1 A tempestade me faz bater o coração,
como se ele fosse pular para fora do peito.
2 Escutem o estrondo da voz de Deus,
o trovão que sai da sua boca.
3 Ele solta relâmpagos por todos os lados do céu
e de uma ponta da terra até a outra.
4 Então ouve-se o rugido da sua voz,
o forte barulho do trovão;
e durante todo o tempo os relâmpagos não param de cair.
5 Deus troveja com a sua voz maravilhosa;
ele faz grandes coisas que não podemos compreender.
6 Deus manda que caia neve sobre a terra
e também fortes pancadas de chuva.
7 Assim, faz com que as pessoas fiquem em casa, sem poderem trabalhar,
para que todos saibam que é ele quem age.
8 Os animais entram nas suas tocas
e ali ficam escondidos.
9 As tempestades violentas vêm do Sul,
e o frio vem do Norte.
10 O sopro de Deus congela as águas,
que assim ficam cobertas de gelo.
11 Deus enche de água as nuvens,
e elas lançam os relâmpagos.
12 Seguindo a ordem de Deus,
as nuvens se espalham em todas as direções.
Elas fazem tudo o que Deus manda,
em toda parte, no mundo inteiro.
13 Deus faz cair chuva sobre a terra
ou para castigar a gente
ou para mostrar que tem amor por nós.
14 "Jó, pare um instante e escute;
pense nas coisas maravilhosas que Deus faz.
15 Será que você sabe como Deus dá a ordem
para que os relâmpagos saiam brilhando das nuvens?
16 Você sabe como as nuvens ficam suspensas no ar?
Isso é uma prova do infinito conhecimento de Deus.
17 Será que você, que fica sufocado de calor na sua roupa,
antes de vir a tempestade de areia trazida pelo vento sul,
18 será que você pode ajudar Deus a estender o céu
e fazer com que fique duro como uma placa de metal fundido?
19 Ensine-nos o que devemos dizer a ele,
pois não somos capazes de pensar com clareza.
20 Eu não teria o atrevimento de discutir com Deus,
pois isso seria pedir que ele me destruísse.
21 "Não é possível ver o sol quando está escondido pelas nuvens;
mas ele brilha de novo, depois que o vento passa e limpa o céu.
22 No Norte vemos uma luz dourada,
e a glória de Deus nos enche de profunda admiração.
23 Não podemos compreender o Todo-Poderoso,
o Deus de grande poder.
A sua justiça é infinita,
e ele não persegue ninguém.
24 Por isso, as pessoas o temem,
e ele não dá importância aos que acham que são sábios."
1 Na konei ano wiri ana toku ngakau, maunu atu ana i tona wahi.
2 Ata whakarangona tona reo e papa ana, te pakutanga hoki e puta mai ana i tona mangai.
3 E whakatikaia atu ana e ia ki nga wahi katoa i raro i te rangi, ko tona uira hoki ki nga pito o te whenua.
4 I muri iho ko te reo e hamama ana; papa ana te whatitiri o te reo o tona nui; e kore ano era a tauhikuhiku ina rangona tona reo.
5 Ko ta te Atua whatitiri he reo whakamiharo; nui atu ana mahi, e kore hoki e mohiotia.
6 E ki ana hoki ia ki te hukarere, Hei runga koe i te whenua; ki te ua punehunehu ano hoki, raua ko te ua ta o tona kaha;
7 Hiritia ake e ia te ringa o nga tangata katoa; kia mohio ai nga tangata katoa nana nei i hanga ki tana mahi.
8 Haere ana nga kirehe ki nga piringa, noho ana i o ratou nohoanga.
9 Puta mai ana te tupuhi i te whare o te tonga: te matao hoki i te hauraro.
10 Na te manawa o te Atua i homai te huka: a kuiti iho te whanuitanga o nga wai.
11 Ae ra, e utaina ana e ia te kapua matotoru ki te houku; tohatohaina ana e ia te kohu o tana uira:
12 E whakakopikopikoa ana ano a tawhio noa, he mea hoki na ona whakaaro: hei mea i nga mea katoa e whakahaua atu ana e ia ki te mata o te ao:
13 E whakaputaina ana e ia hei whiu, hei mea ranei mo tona whenua, hei atawhai ranei.
14 Kia whai taringa mai ki tenei, e Hopa: tu marie, ka whakaaro ki nga mea whakamiharo a te Atua.
15 E mohio ana ranei koe ki ta te Atua whakahautanga ki a ratou i tana, i puta ai te marama o tana kapua?
16 E mohio ana ranei koe ki nga paunatanga o nga kapua, ki nga mahi whakamiharo a te tino o te matauranga?
17 Ki ou kakahu nei ka mahana, ina whakamarietia e ia te whenua ki te hau tonga?
18 Ka taea ranei e koe te whakatakoto ngatahi me ia te rangi hei papatupu, ano he whakaata whakarewa?
19 Whakaaturia mai ki a matou ta matou e korero ai ki a ia; e kore hoki e tika i te pouri ta matou whakatakoto o te korero.
20 E korerotia ranei ki a ia kei te mea ahau ki te korero? Kia hiahia ranei te tangata kia horomia ia?
21 Na inaianei e kore nga tangata e kite ana i te marama e wheriko mai nei i te rangi: otiia ka tika atu te hau, ka whakawateatia ratou.
22 E ahu mai ana i te hauraro te aho ano he koura; kei te Atua te kororia whakawehi.
23 Ko te Kaha Rawa, e kore ia e taea te whakataki e tatou; hira rawa tona kaha; a e kore ia e tukino i tana whakarite whakawa, i te nui o te tika.
24 Koia ka wehi nga tangata i a ia: e kore ia e whai whakaaro ki te hunga ngakau mohio.