1 Tanrım, Tanrım, beni neden terk ettin? 2 Niçin bana yardım etmekten, 2 Haykırışıma kulak vermekten uzak duruyorsun?

2 Ey Tanrım, gündüz sesleniyorum, yanıt vermiyorsun, 2 Gece sesleniyorum, yine rahat yok bana.

3 Oysa sen kutsalsın, 2 İsrailin övgüleri üzerine taht kuran sensin.

4 Sana güvendiler atalarımız, 2 Sana dayandılar, onları kurtardın.

5 Sana yakarıp kurtuldular, 2 Sana güvendiler, aldanmadılar.

6 Ama ben insan değil, toprak kurduyum, 2 İnsanlar beni küçümsüyor, halk hor görüyor.

7 Beni gören herkes alay ediyor, 2 Sırıtıp baş sallayarak diyorlar ki,

8 ‹‹Sırtını RABbe dayadı, kurtarsın bakalım onu, 2 Madem onu seviyor, yardım etsin!››

9 Oysa beni ana rahminden çıkaran, 2 Ana kucağındayken sana güvenmeyi öğreten sensin.

10 Doğuşumdan beri sana teslim edildim, 2 Ana rahminden beri Tanrım sensin.

11 Benden uzak durma! Çünkü sıkıntı yanıbaşımda, 2 Yardım edecek kimse yok.

12 Boğalar kuşatıyor beni, 2 Azgın Başan boğaları sarıyor çevremi.

13 Kükreyerek avını parçalayan aslanlar gibi 2 Ağızlarını açıyorlar bana.

14 Su gibi dökülüyorum, 2 Bütün kemiklerim oynaklarından çıkıyor; 2 Yüreğim balmumu gibi içimde eriyor.

15 Gücüm çömlek parçası gibi kurudu, 2 Dilim damağıma yapışıyor; 2 Beni ölüm toprağına yatırdın.

16 Köpekler kuşatıyor beni, 2 Kötüler sürüsü çevremi sarıyor, 2 Ellerimi, ayaklarımı deliyorlar.

17 Bütün kemiklerimi sayar oldum, 2 Gözlerini dikmiş, bana bakıyorlar.

18 Giysilerimi aralarında paylaşıyor, 2 Elbisem için kura çekiyorlar.

19 Ama sen, ya RAB, uzak durma; 2 Ey gücüm benim, yardımıma koş!

20 Canımı kılıçtan, 2 Biricik hayatımı köpeğin pençesinden kurtar!

21 Kurtar beni aslanın ağzından, 2 Yaban öküzlerinin boynuzundan. 2 Yanıt ver bana!

22 Adını kardeşlerime duyurayım, 2 Topluluğun ortasında sana övgüler sunayım:

23 Ey sizler, RABden korkanlar, Ona övgüler sunun! 2 Ey Yakup soyu, Onu yüceltin! 2 Ey İsrail soyu, Ona saygı gösterin!

24 Çünkü O mazlumun çektiği sıkıntıyı hafife almadı, 2 Ondan tiksinmedi, yüz çevirmedi; 2 Kendisini yardıma çağırdığında ona kulak verdi.

25 Övgü konum sen olacaksın büyük toplulukta, 2 Senden korkanların önünde yerine getireceğim adaklarımı.

26 Yoksullar yiyip doyacak, 2 RABbe yönelenler Ona övgü sunacak. 2 Sonsuza dek ömrünüz tükenmesin!

27 Yeryüzünün dört bucağı anımsayıp RABbe dönecek, 2 Ulusların bütün soyları Onun önünde yere kapanacak.

28 Çünkü egemenlik RABbindir, 2 Ulusları O yönetir.

29 Yeryüzündeki bütün zenginler doyacak 2 Ve Onun önünde yere kapanacak, 2 Toprağa gidenler, 2 Ölümlerine engel olamayanlar, 2 Eğilecekler Onun önünde.

30 Gelecek kuşaklar Ona kulluk edecek, 2 Rab yeni kuşaklara anlatılacak.

31 O'nun kurtarışını, 2 ‹‹Rab yaptı bunları›› diyerek, 2 Henüz doğmamış bir halka duyuracaklar.

1 My God, my God, why hast thou forsaken me?

Why art thou so far from helping me, and from the words of my groaning?

2 O my God, I cry in the daytime, but thou answerest not;

And in the night season, and am not silent.

3 But thou art holy,

O thou that inhabitest the praises of Israel.

4 Our fathers trusted in thee:

They trusted, and thou didst deliver them.

5 They cried unto thee, and were delivered:

They trusted in thee, and were not put to shame.

6 But I am a worm, and no man;

A reproach of men, and despised of the people.

7 All they that see me laugh me to scorn:

They shoot out the lip, they shake the head, saying,

8 Commit thyself unto Jehovah;

let him deliver him:

Let him rescue him, seeing he delighteth in him.

9 But thou art he that took me out of the womb;

Thou didst make me trust when I was upon my mother’s breasts.

10 I was cast upon thee from the womb;

Thou art my God since my mother bare me.

11 Be not far from me; for trouble is near;

For there is none to help.

12 Many bulls have compassed me;

Strong bulls of Bashan have beset me round.

13 They gape upon me with their mouth,

As a ravening and a roaring lion.

14 I am poured out like water,

And all my bones are out of joint:

My heart is like wax;

It is melted within me.

15 My strength is dried up like a potsherd;

And my tongue cleaveth to my jaws;

And thou hast brought me into the dust of death.

16 For dogs have compassed me:

A company of evil-doers have inclosed me;

They pierced my hands and my feet.

17 I may count all my bones.

They look and stare upon me;

18 They part my garments among them,

And upon my vesture do they cast lots.

19 But be not thou far off, O Jehovah:

O thou my succor, haste thee to help me.

20 Deliver my soul from the sword,

My darling from the power of the dog.

21 Save me from the lion’s mouth;

Yea, from the horns of the wild-oxen thou hast answered me.

22 I will declare thy name unto my brethren:

In the midst of the assembly will I praise thee.

23 Ye that fear Jehovah, praise him;

All ye the seed of Jacob, glorify him;

And stand in awe of him, all ye the seed of Israel.

24 For he hath not despised nor abhorred the affliction of the afflicted;

Neither hath he hid his face from him;

But when he cried unto him, he heard.

25 Of thee cometh my praise in the great assembly:

I will pay my vows before them that fear him.

26 The meek shall eat and be satisfied;

They shall praise Jehovah that seek after him:

Let your heart live for ever.

27 All the ends of the earth shall remember and turn unto Jehovah;

And all the kindreds of the nations shall worship before thee.

28 For the kingdom is Jehovah’s;

And he is the ruler over the nations.

29 All the fat ones of the earth shall eat and worship:

All they that go down to the dust shall bow before him,

Even he that cannot keep his soul alive.

30 A seed shall serve him;

It shall be told of the Lord unto the next generation.

31 They shall come and shall declare his righteousness

Unto a people that shall be born, that he hath done it.