1 Av David. Til dig, Herre, løfter jeg min sjel.

2 Min Gud, til dig har jeg satt min lit; la mig ikke bli til skamme, la ikke mine fiender fryde sig over mig!

3 Ja, ingen av dem som bier på dig, skal bli til skamme; de skal bli til skamme som er troløse uten årsak.

4 Herre, la mig kjenne dine veier, lær mig dine stier!

5 Led mig frem i din trofasthet og lær mig! for du er min frelses Gud, på dig bier jeg hele dagen.

6 Herre, kom din barmhjertighet i hu og din miskunnhets gjerninger! for de er fra evighet.

7 Kom ikke min ungdoms synder og mine misgjerninger i hu! Kom mig i hu efter din miskunnhet for din godhets skyld, Herre!

8 Herren er god og rettvis; derfor lærer han syndere veien.

9 Han leder de saktmodige i det som rett er, og lærer de saktmodige sin vei.

10 Alle Herrens stier er miskunnhet og trofasthet imot dem som holder hans pakt og hans vidnesbyrd.

11 For ditt navns skyld, Herre, forlat mig min misgjerning! for den er stor.

12 Hvem er den mann som frykter Herren? Ham lærer han den vei han skal velge.

13 Hans sjel skal stadig ha det godt, og hans avkom skal arve landet.

14 Herren har fortrolig samfund med dem som frykter ham, og hans pakt skal bli dem kunngjort.

15 Mine øine er alltid vendt til Herren, for han drar mine føtter ut av garnet.

16 Vend dig til mig og vær mig nådig! for jeg er enslig og elendig.

17 Mitt hjertes angst har de* gjort stor; før mig ut av mine trengsler! / {* d.e. mine fiender.}

18 Se min elendighet og min nød, og forlat mig alle mine synder!

19 Se mine fiender, de er mange, og de hater mig med urettferdig hat.

20 Bevar min sjel og redd mig, la mig ikke bli til skamme! for jeg tar min tilflukt til dig.

21 La uskyld og opriktighet verge mig! for jeg bier på dig.

22 Forløs, Gud, Israel av alle dets trengsler!

1 Viešpatie, į Tave keliu savo sielą.

2 Mano Dieve, pasitikiu Tavimi. Tenebūsiu sugėdintas, tenedžiūgaus dėl manęs mano priešas.

3 Te nė vienas, kuris laukia Tavęs, nebūna sugėdintas, tebūna sugėdinti tie, kurie nusikalsta be priežasties.

4 Viešpatie, parodyk man savąjį kelią, pamokyk mane savo takų.

5 Vesk mane savo tiesa ir mokyk, nes Tu esi mano išgelbėjimo Dievas, laukiu Tavęs visą dieną.

6 Viešpatie, atsimink gailestingumą ir malones, kurios yra nuo amžių.

7 Užmiršk mano jaunystės kaltes ir nedorybes. O Viešpatie, atmink mane dėl savo gerumo, pagal savo gailestingumą.

8 Geras ir teisus yra Viešpats, todėl nusidėjėliams kelią parodo.

9 Romiųjų mintis kreipia į tiesą, savo kelių moko nuolankiuosius.

10 Visi Viešpaties takai yra gailestingumas ir tiesa tiems, kurie laikosi Jo sandoros ir įsakymų.

11 Atleisk mano kaltę, Viešpatie, dėl savo vardo, nes ji yra didelė.

12 Žmogų, kuris bijo Viešpaties, Jis mokys pasirinkti kelią.

13 Jis pats gyvens laimingai, o jo vaikai paveldės kraštą.

14 Viešpaties paslaptis su tais, kurie Jo bijo, jiems Jis apreikš savo sandorą.

15 Visada mano akys į Viešpatį krypsta­Jis mano kojas išpainios iš pinklių.

16 Pažvelk į mane ir pasigailėk manęs, nes esu vienišas ir suvargęs.

17 Mano širdies vargų pagausėjo, išvesk mane iš bėdų.

18 Pažvelk į mano vargą bei skausmą ir atleisk visas mano nuodėmes.

19 Matai, kaip daug mano priešų, kaip baisiai manęs jie nekenčia.

20 Saugok mano sielą ir gelbėk mane, kad nebūčiau sugėdintas, nes pasitikiu Tavimi.

21 Nekaltumas ir teisumas tesaugo mane, nes aš laukiu Tavęs!

22 Dieve, išgelbėk Izraelį iš visų nelaimių!