1 Então Elifaz, da região de Temã, em resposta disse:
2 "Será que uma pessoa, por mais sábia que seja,
poderia ser útil para Deus?
3 Será que interessa ao Todo-Poderoso que você seja honesto?
Que lucro tem ele se você é correto em todas as coisas?
4 Se ele o castiga e o chama para prestar contas,
não é porque você o adora com todo o respeito,
5 mas sim porque cometeu muitos pecados,
e as suas maldades não têm conta.
6 Como garantia de um pequeno empréstimo,
você ficava com as roupas dos seus patrícios
e assim os deixava nus.
7 Você não dava água para as pessoas cansadas
nem comida aos que tinham fome.
8 Você usou a sua posição e o seu poder
para se tornar o dono da terra.
9 Você roubou e maltratou os órfãos
e nunca ajudou as viúvas.
10 Por isso, agora você está cercado de perigos,
e, de repente, o medo toma conta de você.
11 A escuridão é tanta, que você não enxerga nada,
e uma enchente o arrasta.
12 "Deus está nas alturas do céu;
ele olha para baixo e vê as estrelas,
embora elas estejam lá no alto.
13 Mas você pergunta: ‘Será que Deus sabe alguma coisa?
As nuvens escuras ficam no meio;
como é que ele pode nos julgar?’
14 Jó, você acha que as grossas nuvens não deixam que Deus nos veja,
quando ele está passeando pelo céu?
15 "Será que você quer andar nos caminhos
que os maus têm seguido desde os tempos antigos?
16 Eles morreram de repente,
como se fossem levados por uma enchente.
17 A Deus eles diziam:
‘Deixa-nos em paz!’
E comentavam:
‘O que pode o Todo-Poderoso fazer em nosso favor?’
18 Foi Deus quem encheu de coisas boas as casas dos maus,
porém eu não quero pensar como eles.
19 As pessoas honestas ficam alegres,
e as corretas riem,
20 ao verem que as riquezas dos maus são destruídas
e que as sobras são devoradas pelo fogo.
21 "Jó, faça as pazes com Deus,
deixe de tratá-lo como inimigo,
e assim ele dará a você tudo o que há de bom.
22 Deixe que Deus o ensine
e guarde as palavras dele no seu coração.
23 Se você voltar para o Todo-Poderoso e se humilhar,
se você acabar com a maldade que há na sua casa,
24 se o ouro mais precioso não tiver valor para você
e for como o pó ou as pedrinhas do ribeirão,
25 então o Todo-Poderoso será o seu ouro puro,
será a sua prata mais preciosa.
26 Ele será a sua alegria,
e você poderá olhar para ele com confiança.
27 Ele ouvirá as suas orações,
e você lhe dará o que prometer.
28 Tudo o que você fizer dará certo,
e a luz brilhará no seu caminho.
29 Deus rebaixa os orgulhosos,
mas salva os humildes.
30 Ele o salvará se você for inocente,
se for correto em tudo o que fizer."
1 Ano ra ko Eripata Temani; i mea ia,
2 E whai pai ano ranei te Atua i te tangata? He pono e whai pai te tangata i a ia ano ki te mea he ngakau mohio tona.
3 He oranga ngakau ranei ki te Kaha Rawa tou tika? Hei taonga ranei ki a ia, ki te meinga e koe ou ara kia tino tika?
4 He wehi ranei nou i a ia i whakahe ai ia i a koe, i whakawa ai i a koe?
5 He teka ianei he nui tou he? Kahore hoki he pito whakamutunga o ou kino.
6 I tangohia noatia hoki e koe nga mea a tou teina hei taunaha, huia ana e koe nga kakahu o te hunga e noho tahanga ana.
7 Kihai i whakainumia e koe ki te wai te hunga ngenge; kaiponuhia ana e koe he taro ki te hunga e matekai ana.
8 Ko te tangata marohirohi, i a ia te whenua; ko te tangata honore, noho ana ia i reira.
9 Ko nga pouaru, unga rawakoretia atu ana e koe, whatiwhatiia ana nga ringa o nga pani.
10 Na reira karapotia putia ana koe e nga mahanga, raruraru ana koe i te wehi pa whakarere;
11 I te pouri ranei, e kore ai koe e kite; a nui atu te wai e taupoki na i a koe.
12 He teka ianei kei te wahi tiketike o te rangi te Atua? Tirohia atu ano hoki a runga o nga whetu, to ratou teitei!
13 A e mea na koe, He aha ta te Atua e mohio ai? E puta mai ranei tana whakawa i roto i te kapua pouri?
14 Ko tona wahi ngaro ko nga kapua matotoru, te kite ia; kei te taiawhio ano ia i nga rangi.
15 Ka mau tonu ranei koe ki te ara o mua, i haerea ra e nga tangata kikino?
16 I kapohia atu nei i te mea kahore ano i rite o ratou ra; tahoroa ana to ratou turanga ano he awa:
17 I mea nei ki te Atua, Mawehe atu i a matou; a, He aha e taea e te Kaha Rawa mo matou?
18 Heoi i whakakiia e ia o ratou whare ki nga mea papai: ko te whakaaro ia o te hunga kino e matara atu ana i ahau.
19 E kite ana te hunga tika, a koa ana: kataina iho ratou e te hunga harakore:
20 Me te ki, He pono kua haukotia te hunga i tahuri mai ki a tatou, pau ake i te ahi te toenga o ratou.
21 Waiho ia hei hoa mou, katahi koe ka ata noho; ma reira ka tae mai ai te pai ki a koe.
22 Tahuri mai ra ki te ture a tona mangai, rongoatia hoki ana kupu ki roto ki tou ngakau.
23 Ki te hoki koe ki te Kaha Rawa, tera koe e hanga; ki te nekehia atu e koe te kino kia mamao i ou teneti.
24 A ka whakapuranga koe i tau taonga ki te puehu, te koura o Opira ki waenga i nga kohatu o nga awa;
25 A ko te Kaha Rawa hei taonga mou, hei hiriwa utu nui ki a koe.
26 Ko reira hoki koe ahuareka ai ki te Kaha Rawa, a ka ara ake tou mata ki te Atua.
27 Ka inoi ano koe ki a ia, a ka whakarongo mai ia ki a koe; ka whakamana ano e koe au kupu taurangi.
28 Ka whakatakotoria hoki e koe he tikanga, a ka whakapumautia ki a koe; ka whiti ano te marama ki runga ki ou ara.
29 Ki te maka koe e ratou ki raro, ka ki koe, Tenei ano he whakaarahanga ake; ka whakaorangia ano e ia te ngakau whakaiti.
30 Ka whakaorangia e ia te tangata ahakoa ehara i te harakore: ae ra, ka whakaorangia ia e te ma o ou ringa.