1 Preparado está o meu coração, ó Deus; cantarei e darei louvores até com a minha glória.
2 Despertai, saltério e harpa; eu mesmo despertarei ao romper da alva.
3 Louvar-te-ei entre os povos, Senhor, e a ti cantarei louvores entre as nações.
4 Porque a tua benignidade se estende até aos céus, e a tua verdade chega até às mais altas nuvens.
5 Exalta-te sobre os céus, ó Deus, e a tua glória sobre toda a terra.
6 Para que sejam livres os teus amados, salva-nos com a tua destra, e ouve-nos.
7 Deus falou na sua santidade; eu me regozijarei; repartirei a Siquém, e medirei o vale de Sucote.
8 Meu é Gileade, meu é Manassés; e Efraim a força da minha cabeça, Judá o meu legislador.
9 Moabe a minha bacia de lavar; sobre Edom lançarei o meu sapato, sobre a Filístia jubilarei.
10 Quem me levará à cidade forte? Quem me guiará até Edom?
11 Porventura não serás tu, ó Deus, que nos rejeitaste? E não sairás, ó Deus, com os nossos exércitos?
12 Dá-nos auxílio para sair da angústia, porque vão é o socorro da parte do homem.
13 Em Deus faremos proezas, pois ele calcará aos pés os nossos inimigos.
1 Ετοιμη ειναι η καρδια μου, Θεε· θελω ψαλλει και θελω ψαλμωδει εν τη δοξη μου.
2 Εξεγερθητι, ψαλτηριον, και κιθαρα· θελω εξεγερθη το πρωι.
3 Θελω σε επαινεσει, Κυριε, μεταξυ λαων, και θελω ψαλμωδει εις σε μεταξυ εθνων·
4 διοτι εμεγαλυνθη εως των ουρανων το ελεος σου και εως των νεφελων η αληθεια σου.
5 Υψωθητι, Θεε, επι τους ουρανους· και η δοξα σου ας ηναι εφ' ολην την γην·
6 δια να ελευθερονωνται οι αγαπητοι σου· σωσον δια της δεξιας σου και επακουσον μου.
7 Ο Θεος ελαλησεν εν τω αγιαστηριω αυτου· θελω χαιρει, θελω μοιρασει την Συχεμ και την κοιλαδα Σοκχωθ θελω διαμετρησει·
8 Εμου ειναι ο Γαλααδ, εμου ο Μανασσης· ο μεν Εφραιμ ειναι η δυναμις της κεφαλης μου· ο δε Ιουδας ο νομοθετης μου·
9 Ο Μωαβ ειναι η λεκανη του πλυσιματος μου· επι τον Εδωμ θελω ριψει το υποδημα μου· θελω αλαλαξει επι την Παλαιστινην.
10 Τις θελει με φερει εις την περιτετειχισμενην πολιν; τις θελει με οδηγησει εως Εδωμ;
11 ουχι συ, Θεε, ο απορριψας ημας; και δεν θελεις εξελθει, Θεε, μετα των στρατευματων ημων;
12 Βοηθησον ημας απο της θλιψεως, διοτι ματαια ειναι η παρα των ανθρωπων σωτηρια.
13 Δια του Θεου θελομεν καμει ανδραγαθιας· και αυτος θελει καταπατησει τους εχθρους ημων.