1 (137:1) Давида. Славлю Тебя всем сердцем моим, пред богами пою Тебе.
2 (137:2) Поклоняюсь пред святым храмом Твоим и славлю имя Твое за милость Твою и за истину Твою, ибо Ты возвеличил слово Твое превыше всякого имени Твоего.
3 (137:3) В день, когда я воззвал, Ты услышал меня, вселил в душу мою бодрость.
4 (137:4) Прославят Тебя, Господи, все цари земные, когда услышат слова уст Твоих
5 (137:5) и воспоют пути Господни, ибо велика слава Господня.
6 (137:6) Высок Господь: и смиренного видит, и гордого узнает издали.
7 (137:7) Если я пойду посреди напастей, Ты оживишь меня, прострешь на ярость врагов моих руку Твою, и спасет меня десница Твоя.
8 (137:8) Господь совершит за меня! Милость Твоя, Господи, вовек: дело рук Твоих не оставляй.
1 De Davi. Eu vos louvarei de todo o coração, Senhor, porque ouvistes as minhas palavras. Na presença dos anjos eu vos cantarei.
2 Ante vosso santo templo prostrar-me-ei, e louvarei o vosso nome, pela vossa bondade e fidelidade, porque acima de todas as coisas, exaltastes o vosso nome e a vossa promessa.
3 Quando vos invoquei, vós me respondestes; fizestes crescer a força de minha alma.
4 Hão de vos louvar, Senhor, todos os reis da terra, ao ouvirem as palavras de vossa boca.
5 E celebrarão os desígnios do Senhor: Verdadeiramente, grande é a glória do Senhor.
6 Sim, excelso é o Senhor, mas olha os pequeninos, enquanto seu olhar perscruta os soberbos.
7 Em meio à adversidade vós me conservais a vida, estendeis a mão contra a cólera de meus inimigos; salva-me a vossa mão.
8 O Senhor completará o que em meu auxílio começou. Senhor, eterna é a vossa bondade: não abandoneis a obra de vossas mãos.