1 Miksi pakanat pauhaavat ja kansat turhia ajattelevat?
2 Maan kuninkaat nousevat, ruhtinaat yhdessä neuvottelevat Herraa ja hänen voideltuansa vastaan:
4 Hän, joka taivaassa asuu, nauraa; Herra pilkkaa heitä.
5 Kerran hän on puhuva heille vihassansa, peljättävä heitä hirmuisuudessaan:
8 Ano minulta, niin minä annan pakanakansat sinun perinnöksesi ja maan ääret sinun omiksesi.
10 Tulkaa siis järkiinne, kuninkaat, maan tuomarit, ottakaa nuhteesta vaari.
11 Palvelkaa Herraa pelvolla ja iloitkaa vavistuksella.
12 Antakaa suuta pojalle, ettei hän vihastuisi ettekä te hukkuisi tiellänne. Sillä hänen vihansa syttyy äkisti. Autuaat ovat kaikki, jotka häneen turvaavat.
1 Por que se amotinam as nações, E os povos tramam em vão?
2 Insurgem-se os reis da terra, E os príncipes conspiram Contra Jeová e contra o seu ungido, dizendo:
3 Rompamos as suas ataduras, E lancemos de nós as suas cordas.
4 Aquele que está sentado nos céus, se rirá; O Senhor zombará deles.
5 Então lhes falará na sua ira, E no seu furor os confundirá.
6 Eu, porém, tenho estabelecido o meu rei Em Sião, meu santo monte.
7 Falarei acerca do decreto: Jeová disse-me: Tu és meu filho; Eu hoje te gerei.
8 Pede-me, que te darei as nações por tua herança, E as extremidades da terra por tua possessão.
9 Tu as quebrarás com uma vara de ferro, Fá-las-ás em pedaços como vaso de oleiro.
10 Agora, pois, ó reis, fazei-vos prudentes; Deixai-vos instruir, juízes da terra.
11 Servi a Jeová com temor, E regozijai-vos com tremor.
12 Beijai ao filho, para que não se ire, E pereçais no caminho, Porque em breve se acenderá a sua ira, Felizes são todos os que nele se refugiam.