1 Sinä koston Jumala, Herra, sinä koston Jumala, ilmesty kirkkaudessa.
2 Nouse, maan tuomari, kosta ylpeille heidän tekonsa.
3 Kuinka kauan jumalattomat, Herra, kuinka kauan jumalattomat saavat riemuita?
4 Ne syytävät suustaan julkeita sanoja, ne röyhkeilevät, kaikki nuo väärintekijät.
5 Sinun kansaasi, Herra, he runtelevat, ja sinun perintöosaasi he rasittavat.
6 He tappavat leskiä ja muukalaisia ja murhaavat orpoja.
8 Ymmärtäkää, te kansan järjettömät, ja te tomppelit-milloin te tulette järkiinne?
9 Joka on korvan istuttanut, hänkö ei kuulisi? Joka on silmän luonut, hänkö ei näkisi?
10 Joka kansat kasvattaa, hänkö ei rankaisisi, hän, joka ihmisille opettaa tiedon?
11 Herra tuntee ihmisten ajatukset; sillä he ovat kuin tuulen henkäys.
12 Autuas se mies, jota sinä, Herra, kuritat ja jolle sinä opetat lakisi,
13 antaaksesi hänelle rauhan pahoilta päiviltä, kunnes jumalattomalle on kaivettu hauta!
14 Sillä Herra ei hylkää kansaansa eikä perintöosaansa heitä,
15 vaan oikeus on vielä noudattava vanhurskautta, ja kaikki oikeamieliset seuraavat sitä.
16 Kuka nousee minun puolelleni pahoja vastaan, kuka asettuu minun rinnalleni väärintekijöitä vastaan?
17 Ellei Herra olisi minun apuni, pian minun sieluni asuisi hiljaisuuden maassa.
19 Kun minulla on sydämessäni paljon murheita, niin sinun lohdutuksesi ilahuttaa minun sieluni.
20 Onko yhteyttä sinun kanssasi turmion tuomioistuimella, jossa väkivaltaa tehdään lain varjolla,
21 ahdistetaan vanhurskaan sielua ja tuomitaan syylliseksi viaton veri?
22 Mutta Herra on minun linnani, Jumalani on minun suojakallioni.
23 Hän kostaa heille heidän ilkityönsä ja hukuttaa heidät heidän pahuutensa tähden. Herra, meidän Jumalamme, hukuttaa heidät.
1 Ó Jeová, Deus de vinganças, Ó Deus de vinganças, resplandece.
2 Levanta-te, ó juiz da terra; Dá o pago aos soberbos.
3 Até quando, Jeová, os perversos, Até quando exultarão os perversos?
4 Até quando derramarão palavras, falarão arrogantemente E se vangloriarão todos os que obram iniqüidade?
5 Eles esmigalham o teu povo, Jeová, E afligem a tua herança.
6 Matam a viúva e o estrangeiro, E assassinam o órfão.
7 Dizem eles: Jeová não o vê, Nem o considera o Deus de Jacó.
8 Atendei, ó estúpidos dentre o povo, E vós, insensatos, quando haveis de ser sábios?
9 Porventura quem plantou o ouvido não ouvirá? Acaso quem formou os olhos, não verá?
10 Porventura quem instrui as nações, não corrigirá, A saber, aquele que ensina ao homem o conhecimento?
11 Jeová conhece os pensamentos do homem, Que são vaidade.
12 Feliz é o homem a quem instruis, ó Jeová, E a quem ensinas pela tua lei,
13 Para lhe dares descanso dos dias da adversidade, Até que uma cova se abra para o perverso.
14 Pois Jeová não rejeitará ao seu povo, Nem desamparará a sua herança.
15 Porquanto o juízo se converterá em justiça, E segui-lo-ão todos os que são retos de coração.
16 Quem se levantará a meu favor contra os perversos? Quem se porá ao meu lado contra os que obram iniqüidade?
17 Se Jeová não tivesse sido o meu auxílio, A minha alma breve teria entrado na morada do silêncio.
18 Quando eu disse: O meu pé resvalou; A tua benignidade, Jeová, me susteve.
19 Nas muitas solicitudes que dentro de mim há, As tuas consolações recreiam a minha alma.
20 Pode acaso estar associado contigo o trono da perversidade, O qual forja maldade por virtude de um estatuto?
21 Ajuntam-se contra a alma do justo, E condenam o sangue inocente.
22 Jeová, porém, é para mim uma alta torre, E o meu Deus é a rocha do meu refúgio.
23 Ele faz cair sobre eles a sua iniqüidade, E pela própria maldade deles os exterminará: Jeová, nosso Deus, os exterminará.