1 Toe Joab, die seun van Seruja, merk dat die hart van die koning aan Absalom verkleef was,

2 het Joab na Tekoa gestuur en daarvandaan 'n skrander vrou laat haal en aan haar gesê: Stel jou tog aan soos een wat treur, en trek rouklere aan; en salf jou nie met olie nie, maar hou jou soos 'n vrou wat al baie dae rou oor 'n dode.

3 Gaan dan na die koning en spreek met hom volgens hierdie woord. En Joab het die woorde in haar mond gelê.

4 En die vrou uit Tekoa het by die koning ingekom en op haar aangesig op die grond geval en gebuig en gesê: Help, o koning!

5 Toe vra die koning haar: Wat wil jy hê? En sy sê: Voorwaar, ek is 'n weduwee en my man is dood.

6 En u dienares het twee seuns gehad, en hulle twee het met mekaar geveg in die veld; en daar was niemand om hulle uitmekaar te maak nie, sodat die een die ander neergeslaan en hom gedood het.

7 En kyk, toe staan die hele geslag op teen u dienares, en hulle sê: Gee hom wat sy broer doodgeslaan het, dat ons hom kan doodmaak vir die lewe van sy broer wat hy vermoor het, ja, ook die erfgenaam kan verdelg. So wil hulle dan my vuurkool wat oorgebly het, uitdoof om vir my man geen naam of oorblyfsel op die aardbodem te laat bly nie.

8 En die koning antwoord die vrou: Gaan na jou huis, en ek sal oor jou bevel gee.

9 Daarop sê die vrou uit Tekoa aan die koning: Op my, my heer die koning, en op my familie sal die skuld rus, maar die koning en sy troon is onskuldig.

10 En die koning antwoord: Elkeen wat met jou spreek, moet jy na my bring, dan sal hy jou verder nie meer aanraak nie.

11 En sy sê: Laat die koning tog dink aan die HERE u God, sodat die bloedwreker nie te veel vernieling aanrig en hulle my seun nie verdelg nie. Toe sê hy: So waar as die HERE leef, nie een haar van jou seun sal op die grond val nie!

12 En die vrou vra: Laat u dienares tog 'n woord met my heer die koning spreek. En hy antwoord: Spreek.

13 Toe sê die vrou: Waarom het u dan so iets bedink teen die volk van God? Want daardeur dat die koning hierdie woord spreek, is hy soos 'n skuldige deurdat die koning sy eie verstotene nie laat terugkom nie.

14 Want ons moet eenmaal sterwe en soos water wees wat uitgegooi word op die grond, wat 'n mens nie weer kan versamel nie; en God neem die lewe nie weg nie, maar Hy koester gedagtes om 'n verstotene nie van Hom af te stoot nie.

15 Dat ,k dan nou kom om hierdie woord met my heer die koning te spreek, was omdat die volk my bevrees gemaak het. Maar u dienares het gedink: Laat ek tog met die koning gaan spreek; miskien sal die koning die wens van u dienares uitvoer.

16 Want die koning sal seker luister om sy dienares te red uit die hand van die man wat probeer om my en my seun saam uit die erfdeel van God uit te roei.

17 Verder het u dienares gedink: Mag tog die woord van my heer die koning tot gerusstelling wees. Want soos 'n engel van God, so is my heer die koning om goed en kwaad te verstaan. En mag die HERE u God met u wees!

18 Toe antwoord die koning die vrou en sê: Steek tog vir my niks weg wat ek jou sal vra nie. En die vrou sê: Laat my heer die koning maar spreek.

19 Daarop vra die koning: Het Joab die hand in dit alles met jou saam? En die vrou antwoord en sê: So waar as u siel leef, my heer die koning, dit is onmoontlik om regs of links af te wyk van alles wat my heer die koning gespreek het; ja, u dienaar Joab, hy het my bevel gegee, en hy het al hierdie woorde in u dienares se mond gelê.

20 Om die saak 'n ander voorkoms te gee, het u dienaar Joab hierdie ding gedoen. Maar my heer is wys soos die wysheid van 'n engel van God om alles te weet wat op die aarde gebeur.

21 En die koning sê vir Joab: Nou kyk, ek voer hierdie wens uit. Gaan dan heen, bring die jongman Absalom terug.

22 Daarop val Joab op sy aangesig op die grond en hy buig hom neer en seën die koning. En Joab sê: Vandag weet u dienaar dat ek guns in u oë gevind het, my heer die koning, omdat die koning die wens van sy dienaar uitvoer.

23 En Joab het hom klaargemaak en na Gesur gegaan en Absalom na Jerusalem gebring.

24 En die koning het gesê: Hy kan in sy huis intrek, maar my aangesig mag hy nie sien nie. En Absalom het in sy huis ingetrek, maar die aangesig van die koning nie gesien nie.

25 En in die hele Israel was daar geen man so mooi soos Absalom, so geprys nie: van sy voetsool af tot sy hoofskedel toe was daar geen gebrek aan hom nie.

26 En as hy sy hoof laat skeer -- hy het dit naamlik aan die end van elke jaar laat skeer, omdat dit vir hom te swaar was, daarom het hy dit laat skeer -- dan het die hare van sy hoof twee honderd sikkels geweeg volgens die koninklike gewig.

27 En vir Absalom is drie seuns gebore en een dogter met die naam van Tamar, 'n vrou wat mooi van aansien was.

28 En Absalom het twee volle jare in Jerusalem gewoon sonder dat hy die aangesig van die koning gesien het.

29 Daarom het Absalom Joab laat roep, om hom na die koning te stuur, maar hy wou nie na hom kom nie; en hy het nog vir die tweede keer gestuur, maar hy wou nie kom nie.

30 Daarop sê hy aan sy dienaars: Kyk, Joab se stuk land is langsaan myne, en hy het gars daarop; gaan steek dit aan die brand. En Absalom se dienaars het die stuk land aan die brand gesteek.

31 Toe staan Joab op en kom by Absalom in die huis en vra hom: Waarom het jou dienaars die stuk land wat aan my behoort, aan die brand gesteek?

32 En Absalom sê vir Joab: Kyk, ek het na jou gestuur om te sê: Kom hierheen, dat ek jou na die koning kan stuur om te vra: Waarvoor het ek van Gesur af gekom? Dit was vir my beter as ek nog daar was. Ek wil dan nou die aangesig van die koning sien, en as daar by my skuld is, laat hy my dan doodmaak.

33 Toe het Joab na die koning gegaan en hom dit meegedeel. En hy het Absalom geroep, en die het na die koning gegaan en voor hom gebuig met sy aangesig na die aarde toe, voor die koning; en die koning het Absalom gesoen.

1 洗鲁雅的儿子约押知道王的心想念押沙龙，

2 就派人到提哥亚去， 从那里带了一位聪明的妇人来， 对她说： "你要假装居丧的， 穿上丧服， 不要用油膏抹身体。要装成一个为死者居丧很久的妇人。

3 然后进去见王， 对他这样这样说。"于是约押把要说的话教了她。

4 提哥亚妇人进去见王， 俯伏在地， 叩拜他， 说： "王啊！ 求你帮助我。"

5 王问她： "你有什么事呢？"她回答： "我实在是个寡妇， 我的丈夫死了。

6 婢女有两个儿子； 有一天， 他们两人在田里打架， 当时没有人劝开他们， 这个就击打那个， 竟把他打死了。

7 看哪！ 现在全家族的人都起来攻击婢女， 说： ‘你要把那击杀他兄弟的凶手交出来， 好让我们把他处死， 以偿他兄弟的命， 也可以灭绝那继承产业的。’这样他们要使我所剩下的炭火也都熄灭了， 不让我丈夫在这世上留下名字， 或留下后代。"

8 王对那妇人说： "你回家去吧！ 我必为你下令办这件事。"

9 提哥亚妇人又对王说： "我主我王， 愿这罪归于我和我父的家； 愿王和王的王位与这罪无关。"

10 王说： "对你说这事的， 你就把他带到我这里来， 他必不会再打扰你了。"

11 妇人说： "愿王记念耶和华你的 神， 不许报血仇的人多行杀戮， 免得他们灭绝我的儿子。"王说： "我指着永活的耶和华起誓， 你的儿子连一根头发也不会落在地上。"

12 那妇人又说： "请允许婢女对我主我王再说一句话。"王说： "你说吧。"

13 妇人说： "你为什么想出这样的事来陷害 神的子民呢？王说了这话， 如果不让自己逃亡的人回来， 就是个有罪的人了。

14 我们都是必死的， 像水泼在地上不能收回来一样； 但 神并不取去人的命， 反而设法使逃亡的人不致永远离开他逃亡。

15 现在我来对我主我王说这话， 是因为众民使我害怕， 所以婢女想： ‘现在我要对王说， 也许王会成全婢女所求的。’

16 人要把我和我的儿子从 神的产业上一同消灭， 也许王会垂听， 会把婢女从那人的手下救出来。

17 婢女又想： ‘我主我王的话必能使我得安慰， 因为我主我王像 神的使者一样， 能分辨是非。愿耶和华你的 神与你同在。’"

18 王对那妇人说： "我要问你一句话， 请你不要瞒我。"妇人回答： "我主我王， 请说！ "

19 王问： "这一切都是约押一手安排的吗？"妇人回答： "我指着我主我王起誓， 王所说的丝毫不差。这正是王的仆人约押吩咐我的， 这一切话也都是他教婢女说的。

20 王的仆人约押这样作， 为要挽回这件事。我主有智慧， 像 神使者的智慧一样， 能知道世上的一切事。"

21 王对约押说： "看哪！ 这事我已经同意了。你去把那年轻人押沙龙带回来吧！ "

22 约押就面伏于地， 叩拜王， 为王祝福； 又说： "今天你仆人知道在我主我王眼前蒙了恩宠， 因为王成全了你仆人所求的。"

23 于是约押起来， 往基述去， 把押沙龙带回耶路撒冷。

24 王说： "让他回自己的家里去， 不要见王的面。"押沙龙就转回自己的家里去， 没有见王的面。

25 在全以色列中， 没有一个人像押沙龙那样英俊， 得人称赞， 从脚底到头顶， 都没有一点缺陷。

26 他每年年底剪发一次， 因为他头上的头发太厚， 所以把它剪下来； 他把头发剪下来以后， 总是把头发称一称； 按照王的法码重约两公斤。

27 押沙龙生了三个儿子， 一个女儿。女儿名叫他玛， 是个容貌美丽的女子。

28 押沙龙在耶路撒冷住了两年， 都没有见王的面。

29 押沙龙派人去叫约押来， 要托他去见王， 约押却不肯来见他。他第二次再派人去叫他， 他还是不肯来。

30 于是押沙龙对仆人说： "你们看， 约押的一块田和我相邻， 田里有大麦。你们去放火烧田！ "押沙龙的仆人就放火把那块田烧了。

31 于是约押起来， 到了押沙龙的家， 问他： "你的仆人为什么放火烧了我那块田呢？"

32 押沙龙回答约押： "看哪， 我派人去见你， 说： ‘请你到这里来， 我要托你去见王， 替我说： "我为什么从基述回来呢？我若是还留在那边， 会觉得更好。"’现在， 我要见王的面， 如果我有罪， 任由他把我杀死好了。"

33 于是约押进去见王， 把这事告诉了他， 王就召见押沙龙。押沙龙进去见王， 在王面前脸伏在地拜他， 王就与押沙龙亲嘴。