A comemoração da Festa da Páscoa

1 Josias comemorou em Jerusalém a Festa da Páscoa em honra de Deus, o Senhor; no dia catorze do primeiro mês, foram mortos os carneiros para a festa. 2 Ele pôs os sacerdotes nos seus lugares de serviço no Templo e os animou a fazerem bem o seu trabalho. 3 Depois mandou chamar os levitas, que ensinavam a Lei de Deus a todos os israelitas e que eram separados para o serviço do Senhor, e lhes disse:

— Ponham a arca da aliança no Templo construído pelo rei Salomão, filho de Davi; daqui em diante, vocês não precisarão carregá-la nos ombros. Dediquem-se ao serviço do Senhor, nosso Deus, e do seu povo de Israel. 4 Organizem-se para o serviço por grupos e por famílias, de acordo com as ordens escritas pelo rei Davi, de Israel, e pelo seu filho Salomão. 5 Os grupos devem ser organizados de acordo com os grupos de famílias do nosso povo, a fim de que haja um grupo de levitas à disposição de cada grupo de famílias. 6 Matem os carneiros para a Páscoa, purifiquem-se e preparem a Festa a fim de que os seus irmãos, os outros israelitas, comemorem a Páscoa de acordo com as ordens que Deus nos deu por meio de Moisés.

7 Do seu gado e dos seus rebanhos, o rei Josias deu ao povo os animais para a Festa da Páscoa: trinta mil carneiros e cabritos e três mil touros. 8 As autoridades também deram ofertas ao povo, aos sacerdotes e aos levitas. E Hilquias, Zacarias e Jeiel, os administradores do Templo, deram aos sacerdotes dois mil e seiscentos carneiros e cabritos e trezentos touros para os sacrifícios da Páscoa. 9 Os chefes dos levitas, Conanias, os seus irmãos Semaías e Netanel, e também Hasabias, Jeiel e Jozabade deram aos levitas cinco mil carneiros e cabritos e quinhentos touros para a Páscoa. 10 Quando tudo estava pronto para a Festa, os sacerdotes foram para os seus lugares, e os levitas se juntaram em grupos, de acordo com o que o rei havia ordenado. 11 Aí foram mortos os carneiros e os cabritos; os levitas tiravam a pele dos animais, davam o sangue aos sacerdotes, e estes borrifavam o altar com ele. 12 Entregaram ao povo, segundo os grupos de famílias, a gordura dos animais que seria queimada como sacrifício a Deus, o Senhor, de acordo com o que a Lei de Moisés manda. E fizeram a mesma coisa com os touros. 13 Depois assaram os animais de acordo com a lei; cozinharam as outras ofertas sagradas em panelas, caldeirões e frigideiras e distribuíram rapidamente para todo o povo. 14 Em seguida, os levitas prepararam o que era deles e dos sacerdotes, os descendentes de Arão. Os levitas precisaram fazer isso porque os sacerdotes ficaram ocupados até a noite, oferecendo a Deus os animais que eram completamente queimados e a gordura.

15 Os cantores do grupo de Asafe estavam nos seus lugares, de acordo com as ordens do rei Davi e de Asafe, de Hemã e de Jedutum, o profeta do rei. Os guardas também estavam nos seus lugares guardando os portões do Templo. Nenhum deles precisou abandonar o seu posto, pois os seus colegas, os outros levitas, prepararam a parte dos sacrifícios que era deles.

16 Assim tudo foi feito naquele dia para a adoração de Deus, o Senhor, como o rei Josias havia ordenado: comemoraram a Festa da Páscoa em honra do Senhor e apresentaram as ofertas que eram completamente queimadas no altar. 17 Durante sete dias, todos os israelitas que estavam em Jerusalém tomaram parte na Festa da Páscoa e na Festa dos Pães sem Fermento. 18 Desde o tempo do profeta Samuel, os israelitas nunca haviam comemorado uma Festa da Páscoa como esta. Nenhum outro rei de Israel comemorou a Festa como Josias fez com os sacerdotes e os levitas, com o povo de Judá e de Israel que estava presente e com os moradores de Jerusalém. 19 Foi no ano dezoito do seu reinado que essa Páscoa foi comemorada.

O fim do reinado de Josias

20 Depois de tudo isso, quando Josias já havia acabado de pôr em ordem o Templo e o culto, o rei Neco, do Egito, marchou com o seu exército para lutar em Carquemis, que ficava na beira do rio Eufrates. Josias saiu com o seu exército para lutar contra ele, 21 mas Neco lhe mandou a seguinte mensagem:

— Rei de Judá, você não tem nada a ver com esta luta. Eu não vim lutar contra você, mas contra os meus inimigos, e Deus mandou que eu me apressasse. Deus está comigo; portanto, se você lutar contra Deus, ele o destruirá.

22 Mas Josias não voltou atrás; ele não quis dar atenção ao aviso que Deus estava dando por meio do rei Neco. Pelo contrário, ele se disfarçou e marchou para lutar contra Neco no vale de Megido. 23 Os soldados egípcios atiraram flechas contra Josias, e ele gritou para os seus oficiais:

— Estou gravemente ferido! Tirem-me daqui!

24 Os oficiais o tiraram do seu carro de guerra, e o puseram em outro carro, e o levaram para Jerusalém. Josias morreu e foi sepultado nos túmulos dos reis. Todo o povo de Judá e de Jerusalém chorou a morte dele.

25 O profeta Jeremias compôs uma lamentação em honra de Josias. Até hoje os cantores e as cantoras cantam essa canção quando choram a morte de Josias. Já se tornou costume em Israel cantar essas canções, que se acham na coleção de lamentações.

26 Josias fez muitas outras coisas e praticou atos de bondade em obediência à Lei de Deus, o Senhor. 27 Tudo o que ele fez, desde o começo até o fim do seu reinado, está escrito na História dos Reis de Israel e de Judá.

1 וַיַּעַשׂ יֹאשִׁיָּהוּ בִֽירוּשָׁלִַם פֶּסַח לַיהוָה וַיִּשְׁחֲטוּ הַפֶּסַח בְּאַרְבָּעָה עָשָׂר לַחֹדֶשׁ הָרִאשֽׁוֹן ׃

2 וַיַּעֲמֵד הַכֹּהֲנִים עַל ־ מִשְׁמְרוֹתָםוַֽיְחַזְּקֵםלַעֲבוֹדַתבֵּיתיְהוָֽה ׃

3 וַיֹּאמֶר לַלְוִיִּם המבונים לְכָל ־ יִשְׂרָאֵלהַקְּדוֹשִׁיםלַיהוָהתְּנוּאֶת ־ אֲרוֹן ־ הַקֹּדֶשׁבַּבַּיִתאֲשֶׁרבָּנָהשְׁלֹמֹהבֶן ־ דָּוִידמֶלֶךְיִשְׂרָאֵלאֵין ־ לָכֶםמַשָּׂאבַּכָּתֵףעַתָּהעִבְדוּאֶת ־ יְהוָהאֱלֹֽהֵיכֶםוְאֵתעַמּוֹיִשְׂרָאֵֽל ׃

4 והכונו לְבֵית ־ אֲבוֹתֵיכֶםכְּמַחְלְקוֹתֵיכֶםבִּכְתָבדָּוִידמֶלֶךְיִשְׂרָאֵלוּבְמִכְתַּבשְׁלֹמֹהבְנֽוֹ ׃

5 וְעִמְדוּ בַקֹּדֶשׁ לִפְלֻגּוֹת בֵּית הָֽאָבוֹת לַאֲחֵיכֶם בְּנֵי הָעָם וַחֲלֻקַּת בֵּֽית ־ אָבלַלְוִיִּֽם ׃

6 וְשַׁחֲטוּ הַפָּסַח וְהִתְקַדְּשׁוּ וְהָכִינוּ לַאֲחֵיכֶם לַעֲשׂוֹת כִּדְבַר ־ יְהוָהבְּיַד ־ מֹשֶֽׁה ׃ פ

7 וַיָּרֶם יֹאשִׁיָּהוּ לִבְנֵי הָעָם צֹאן כְּבָשִׂים וּבְנֵֽי ־ עִזִּיםהַכֹּללַפְּסָחִיםלְכָל ־ הַנִּמְצָאלְמִסְפַּרשְׁלֹשִׁיםאֶלֶףוּבָקָרשְׁלֹשֶׁתאֲלָפִיםאֵלֶּהמֵרְכוּשׁהַמֶּֽלֶךְ ׃ ס

8 וְשָׂרָיו לִנְדָבָה לָעָם לַכֹּהֲנִים וְלַלְוִיִּם הֵרִימוּ חִלְקִיָּה וּזְכַרְיָהוּ וִֽיחִיאֵל נְגִידֵי בֵּית הָאֱלֹהִים לַכֹּהֲנִים נָתְנוּ לַפְּסָחִים אַלְפַּיִם וְשֵׁשׁ מֵאוֹת וּבָקָר שְׁלֹשׁ מֵאֽוֹת ׃

9 וכונניהו וּשְׁמַֽעְיָהוּ וּנְתַנְאֵל אֶחָיו וַחֲשַׁבְיָהוּ וִיעִיאֵל וְיוֹזָבָד שָׂרֵי הַלְוִיִּם הֵרִימוּ לַלְוִיִּם לַפְּסָחִים חֲמֵשֶׁת אֲלָפִים וּבָקָר חֲמֵשׁ מֵאֽוֹת ׃

10 וַתִּכּוֹן הָעֲבוֹדָה וַיַּֽעַמְדוּ הַכֹּהֲנִים עַל ־ עָמְדָםוְהַלְוִיִּםעַל ־ מַחְלְקוֹתָםכְּמִצְוַתהַמֶּֽלֶךְ ׃

11 וַֽיִּשְׁחֲטוּ הַפָּסַח וַיִּזְרְקוּ הַכֹּהֲנִים מִיָּדָם וְהַלְוִיִּם מַפְשִׁיטִֽים ׃

12 וַיָּסִירוּ הָעֹלָה לְתִתָּם לְמִפְלַגּוֹת לְבֵית ־ אָבוֹתלִבְנֵיהָעָםלְהַקְרִיבלַיהוָהכַּכָּתוּבבְּסֵפֶרמֹשֶׁהוְכֵןלַבָּקָֽר ׃

13 וַֽיְבַשְּׁלוּ הַפֶּסַח בָּאֵשׁ כַּמִּשְׁפָּט וְהַקֳּדָשִׁים בִּשְּׁלוּ בַּסִּירוֹת וּבַדְּוָדִים וּבַצֵּלָחוֹת וַיָּרִיצוּ לְכָל ־ בְּנֵיהָעָֽם ׃

14 וְאַחַר הֵכִינוּ לָהֶם וְלַכֹּהֲנִים כִּי הַכֹּהֲנִים בְּנֵי אַהֲרֹן בְּהַֽעֲלוֹת הָעוֹלָה וְהַחֲלָבִים עַד ־ לָיְלָהוְהַלְוִיִּםהֵכִינוּלָהֶםוְלַכֹּהֲנִיםבְּנֵיאַהֲרֹֽן ׃

15 וְהַמְשֹֽׁרֲרִים בְּנֵי ־ אָסָףעַל ־ מַעֲמָדָםכְּמִצְוַתדָּוִידוְאָסָףוְהֵימָןוִֽידֻתוּןחוֹזֵההַמֶּלֶךְוְהַשֹּׁעֲרִיםלְשַׁעַרוָשָׁעַראֵיןלָהֶםלָסוּרמֵעַלעֲבֹֽדָתָםכִּֽי ־ אֲחֵיהֶםהַלְוִיִּםהֵכִינוּלָהֶֽם ׃

16 וַתִּכּוֹן כָּל ־ עֲבוֹדַתיְהוָהבַּיּוֹםהַהוּאלַעֲשׂוֹתהַפֶּסַחוְהַעֲלוֹתעֹלוֹתעַלמִזְבַּחיְהוָהכְּמִצְוַתהַמֶּלֶךְיֹאשִׁיָּֽהוּ ׃

17 וַיַּעֲשׂוּ בְנֵֽי ־ יִשְׂרָאֵלהַֽנִּמְצְאִיםאֶת ־ הַפֶּסַחבָּעֵתהַהִיאוְאֶת ־ חַגהַמַּצּוֹתשִׁבְעַתיָמִֽים ׃

18 וְלֹֽא ־ נַעֲשָׂהפֶסַחכָּמֹהוּבְּיִשְׂרָאֵלמִימֵישְׁמוּאֵלהַנָּבִיאוְכָל ־ מַלְכֵייִשְׂרָאֵל ׀ לֹֽא ־ עָשׂוּכַּפֶּסַחאֲשֶׁר ־ עָשָׂהיֹֽאשִׁיָּהוּוְהַכֹּהֲנִיםוְהַלְוִיִּםוְכָל ־ יְהוּדָהוְיִשְׂרָאֵלהַנִּמְצָאוְיוֹשְׁבֵייְרוּשָׁלִָֽם ׃ ס

19 בִּשְׁמוֹנֶה עֶשְׂרֵה שָׁנָה לְמַלְכוּת יֹאשִׁיָּהוּ נַעֲשָׂה הַפֶּסַח הַזֶּֽה ׃

20 אַחֲרֵי כָל ־ זֹאתאֲשֶׁרהֵכִיןיֹֽאשִׁיָּהוּאֶת ־ הַבַּיִתעָלָהנְכוֹמֶֽלֶךְ ־ מִצְרַיִםלְהִלָּחֵםבְּכַרְכְּמִישׁעַל ־ פְּרָתוַיֵּצֵאלִקְרָאתוֹיֹאשִׁיָּֽהוּ ׃

21 וַיִּשְׁלַח אֵלָיו מַלְאָכִים ׀ לֵאמֹר ׀ מַה ־ לִּיוָלָ/ךְמֶלֶךְיְהוּדָהלֹא ־ עָלֶיךָאַתָּההַיּוֹםכִּיאֶל ־ בֵּיתמִלְחַמְתִּיוֵאלֹהִיםאָמַרלְבַֽהֲלֵנִיחֲדַל ־ לְךָמֵאֱלֹהִיםאֲשֶׁר ־ עִמִּיוְאַל ־ יַשְׁחִיתֶֽךָ ׃

22 וְלֹֽא ־ הֵסֵביֹאשִׁיָּהוּפָנָיומִמֶּנּוּכִּילְהִלָּחֵֽם ־ בּוֹהִתְחַפֵּשׂוְלֹאשָׁמַעאֶל ־ דִּבְרֵינְכוֹמִפִּיאֱלֹהִיםוַיָּבֹאלְהִלָּחֵםבְּבִקְעַתמְגִדּֽוֹ ׃

23 וַיֹּרוּ הַיֹּרִים לַמֶּלֶךְ יֹאשִׁיָּהוּ וַיֹּאמֶר הַמֶּלֶךְ לַעֲבָדָיו הַעֲבִירוּנִי כִּי הָחֳלֵיתִי מְאֹֽד ׃

24 וַיַּֽעֲבִירֻהוּ עֲבָדָיו מִן ־ הַמֶּרְכָּבָהוַֽיַּרְכִּיבֻהוּעַלרֶכֶבהַמִּשְׁנֶהאֲשֶׁר ־ לוֹוַיּוֹלִיכֻהוּיְרוּשָׁלִַםוַיָּמָתוַיִּקָּבֵרבְּקִבְרוֹתאֲבֹתָיווְכָל ־ יְהוּדָהוִירוּשָׁלִַםמִֽתְאַבְּלִיםעַל ־ יֹאשִׁיָּֽהוּ ׃ פ

25 וַיְקוֹנֵן יִרְמְיָהוּ עַל ־ יֹאשִׁיָּהוּוַיֹּאמְרוּכָֽל ־ הַשָּׁרִים ׀ וְהַשָּׁרוֹתבְּקִינוֹתֵיהֶםעַל ־ יֹאשִׁיָּהוּעַד ־ הַיּוֹםוַיִּתְּנוּםלְחֹקעַל ־ יִשְׂרָאֵלוְהִנָּםכְּתוּבִיםעַל ־ הַקִּינֽוֹת ׃

26 וְיֶתֶר דִּבְרֵי יֹאשִׁיָּהוּ וַחֲסָדָיו כַּכָּתוּב בְּתוֹרַת יְהוָֽה ׃

27 וּדְבָרָיו הָרִאשֹׁנִים וְהָאַחֲרֹנִים הִנָּם כְּתוּבִים עַל ־ סֵפֶרמַלְכֵֽי ־ יִשְׂרָאֵלוִיהוּדָֽה ׃