1 RABbe övgüler sunun! 2 Ne güzel, ne hoş Tanrımızı ilahilerle övmek! 2 Ona övgü yaraşır.
2 RAB yeniden kuruyor Yeruşalimi, 2 Bir araya topluyor İsrailin sürgünlerini.
3 O kırık kalplileri iyileştirir, 2 Yaralarını sarar.
4 Yıldızların sayısını belirler, 2 Her birini adıyla çağırır.
5 Rabbimiz büyük ve çok güçlüdür, 2 Sınırsızdır anlayışı.
6 RAB mazlumlara yardım eder, 2 Kötüleri yere çalar.
7 RABbe şükran ezgileri okuyun, 2 Tanrımızı lirle, ilahilerle övün.
8 Odur gökleri bulutlarla kaplayan, 2 Yeryüzüne yağmur sağlayan, 2 Dağlarda ot bitiren.
9 O yiyecek sağlar hayvanlara, 2 Bağrışan kuzgun yavrularına.
10 Ne atın gücünden zevk alır, 2 Ne de insanın yiğitliğinden hoşlanır.
11 RAB kendisinden korkanlardan, 2 Sevgisine umut bağlayanlardan hoşlanır.
12 RABbi yücelt, ey Yeruşalim! 2 Tanrına övgüler sun, ey Siyon!
13 Çünkü senin kapılarının kol demirlerine güç katar, 2 İçindeki halkı kutsar.
14 Sınırlarını esenlik içinde tutar, 2 Seni en iyi buğdayla doyurur.
15 Yeryüzüne buyruğunu gönderir, 2 Sözü çarçabuk yayılır.
16 Yapağı gibi kar yağdırır, 2 Kırağıyı kül gibi saçar.
17 Aşağıya iri iri dolu savurur, 2 Kim dayanabilir soğuğuna?
18 Buyruk verir, eritir buzları, 2 Rüzgarını estirir, sular akmaya başlar.
19 Sözünü Yakup soyuna, 2 Kurallarını, ilkelerini İsraile bildirir.
20 Başka hiçbir ulus için yapmadı bunu, 2 Onlar O'nun ilkelerini bilmezler. RAB'be övgüler sunun!
1 Lobet Jehova! {Hallelujah!} denn es ist gut, unseren Gott zu besingen; denn es ist lieblich, es geziemt sich Lobgesang.
2 Jehova baut Jerusalem, die Vertriebenen Israels sammelt er.
3 Der da heilt, die zerbrochenen Herzens sind, und ihre Wunden verbindet;
4 Der da zählt die Zahl der Sterne, sie alle nennt mit Namen.
5 Groß ist unser Herr, und groß {O. reich} an Macht; seiner Einsicht ist kein Maß. {Eig. keine Zahl}
6 Jehova hält aufrecht die Elenden; er erniedrigt bis zur Erde die Gesetzlosen.
7 Stimmet Jehova einen Lobgesang {O. Danklied} an, singet Psalmen unserem Gott mit der Laute!
8 Ihm, der die Himmel mit Wolken bedeckt, der Regen bereitet für die Erde, der Gras sprossen läßt auf den Bergen;
9 Der dem Vieh sein Futter gibt, den jungen Raben, die da rufen.
10 Er hat nicht Lust an der Stärke des Rosses, noch Gefallen an den Beinen des Mannes;
11 Jehova hat Gefallen an denen, die ihn fürchten, an denen, die auf seine Güte harren.
12 Rühme, Jerusalem, Jehova! lobe, Zion, deinen Gott!
13 Denn er hat befestigt die Riegel deiner Tore, hat deine Kinder gesegnet in deiner Mitte;
14 Er, der Frieden stellt in deine Grenzen, dich sättigt mit dem Fette des Weizens;
15 Der seinen Befehl auf die Erde sendet: sehr schnell läuft sein Wort;
16 Der Schnee gibt wie Wolle, Reif wie Asche streut;
17 Der sein Eis {d.h. den Hagel} wirft wie Brocken: wer kann bestehen vor seinem Frost?
18 Er sendet sein Wort und schmelzt sie; er läßt seinen Wind wehen: es rieseln die Wasser.
19 Er verkündet {O. verkündete} Jakob sein Wort, Israel seine Satzungen und seine Rechte.
20 Keiner Nation hat er also getan; und die Rechte, sie haben sie nicht gekannt. {O. kennen sie nicht} Lobet Jehova! {Hallelujah!}