1 {l} Senhor, por que ficais tão longe? Por que vos ocultais nas horas de angústia?

2 Enquanto o ímpio se enche de orgulho, é vexado o infeliz com as tribulações que aquele tramou.

3 O pecador se gloria até de sua cupidez, o cobiçoso blasfema e despreza a Deus.

4 Em sua arrogância, o ímpio diz: Não há castigo, Deus não existe. É tudo e só o que ele pensa.

5 Em todos os tempos, próspero é o curso de sua vida; vossos juízos estão acima de seu alcance; quanto a seus adversários, os despreza a todos.

6 Diz no coração: Nada me abalará, jamais terei má sorte.

7 De maledicência, astúcia e dolo sua boca está cheia; em sua língua só existem palavras injuriosas e ofensivas.

8 Põe-se de emboscada na vizinhança dos povoados, mata o inocente em lugares ocultos; seus olhos vigiam o infeliz.

9 Como um leão no covil, espreita, no escuro; arma ciladas para surpreender o infeliz, colhe-o, na sua rede, e o arrebata.

10 Curva-se, agacha-se no chão, e os infortunados caem em suas garras.

11 Depois diz em seu coração: Deus depressa se esquecerá, ele voltará a cabeça, nunca vê nada.

12 Levantai-vos, Senhor! Estendei a mão, e não vos esqueçais dos pobres.

13 Por que razão o ímpio despreza a Deus e diz em seu coração Não haverá castigo?

14 Entretanto, vós vedes tudo: observais os que penam e sofrem, a fim de tomar a causa deles em vossas mãos. É a vós que se abandona o infortunado, sois vós o amparo do órfão.

15 Esmagai, pois, o braço do pecador perverso; persegui sua malícia, para que não subsista.

16 O Senhor é rei eterno, as nações pagãs desaparecerão de seu domínio.

17 Senhor, ouvistes os desejos dos humildes, confortastes-lhes o coração e os atendestes.

18 Para que justiça seja feita ao órfão e ao oprimido, nem mais incuta terror o homem tirado do pó.

1 LAMED. Ut quid, Domine, stas a longe,abscondis te in opportunitatibus, in tribulatione?

2 Dum superbit, impius insequitur pauperem;comprehendantur in consiliis, quae cogitant.

3 Quoniam gloriatur peccator in desideriis animae suae,et avarus sibi benedicit.

4 NUN. Spernit Dominum peccator in arrogantia sua: Non requiret; non est Deus ".

5 Hae sunt omnes cogitationes eius;prosperantur viae illius in omni tempore.Excelsa nimis iudicia tua a facie eius;omnes inimicos suos aspernatur.

6 Dixit enim in corde suo: " Non movebor;in generationem et generationem ero sine malo ".

7 PHE. Cuius maledictione os plenum est et fraudulentia et dolo,sub lingua eius labor et nequitia.

8 Sedet in insidiis ad vicos,in occultis interficit innocentem.

9 SADE. Oculi eius in pauperem respiciunt;insidiatur in abscondito quasi leo in spelunca sua.Insidiatur, ut rapiat pauperem;rapit pauperem, dum attrahit in laqueum suum.

10 Irruit et inclinat se, et miseri caduntin fortitudine brachiorum eius.

11 Dixit enim in corde suo: " Oblitus est Deus;avertit faciem suam, non videbit in finem ". -

12 COPH. Exsurge, Domine Deus, exalta manum tuam,ne obliviscaris pauperum.

13 Propter quid spernit impius Deum?Dixit enim in corde suo: " Non requires ".

14 RES. Vidisti: tu laborem et dolorem consideras,ut tradas eos in manus tuas.Tibi derelictus est pauper,orphano tu factus es adiutor.

15 SIN. Contere brachium peccatoris et maligni;quaeres peccatum illius et non invenies.

16 Dominus rex in aeternum et in saeculum saeculi:perierunt gentes de terra illius.

17 TAU. Desiderium pauperum exaudisti, Domine;confirmabis cor eorum, intendes aurem tuam

18 iudicare pupillo et humili,ut non apponat ultra inducere timorem homo de terra.