeuraksi.
6 Se käyskenteli leijonain keskellä, siitä tuli nuori jalopeura, se oppi saalista raatelemaan, se söi ihmisiä.
7 Se ryhtyi heidän leskiinsä ja teki autioiksi heidän kaupunkinsa, ja maa ja kaikki, mitä siinä on, kauhistui sen ärjynnän äänestä.
8 Silloin kansat maakunnista yltympäri asettivat ja virittivät sille verkkonsa; se pyydystettiin heidän kuoppaansa.
9 Ja se pantiin häkkiin, turpakoukkuun ja vietiin Baabelin kuninkaan eteen. Se vietiin vuorilinnoihin, ettei sen ääni enää kuuluisi Israelin vuorille.
10 Sinun äitisi oli sinulle kuin verevä viinipuu, veden ääreen istutettu. Se tuli runsaasta vedestä hedelmöitseväksi ja tuuhealehväiseksi.
11 Siihen tuli ylväitä oksia hallitsijain valtikoiksi, ja sen runko kohosi korkealle tiheän lehvistön keskellä ja näkyi kauas korkeana ja runsas-oksaisena.
12 Mutta se temmattiin vihaisesti irti, viskattiin maahan, ja itätuuli kuivasi sen hedelmät, ne revittiin hajalleen, ja sen ylväät oksat kuivuivat, ne kulutti tuli.
13 Nyt se on istutettuna erämaahan, kuivaan ja janoiseen maahan.