1 No dia quinze de Janeiro , no nono ano do cativeiro do rei Jeconias, veio até mim outra mensagem do Senhor:

2 Homem mortal, grava a data em que nos encontramos, porque hoje o rei de Babilónia atacou Jerusalém. Agora expõe esta parábola a Israel, esse povo rebelde; diz-lhes o que o Senhor lhes manda comunicar: Põe uma panela com água ao fogo, a ferver. Enche-a com pedaços de carne, dos melhores, do lombo, da perna, etc. Emprega só carne de primeira qualidade, e alimenta bem o fogo debaixo da marmita. Deixa cozer tudo muito bem, até que a carne se desfaça mesmo.

6 Porque diz o Senhor Deus: Ai de Jerusalém, cidade de assassínios, és como um tacho já corroído pela ferrugem, pelo pecado. Por isso tira para fora a carne, pedaço a pedaço, à toa - nenhum pedaço é melhor do que outro. A sua maldade é evidente para toda a gente - sem pejo algum ela comete assassínios, deixando à vista de toda a gente o sangue das vítimas; nem lhe interessa minimamente fazer desaparecer os vestígios dos seus crimes. Por isso também deixei todas essas marcas à luz do dia, para que fossem como que uma voz a clamar por mim contra ela, reclamando vingança.

9 Ai de Jerusalém, cidade sanguinária. Hei-de atear ao máximo o fogo debaixo dela

10 Amontoa bastante lenha; que o fogo esteja atiçado e a marmita bem a ferver. A carne deverá ficar muito bem cozida; depois tira-a da panela e queima os ossos. Em seguida coloca a panela vazia sobre as brasas para queimar a ferrugem e a corrosão; no entanto isso de nada servirá - a ferrugem não desaparece assim, ainda que o fogo esteja a arder na sua máxima força. É que se trata da ferrugem e da corrupção próprias da mais suja lascívia e da adoração de ídolos. Portanto, visto que eu pretendi purificar-vos e vocês recusaram, fiquem então conspurcados até que a minha ira seja satisfeita, derramando sobre vocês toda a espécie de terrores! Eu, o Senhor, o disse e cumprir-se-á: não voltarei atrás; não pouparei ninguém, nem desistirei dos meus intentos. Conforme o vosso comportamento, conforme os vossos actos, assim serão julgados, diz o Senhor Deus.

15 De novo veio a mim a palavra do Senhor:n

16 Homem mortal, vou tirar-te a tua mulher, que é o teu encanto. De repente, morrerá. Mas não deverás mostrar pesar algum. Não chores; não deixes que te corram as lágrimas. Poderás lamentar-te, mas só em silêncio. Não deixes que haja gemidos à beira da sepultura. Não andes de cabeça destapada nem descalço; não aceites ofertas de comida que os amigos te possam trazer em sinal de simpatia.

18 Disse estas palavras de manhã ao povo, e pela tarde a minha mulher morreu. Na manhã seguinte fiz tudo como o Senhor me disse.

19 Ouvi o povo que perguntava: Mas o que é que isto tudo significa? O que pretendes tu dizer-nos com isso?

20 Respondi-lhes assim: O Senhor mandou-me comunicar ao povo de Israel o seguinte: Destruirei o meu belo e admirável santuário, a força da vossa nação. Os vossos filhos e filhas na Judeia serão mortos à espada. Vocês comportar-se-ão então da mesma forma que eu. Não poderão chorar em público nem se consolar uns aos outros, comendo alimentos que vos sejam trazidos pelos amigos em sinal de simpatia. Não poderão andar nem descalços nem de cabeça descoberta. Não gemerão nem chorarão. No entanto hão-de definhar de remorsos pelos vossos pecados, chorando às escondidas por todo o mal que praticaram. Ezequiel é uma lição para vocês, diz o Senhor Deus. Hão-de fazer o mesmo que ele fez. E quando vier esse tempo, então saberão que eu sou o Senhor.

25 Homem mortal, no dia em que eu tiver acabado de lhes tirar, em Jerusalém, a alegria dos seus corações, a sua razão de vida, aquilo de que tanto se orgulhavam, e que eram as suas mulheres, os seus filhos e filhas - nesse dia um refugiado de Jerusalém meter-se-á a caminho para vir até Babilónia contar-te o que aconteceu. No dia em que chegar, far-se-á ouvir a tua voz e conversarás com ele. Serás assim um símbolo para este povo; e saberão que eu sou o Senhor.

1 Tämä Herran sana tuli minulle yhdeksäntenä vuotena, kymmenennessä kuussa, kuukauden kymmenentenä päivänä:

3 Lausu uppiniskaiselle suvulle vertaus ja sano heille: Näin sanoo Herra, Herra: Pane pata liedelle, pane. Kaada myös siihen vettä.

4 Kokoile siihen lihakappaleet-kaikki hyvät kappaleet, reittä ja lapaa-ja täytä se valituilla luilla.

5 Ota valiolampaita, lado myös halkoja sen alle. Anna sen kiehumistaan kiehua, niin että siinä luutkin tulevat keitetyiksi.

6 Sentähden, näin sanoo Herra, Herra: Voi verivelkojen kaupunkia, pataa, joka on ruostunut ja josta ei lähde sen ruoste! Tyhjennä se kappale kappaleelta: sille ei ole langennut arpaosaa.

7 Sillä sen vuodattama veri on sen keskellä, paljaalle kalliolle se on sen koonnut, ei ole vuodattanut sitä maahan, tomun peitettäväksi.

8 Nostattaakseni kiivauden, tuottaakseni koston minä olen pannut sen veren paljaalle kalliolle, ettei se peittyisi.

9 Sentähden, näin sanoo Herra, Herra: Voi verivelkojen kaupunkia! Minäkin suurennan liettä.

10 Lisää halkoja, viritä tulta, keitä liha loppuun, kiehuta liemi kuiviin, polta luut karreksi.

11 Anna sen sitten olla tyhjänä hiiltensä päällä, niin että se kuumenee, sen vaski hehkuu ja sen saastat siitä sulavat, sen ruosteesta tulee loppu.

12 Siitä on ollut vaivaa väsymykseen asti, mutta ei ole lähtenyt siitä sen ruosteen paljous. Tuleen sen ruoste!

13 Sinun iljettävän saastaisuutesi takia-koska minä tahdoin puhdistaa sinut, mutta sinä et puhdistunut saastaisuudestasi-sinä et enää puhdistu, ennenkuin minä olen tyydyttänyt kiivauteni sinussa.

15 Ja minulle tuli tämä Herran sana:

18 Ja minä puhuin kansalle aamulla, mutta illalla kuoli minun vaimoni; sitten aamulla minä tein, niinkuin minun oli käsketty tehdä.

21 Näin sanoo Herra, Herra: Katso, minä häpäisen pyhäkköni, joka on teidän varustuksenne ja ylpeytenne, teidän silmienne ihastus ja sielujenne ikävä; ja teidän poikanne ja tyttärenne, jotka teidän on ollut jätettävä, kaatuvat miekkaan.

22 Sitten te teette, niinkuin minä olen tehnyt: ette peitä partaanne ettekä syö suruleipää,

23 juhlapäähineen pidätte päässänne ja kengät jalassanne, ette valita ettekä itke, mutta te riudutte syntivelkanne tähden ja huokailette toinen toisellenne.

24 Hesekiel on oleva teille ennusmerkki: aivan niin, kuin hän on tehnyt, niin tekin teette. Kun tämä tapahtuu, te tulette tietämään, että minä olen Herra, Herra.

25 Ja sinä, ihmislapsi! Sinä päivänä, jona minä otan heiltä heidän varustuksensa, ihanan ilonsa, silmiensä ihastuksen, sielujensa halajamisen, heidän poikansa ja tyttärensä,

26 sinä päivänä tulee pakolainen sinun luoksesi ilmoittamaan tätä korvaisi kuullen.