1 Hino de Asaf. Por que, Senhor, persistis em nos rejeitar? Por que se inflama vossa ira contra as ovelhas de vosso rebanho?

2 Recordai-vos de vosso povo que elegestes outrora, da tribo que resgatastes para vossa possessão, da montanha de Sião onde fizestes vossa morada.

3 Dirigi vossos passos a estes lugares definitivamente devastados; o inimigo tudo destruiu no santuário.

4 Os adversários rugiam no local de vossas assembléias, como troféus hastearam suas bandeiras.

5 Pareciam homens a vibrar o machado na floresta espessa.

6 Rebentaram os portais do templo com malhos e martelos,

7 atearam fogo ao vosso santuário, profanaram, arrasaram a morada do vosso nome.

8 Disseram em seus corações: Destruamo-los todos juntos; incendiai todos os lugares santos da terra.

9 Não vemos mais nossos emblemas, já não há nenhum profeta e ninguém entre nós que saiba até quando...

10 Ó Deus, até quando nos insultará o inimigo? O adversário blasfemará vosso nome para sempre?

11 Por que retirais a vossa mão? Por que guardais vossa destra em vosso seio?

12 Entretanto, Deus é meu rei desde os tempos antigos, ele que opera a salvação por toda a terra.

13 Vosso poder abriu o mar, esmagastes nas águas as cabeças de dragões.

14 Quebrastes as cabeças do Leviatã, e as destes como pasto aos monstros do mar.

15 Fizestes jorrar fontes e torrentes, secastes rios caudalosos.

16 Vosso é o dia, a noite vos pertence: vós criastes a lua e o sol,

17 Vós marcastes à terra seus confins, estabelecestes o inverno e o verão.

18 Lembrai-vos: o inimigo vos insultou, Senhor, e um povo insensato ultrajou o vosso nome.

19 Não abandoneis ao abutre a vida de vossa pomba, não esqueçais para sempre a vida de vossos pobres.

20 Olhai para a vossa aliança, porque todos os recantos da terra são antros de violência.

21 Que os oprimidos não voltem confundidos, que o pobre e o indigente possam louvar o vosso nome.

22 Levantai-vos, ó Deus, defendei a vossa causa. Lembrai-vos das blasfêmias que continuamente vos dirige o insensato.

23 Não olvideis os insultos de vossos adversários, e o tumulto crescente dos que se insurgem contra vós.

1 Maskil. Asaph.Ut quid, Deus, reppulisti in finem,iratus est furor tuus super oves pascuae tuae?

2 Memor esto congregationis tuae,quam possedisti ab initio.Redemisti virgam hereditatis tuae: mons Sion, in quo habitasti.

3 Leva gressus tuos in ruinas sempiternas:omnia vastavit inimicus in sancto.

4 Rugierunt, qui oderunt te,in medio congregationis tuae;posuerunt signa sua in signa.

5 Visi sunt quasi in altum securim vibrantesin silva condensa.

6 Exciderunt ianuas eius in idipsum;in securi et ascia deiecerunt.

7 Incenderunt igni sanctuarium tuum,in terram polluerunt tabernaculum nominis tui;

8 dixerunt in corde suo: " Opprimamus eos simul ".Combusserunt omnes congregationes Dei in terra.

9 Signa nostra non vidimus;iam non est propheta,et apud nos non est qui cognoscat amplius.

10 Usquequo, Deus, improperabit inimicus,spernet adversarius nomen tuum in finem?

11 Ut quid avertis manum tuamet tenes dexteram tuam in medio sinu tuo?

12 Deus autem rex noster ante saecula,operatus est salutes in medio terrae.

13 Tu conscidisti in virtute tua mare,contribulasti capita draconum in aquis.

14 Tu confregisti capita Leviathan,dedisti eum escam monstris maris.

15 Tu dirupisti fontes et torrentes;tu siccasti fluvios perennes.

16 Tuus est dies, et tua est nox,tu fabricatus es luminaria et solem.

17 Tu statuisti omnes terminos terrae,aestatem et hiemem, tu plasmasti ea.

18 Memor esto huius:inimicus improperavit Domino,et populus insipiens sprevit nomen tuum.

19 Ne tradas bestiis animas confitentes tibiet animas pauperum tuorum ne obliviscaris in finem.

20 Respice in testamentum,quia repleta sunt latibula terrae tentoriis violentiae.

21 Ne revertatur humilis factus confusus;pauper et inops laudabunt nomen tuum.

22 Exsurge, Deus, iudica causam tuam;memor esto improperiorum tuorum,quae ab insipiente fiunt tota die.

23 Ne obliviscaris voces inimicorum tuorum;tumultus adversariorum tuorum ascendit semper.