1 Bem-aventurados os retos em seus caminhos, que andam na lei do Senhor.

2 Bem-aventurados os que guardam os seus testemunhos, e que o buscam com todo o coração.

3 E não praticam iniqüidade, mas andam nos seus caminhos.

4 Tu ordenaste os teus mandamentos, para que diligentemente os observássemos.

5 Quem dera que os meus caminhos fossem dirigidos a observar os teus mandamentos.

6 Então não ficaria confundido, atentando eu para todos os teus mandamentos.

7 Louvar-te-ei com retidão de coração quando tiver aprendido os teus justos juízos.

8 Observarei os teus estatutos; não me desampares totalmente.

9 Com que purificará o jovem o seu caminho? Observando-o conforme a tua palavra.

10 Com todo o meu coração te busquei; não me deixes desviar dos teus mandamentos.

11 Escondi a tua palavra no meu coração, para eu não pecar contra ti.

12 Bendito és tu, ó Senhor; ensina-me os teus estatutos.

13 Com os meus lábios declarei todos os juízos da tua boca.

14 Folguei tanto no caminho dos teus testemunhos, como em todas as riquezas.

15 Meditarei nos teus preceitos, e terei respeito aos teus caminhos.

16 Recrear-me-ei nos teus estatutos; não me esquecerei da tua palavra.

17 Faze bem ao teu servo, para que viva e observe a tua palavra.

18 Abre tu os meus olhos, para que veja as maravilhas da tua lei.

19 Sou peregrino na terra; não escondas de mim os teus mandamentos.

20 A minha alma está quebrantada de desejar os teus juízos em todo o tempo.

21 Tu repreendeste asperamente os soberbos que são amaldiçoa-dos, que se desviam dos teus mandamentos.

22 Tira de sobre mim o opróbrio e o desprezo, pois guardei os teus testemunhos.

23 Príncipes também se assentaram, e falaram contra mim, mas o teu servo meditou nos teus estatutos.

24 Também os teus testemunhos são o meu prazer e os meus conselheiros.

25 A minha alma está pegada ao pó; vivifica-me segundo a tua palavra.

26 Eu te contei os meus caminhos, e tu me ouviste; ensina-me os teus estatutos.

27 Faze-me entender o caminho dos teus preceitos; assim falarei das tuas maravilhas.

28 A minha alma consome-se de tristeza; fortalece-me segundo a tua palavra.

29 Desvia de mim o caminho da falsidade, e concede-me piedosamente a tua lei.

30 Escolhi o caminho da verdade; propus-me seguir os teus juízos.

31 Apego-me aos teus testemunhos; ó Senhor, não me confundas.

32 Correrei pelo caminho dos teus mandamentos, quando dilatares o meu coração.

33 Ensina-me, ó Senhor, o caminho dos teus estatutos, e guardá-lo-ei até o fim.

34 Dá-me entendimento, e guardarei a tua lei, e observá-la-ei de todo o meu coração.

35 Faze-me andar na vereda dos teus mandamentos, porque nela tenho prazer.

36 Inclina o meu coração aos teus testemunhos, e não à cobiça.

37 Desvia os meus olhos de contemplarem a vaidade, e vivifica-me no teu caminho.

38 Confirma a tua palavra ao teu servo, que é dedicado ao teu temor.

39 Desvia de mim o opróbrio que temo, pois os teus juízos são bons.

40 Eis que tenho desejado os teus preceitos; vivifica-me na tua justiça.

41 Venham sobre mim também as tuas misericórdias, ó Senhor, e a tua salvação segundo a tua palavra.

42 Assim terei que responder ao que me afronta, pois confio na tua palavra.

43 E não tires totalmente a palavra de verdade da minha boca, pois tenho esperado nos teus juízos.

44 Assim observarei de contínuo a tua lei para sempre e eternamente.

45 E andarei em liberdade; pois busco os teus preceitos.

46 Também falarei dos teus testemunhos perante os reis, e não me envergonharei.

47 E recrear-me-ei em teus mandamentos, que tenho amado.

48 Também levantarei as minhas mãos para os teus mandamentos, que amei, e meditarei nos teus estatutos.

49 Lembra-te da palavra dada ao teu servo, na qual me fizeste esperar.

50 Isto é a minha consolação na minha aflição, porque a tua palavra me vivificou.

51 Os soberbos zombaram grandemente de mim; contudo não me desviei da tua lei.

52 Lembrei-me dos teus juízos antiqüíssimos, ó Senhor, e assim me consolei.

53 Grande indignação se apoderou de mim por causa dos ímpios que abandonam a tua lei.

54 Os teus estatutos têm sido os meus cânticos na casa da minha peregrinação.

55 Lembrei-me do teu nome, ó Senhor, de noite, e observei a tua lei.

56 Isto fiz eu, porque guardei os teus mandamentos.

57 O Senhor é a minha porção; eu disse que observaria as tuas palavras.

58 Roguei deveras o teu favor com todo o meu coração; tem piedade de mim, segundo a tua palavra.

59 Considerei os meus caminhos, e voltei os meus pés para os teus testemunhos.

60 Apressei-me, e não me detive, a observar os teus mandamentos.

61 Bandos de ímpios me despojaram, mas eu não me esqueci da tua lei.

62 À meia-noite me levantarei para te louvar, pelos teus justos juízos.

63 Companheiro sou de todos os que te temem e dos que guardam os teus preceitos.

64 A terra, ó Senhor, está cheia da tua benignidade; ensina-me os teus estatutos.

65 Fizeste bem ao teu servo, Senhor, segundo a tua palavra.

66 Ensina-me bom juízo e ciência, pois cri nos teus mandamentos.

67 Antes de ser afligido andava errado; mas agora tenho guardado a tua palavra.

68 Tu és bom e fazes bem; ensina-me os teus estatutos.

69 Os soberbos forjaram mentiras contra mim; mas eu com todo o meu coração guardarei os teus preceitos.

70 Engrossa-se-lhes o coração como gordura, mas eu me recreio na tua lei.

71 Foi-me bom ter sido afligido, para que aprendesse os teus estatutos.

72 Melhor é para mim a lei da tua boca do que milhares de ouro ou prata.

73 As tuas mãos me fizeram e me formaram; dá-me inteligência para entender os teus mandamentos.

74 Os que te temem alegraram-se quando me viram, porque tenho esperado na tua palavra.

75 Bem sei eu, ó Senhor, que os teus juízos são justos, e que segundo a tua fidelidade me afligiste.

76 Sirva pois a tua benignidade para me consolar, segundo a palavra que deste ao teu servo.

77 Venham sobre mim as tuas misericórdias, para que viva, pois a tua lei é a minha delícia.

78 Confundam-se os soberbos, pois me trataram duma maneira perversa, sem causa; mas eu meditarei nos teus preceitos.

79 Voltem-se para mim os que te temem, e aqueles que têm conhecido os teus testemunhos.

80 Seja reto o meu coração nos teus estatutos, para que não seja confundido.

81 Desfalece a minha alma pela tua salvação, mas espero na tua palavra.

82 Os meus olhos desfalecem pela tua palavra; entrementes dizia: Quando me consolarás tu?

83 Pois estou como odre na fumaça; contudo não me esqueço dos teus estatutos.

84 Quantos serão os dias do teu servo? Quando me farás justiça contra os que me perseguem?

85 Os soberbos me cavaram covas, o que não é conforme a tua lei.

86 Todos os teus mandamentos são verdade. Com mentiras me perseguem; ajuda-me.

87 Quase que me têm consumido sobre a terra, mas eu não deixei os teus preceitos.

88 Vivifica-me segundo a tua benignidade; assim guardarei o testemunho da tua boca.

89 Para sempre, ó Senhor, a tua palavra permanece no céu.

90 A tua fidelidade dura de geração em geração; tu firmaste a terra, e ela permanece firme.

91 Eles continuam até ao dia de hoje, segundo as tuas ordenações; porque todos são teus servos.

92 Se a tua lei não fora toda a minha recreação, há muito que pereceria na minha aflição.

93 Nunca me esquecerei dos teus preceitos; pois por eles me tens vivificado.

94 Sou teu, salva-me; pois tenho buscado os teus preceitos.

95 Os ímpios me esperam para me destruírem, mas eu considerarei os teus testemunhos.

96 Tenho visto fim a toda a perfeição, mas o teu mandamento é amplíssimo.

97 Oh! quanto amo a tua lei! É a minha meditação em todo o dia.

98 Tu, pelos teus mandamentos, me fazes mais sábio do que os meus inimigos; pois estão sempre comigo.

99 Tenho mais entendimento do que todos os meus mestres, porque os teus testemunhos são a minha meditação.

100 Entendo mais do que os antigos; porque guardo os teus preceitos.

101 Desviei os meus pés de todo caminho mau, para guardar a tua palavra.

102 Não me apartei dos teus juízos, pois tu me ensinaste.

103 Oh! quão doces são as tuas palavras ao meu paladar, mais doces do que o mel à minha boca.

104 Pelos teus mandamentos alcancei entendimento; por isso odeio todo falso caminho.

105 Lâmpada para os meus pés é tua palavra, e luz para o meu caminho.

106 Jurei, e o cumprirei, que guardarei os teus justos juízos.

107 Estou aflitíssimo; vivifica-me, ó Senhor, segundo a tua palavra.

108 Aceita, eu te rogo, as oferendas voluntárias da minha boca, ó Senhor; ensina-me os teus juízos.

109 A minha alma está de contínuo nas minhas mãos; todavia não me esqueço da tua lei.

110 Os ímpios me armaram laço; contudo não me desviei dos teus preceitos.

111 Os teus testemunhos tenho eu tomado por herança para sempre, pois são o gozo do meu coração.

112 Inclinei o meu coração a guardar os teus estatutos, para sempre, até ao fim.

113 Odeio os pensamentos vãos, mas amo a tua lei.

114 Tu és o meu refúgio e o meu escudo; espero na tua palavra.

115 Apartai-vos de mim, malfeitores, pois guardarei os mandamentos do meu Deus.

116 Sustenta-me conforme a tua palavra, para que viva, e não me deixes envergonhado da minha esperança.

117 Sustenta-me, e serei salvo, e de contínuo terei respeito aos teus estatutos.

118 Tu tens pisado aos pés todos os que se desviam dos teus estatutos, pois o engano deles é falsidade.

119 Tu tiraste da terra todos os ímpios, como a escória, por isso amo os teus testemunhos.

120 O meu corpo se arrepiou com temor de ti, e temi os teus juízos.

121 Fiz juízo e justiça; não me entregues aos meus opressores.

122 Fica por fiador do teu servo para o bem; não deixes que os soberbos me oprimam.

123 Os meus olhos desfaleceram pela tua salvação e pela promessa da tua justiça.

124 Usa com o teu servo segundo a tua benignidade, e ensina-me os teus estatutos.

125 Sou teu servo; dá-me inteligência, para entender os teus testemunhos.

126 Já é tempo de operares, ó Senhor, pois eles têm quebrantado a tua lei.

127 Por isso amo os teus mandamentos mais do que o ouro, e ainda mais do que o ouro fino.

128 Por isso estimo todos os teus preceitos acerca de tudo, como retos, e odeio toda falsa vereda.

129 Maravilhosos são os teus testemunhos; portanto, a minha alma os guarda.

130 A entrada das tuas palavras dá luz, dá entendimento aos símplices.

131 Abri a minha boca, e respirei, pois que desejei os teus mandamentos.

132 Olha para mim, e tem piedade de mim, conforme usas com os que amam o teu nome.

133 Ordena os meus passos na tua palavra, e não se apodere de mim iniqüidade alguma.

134 Livra-me da opressão do homem; assim guardarei os teus preceitos.

135 Faze resplandecer o teu rosto sobre o teu servo, e ensina-me os teus estatutos.

136 Rios de águas correm dos meus olhos, porque não guardam a tua lei.

137 Justo és, ó Senhor, e retos são os teus juízos.

138 Os teus testemunhos que ordenaste são retos e muito fiéis.

139 O meu zelo me consumiu, porque os meus inimigos se esqueceram da tua palavra.

140 A tua palavra é muito pura; portanto, o teu servo a ama.

141 Pequeno sou e desprezado, porém não me esqueço dos teus mandamentos.

142 A tua justiça é uma justiça eterna, e a tua lei é a verdade.

143 Aflição e angústia se apoderam de mim; contudo os teus mandamentos são o meu prazer.

144 A justiça dos teus testemunhos é eterna; dá-me inteligência, e viverei.

145 Clamei de todo o meu coração; escuta-me, Senhor, e guardarei os teus estatutos.

146 A ti te invoquei; salva-me, e guardarei os teus testemunhos.

147 Antecipei o cair da noite, e clamei; esperei na tua palavra.

148 Os meus olhos anteciparam as vigílias da noite, para meditar na tua palavra.

149 Ouve a minha voz, segundo a tua benignidade; vivifica-me, ó Senhor, segundo o teu juízo.

150 Aproximam-se os que se dão a maus tratos; afastam-se da tua lei.

151 Tu estás perto, ó Senhor, e todos os teus mandamentos são a verdade.

152 Acerca dos teus testemunhos soube, desde a antiguidade, que tu os fundaste para sempre.

153 Olha para a minha aflição, e livra-me, pois não me esqueci da tua lei.

154 Pleiteia a minha causa, e livra-me; vivifica-me segundo a tua palavra.

155 A salvação está longe dos ímpios, pois não buscam os teus estatutos.

156 Muitas são, ó Senhor, as tuas misericórdias; vivifica-me segundo os teus juízos.

157 Muitos são os meus perseguidores e os meus inimigos; mas não me desvio dos teus testemunhos.

158 Vi os transgressores, e me afligi, porque não observam a tua palavra.

159 Considera como amo os teus preceitos; vivifica-me, ó Senhor, segundo a tua benignidade.

160 A tua palavra é a verdade desde o princípio, e cada um dos teus juízos dura para sempre.

161 Príncipes me perseguiram sem causa, mas o meu coração temeu a tua palavra.

162 Folgo com a tua palavra, como aquele que acha um grande despojo.

163 Abomino e odeio a mentira; mas amo a tua lei.

164 Sete vezes no dia te louvo pelos juízos da tua justiça.

165 Muita paz têm os que amam a tua lei, e para eles não há tropeço.

166 Senhor, tenho esperado na tua salvação, e tenho cumprido os teus mandamentos.

167 A minha alma tem observado os teus testemunhos; amo-os excessivamente.

168 Tenho observado os teus preceitos, e os teus testemunhos, porque todos os meus caminhos estão diante de ti.

169 Chegue a ti o meu clamor, ó Senhor; dá-me entendimento conforme a tua palavra.

170 Chegue a minha súplica perante a tua face; livra-me segundo a tua palavra.

171 Os meus lábios proferiram o louvor, quando me ensinaste os teus estatutos.

172 A minha língua falará da tua palavra, pois todos os teus mandamentos são justiça.

173 Venha a tua mão socorrer-me, pois escolhi os teus preceitos.

174 Tenho desejado a tua salvação, ó Senhor; a tua lei é todo o meu prazer.

175 Viva a minha alma, e louvar-te-á; ajudem-me os teus juízos.

176 Desgarrei-me como a ovelha perdida; busca o teu servo, pois não me esqueci dos teus mandamentos.

1 Μακαριοι οι αμωμοι εν οδω· οι περιπατουντες εν τω νομω του Κυριου·

2 Μακαριοι οι φυλαττοντες τα μαρτυρια αυτου, οι εκζητουντες αυτον εξ ολης καρδιας·

3 αυτοι βεβαιως δεν πραττουσιν ανομιαν· εν ταις οδοις αυτου περιπατουσι.

4 Συ προσεταξας να φυλαττωνται ακριβως αι εντολαι σου.

5 Ειθε να κατευθυνωνται αι οδοι μου, δια να φυλαττω τα διαταγματα σου

6 Τοτε δεν θελω αισχυνθη, οταν επιβλεπω εις παντα τα προσταγματα σου.

7 Θελω σε δοξολογει εν ευθυτητι καρδιας, οταν μαθω τας κρισεις της δικαιοσυνης σου.

8 Τα διαταγματα σου θελω φυλαττει· μη με εγκαταλιπης ολοκληρως.

9 Τινι τροπω θελει καθαριζει ο νεος την οδον αυτου; φυλαττων τους λογους σου.

10 Εξ ολης της καρδιας μου σε εξεζητησα· με μη αφησης να αποπλανηθω απο των προσταγματων σου.

11 Εν τη καρδια μου εφυλαξα τα λογια σου, δια να μη αμαρτανω εις σε.

12 Ευλογητος εισαι, Κυριε· διδαξον με τα διαταγματα σου.

13 Δια των χειλεων μου διηγηθην πασας τας κρισεις του στοματος σου.

14 Εν τη οδω των μαρτυριων σου ευφρανθην, ως δια παντα τα πλουτη.

15 Εις τας εντολας σου θελω μελετα, και εις τας οδους σου θελω ενατενιζει.

16 Εις τα διαταγματα σου θελω εντρυφα· δεν θελω λησμονησει τους λογους σου.

17 Ανταμειψον τον δουλον σου· ουτω θελω ζησει, και θελω φυλαξει τον λογον σου.

18 Ανοιξον τους οφθαλμους μου, και θελω βλεπει τα θαυμασια τα εκ του νομου σου.

19 Παροικος ειμαι εγω εν τη γη· μη κρυψης απ' εμου τα προσταγματα σου.

20 Η ψυχη μου λιποθυμει εκ του ποθου τον οποιον εχω εις τας κρισεις σου παντοτε.

21 Συ επετιμησας τους επικαταρατους υπερηφανους, τους εκκλινοντας απο των προσταγματων σου.

22 Σηκωσον απ' εμου το ονειδος και την καταφρονησιν· διοτι εφυλαξα τα μαρτυρια σου.

23 Αρχοντες τωοντι εκαθισαν και ελαλουν εναντιον μου· αλλ' ο δουλος σου εμελετα εις τα διαταγματα σου.

24 Τα μαρτυρια σου βεβαιως ειναι η τρυφη μου και οι συμβουλοι μου.

25 Η ψυχη μου εκολληθη εις το χωμα· ζωοποιησον με κατα τον λογον σου.

26 Εφανερωσα τας οδους μου, και μου εισηκουσας· διδαξον με τα διαταγματα σου.

27 Καμε με να εννοω την οδον των εντολων σου, και θελω μελετα εις τα θαυμασια σου.

28 Η ψυχη μου τηκεται υπο θλιψεως· στερεωσον με κατα τον λογον σου.

29 Απομακρυνον απ' εμου την οδον του ψευδους, και χαρισον μοι τον νομον σου.

30 Την οδον της αληθειας εξελεξα· προ οφθαλμων μου εθεσα τας κρισεις σου.

31 Προσεκολληθην εις τα μαρτυρια σου· Κυριε, μη με καταισχυνης.

32 Την οδον των προσταγματων σου θελω τρεχει, οταν πλατυνης την καρδιαν μου.

33 Διδαξον με, Κυριε, την οδον των διαταγματων σου, και θελω φυλαττει αυτην μεχρι τελους.

34 Συνετισον με, και θελω φυλαττει τον νομον σου· ναι, θελω φυλαττει αυτον εν ολη καρδια.

35 Οδηγησον με εις την οδον των προσταγματων σου· διοτι ευφραινομαι εις αυτην.

36 Κλινον την καρδιαν μου εις τα μαρτυρια σου και μη εις πλεονεξιαν.

37 Αποστρεψον τους οφθαλμους μου απο του να βλεπωσι ματαιοτητα· ζωοποιησον με εν τη οδω σου.

38 Εκτελεσον τον λογον σου προς τον δουλον σου, οστις ειναι δεδομενος εις τον φοβον σου.

39 Αφαιρεσον το ονειδος μου, το οποιον φοβουμαι· διοτι αι κρισεις σου ειναι αγαθαι.

40 Ιδου, επεθυμησα τας εντολας σου· ζωοποιησον με δια της δικαιοσυνης σου.

41 Και ας ελθη επ εμε το ελεος σου, Κυριε, και η σωτηρια σου κατα τον λογον σου.

42 Τοτε θελω αποκριθη προς τον ονειδιζοντα με· διοτι ελπιζω επι τον λογον σου.

43 Και μη αφαιρεσης ολοτελως απο του στοματος μου τον λογον της αληθειας· διοτι ηλπισα επι τας κρισεις σου.

44 Και θελω φυλαττει τον νομον σου διαπαντος, εις τον αιωνα του αιωνος.

45 Και θελω περιπατει εν ευρυχωρια· διοτι εξεζητησα τας εντολας σου.

46 Και θελω ομιλει περι των μαρτυριων σου εμπροσθεν βασιλεων, και δεν θελω αισχυνθη.

47 Και θελω εντρυφα εις τα προσταγματα σου, τα οποια ηγαπησα.

48 Και θελω υψονει τας χειρας μου προς τα προσταγματα σου, τα οποια ηγαπησα· και θελω μελετα εις τα διαταγματα σου.

49 Ενθυμηθητι τον λογον τον προς τον δουλον σου, εις τον οποιον με επηλπισας.

50 Αυτη ειναι η παρηγορια μου εν τη θλιψει μου, οτι ο λογος σου με εζωοποιησεν.

51 Οι υπερηφανοι με εχλευαζον σφοδρα· αλλ' εγω απο του νομου σου δεν εξεκλινα.

52 Ενεθυμηθην τας απ' αιωνος κρισεις σου, Κυριε, και παρηγορηθην.

53 Φρικη με κατελαβεν εξ αιτιας των ασεβων, των εγκαταλειποντων τον νομον σου.

54 Τα διαταγματα σου υπηρξαν εις εμε ψαλμωδιαι εν τω οικω της παροικιας μου.

55 Ενεθυμηθην εν νυκτι το ονομα σου, Κυριε· και εφυλαξα τον νομον σου.

56 Τουτο εγεινεν εις εμε, διοτι εφυλαξα τας εντολας σου.

57 συ, Κυριε, μερις μου εισαι· ειπα να φυλαξω τους λογους σου.

58 Παρεκαλεσα το προσωπον σου εν ολη καρδια· ελεησον με κατα τον λογον σου.

59 Διελογισθην τας οδους μου και εστρεψα τους ποδας μου εις τα μαρτυρια σου.

60 Εσπευσα και δεν εβραδυνα να φυλαξω τα προσταγματα σου.

61 Στιφη ασεβων με περιεκυκλωσαν· αλλ' εγω δεν ελησμονησα τον νομον σου.

62 Το μεσονυκτιον εγειρομαι δια να σε δοξολογω δια τας κρισεις της δικαιοσυνης σου.

63 Εγω ειμαι μετοχος παντων των φοβουμενων σε και φυλαττοντων τας εντολας σου.

64 Η γη, Κυριε, ειναι πληρης του ελεους σου· διδαξον με τα διαταγματα σου.

65 Συ, Κυριε, ευηργετησας τον δουλον σου κατα τον λογον σου.

66 Διδαξον με φρονησιν και γνωσιν· διοτι επιστευσα εις τα προσταγματα σου.

67 Πριν ταλαιπωρηθω, εγω επλανωμην· αλλα τωρα εφυλαξα τον λογον σου.

68 Συ εισαι αγαθος και αγαθοποιος· διδαξον με τα διαταγματα σου.

69 Οι υπερηφανοι επλεξαν κατ' εμου ψευδος· αλλ' εγω εν ολη καρδια θελω φυλαττει τας εντολας σου.

70 Η καρδια αυτων επηξεν ως παχος· αλλ' εγω εντρυφω εις τον νομον σου.

71 Καλον εγεινεν εις εμε οτι εταλαιπωρηθην, δια να μαθω τα διαταγματα σου.

72 Ο νομος του στοματος σου ειναι καλητερος εις εμε, υπερ χιλιαδας χρυσιου και αργυριου.

73 Αι χειρες σου με εκαμαν και με επλασαν· συνετισον με, και θελω μαθει τα προσταγματα σου.

74 Οι φοβουμενοι σε θελουσι με ιδει και ευφρανθη, διοτι ηλπισα επι τον λογον σου.

75 Γνωριζω, Κυριε, οτι αι κρισεις σου ειναι δικαιοσυνη, και οτι πιστως με εταλαιπωρησας.

76 Ας με παρηγορηση, δεομαι, το ελεος σου, κατα τον λογον σου τον προς τον δουλον σου.

77 Ας ελθωσιν επ' εμε οι οικτιρμοι σου, δια να ζω· διοτι ο νομος σου ειναι η τρυφη μου.

78 Ας αισχυνθωσιν οι υπερηφανοι, διοτι ζητουσιν αδικως να με ανατρεψωσιν· αλλ' εγω θελω μελετα εις τας εντολας σου.

79 Ας επιστρεψωσιν εις εμε οι φοβουμενοι σε, και οι γνωριζοντες τα μαρτυρια σου·

80 Ας ηναι η καρδια μου αμωμος εις τα διαταγματα σου, δια να μη αισχυνθω.

81 Λιποθυμει η ψυχη μου δια την σωτηριαν σου· επι τον λογον σου ελπιζω.

82 Οι οφθαλμοι μου απεκαμον δια τον λογον σου, λεγοντες, Ποτε θελεις με παρηγορησει;

83 Διοτι εγεινα ως ασκος εν τω καπνω· αλλα τα διαταγματα σου δεν ελησμονησα.

84 Ποσαι ειναι αι ημεραι του δουλου σου; ποτε θελεις καμει κρισιν εναντιον των καταδιωκοντων με;

85 Οι υπερηφανοι, οι εναντιοι του νομου σου, εσκαψαν εις εμε λακκους.

86 Παντα τα προσταγματα σου ειναι αληθεια· αδικως με κατατρεχουσι· βοηθησον μοι.

87 Παρ' ολιγον με κατεστρεψαν εις την γην· αλλ' εγω δεν εγκατελιπον τας εντολας σου.

88 Ζωοποιησον με κατα το ελεος σου· και θελω φυλαξει τα μαρτυρια του στοματος σου.

89 Εις τον αιωνα, Κυριε, διαμενει ο λογος σου εν τω ουρανω·

90 η αληθεια σου εις γενεαν και γενεαν· εθεμελιωσας την γην, και διαμενει.

91 Κατα τας διαταξεις σου διαμενουσιν εως της σημερον, διοτι τα συμπαντα ειναι δουλοι σου.

92 Εαν ο νομος σου δεν ητο η τρυφη μου, τοτε ηθελον χαθη εν τη θλιψει μου.

93 Εις τον αιωνα δεν θελω λησμονησει τας εντολας σου, διοτι εν αυταις με εζωοποιησας.

94 Σος ειμαι εγω· σωσον με· διοτι τας εντολας σου εξεζητησα.

95 Οι ασεβεις με περιεμενον δια να με αφανισωσιν· αλλ' εγω θελω προσεχει εις τα μαρτυρια σου.

96 Εις πασαν τελειοτητα ειδον οριον· αλλ' ο νομος σου ειναι πλατυς σφοδρα.

97 Ποσον αγαπω τον νομον σου· ολην την ημεραν ειναι μελετη μου.

98 Δια των προσταγματων σου με εκαμες σοφωτερον των εχθρων μου, διοτι ειναι παντοτε μετ' εμου.

99 Ειμαι συνετωτερος παντων των διδασκοντων με· διοτι τα μαρτυρια σου ειναι μελετη μου.

100 Ειμαι συνετωτερος των γεροντων· διοτι εφυλαξα τας εντολας σου.

101 Απο πασης οδου πονηρας εκωλυσα τους ποδας μου, δια να φυλαξω τον λογον σου.

102 Απο των κρισεων σου δεν εξεκλινα· διοτι συ με εδιδαξας.

103 Ποσον γλυκεις ειναι οι λογοι σου εις τον ουρανισκον μου· ειναι υπερ μελι εις το στομα μου.

104 Εκ των εντολων σου εγεινα συνετος· δια τουτο εμισησα πασαν οδον ψευδους.

105 Λυχνος εις τους ποδας μου ειναι ο λογος σου και φως εις τας τριβους μου.

106 Ωμοσα και θελω εμμενει να φυλαττω τας κρισεις της δικαιοσυνης σου.

107 Εταλαιπωρηθην σφοδρα· Κυριε, ζωοποιησον με κατα τον λογον σου.

108 Προσδεξαι, δεομαι, τας προαιρετικας προσφορας του στοματος μου, Κυριε· και διδαξον με τας κρισεις σου.

109 Η ψυχη μου ειναι παντοτε εν κινδυνω· τον νομον σου ομως δεν ελησμονησα.

110 Οι ασεβεις εστησαν εις εμε παγιδα· αλλ' εγω απο των εντολων σου δεν εξεκλινα.

111 Τα μαρτυρια σου εκληρονομησα εις τον αιωνα· διοτι ταυτα ειναι η αγαλλιασις της καρδιας μου.

112 Εκλινα την καρδιαν μου εις το να καμνω τα διαταγματα σου παντοτε μεχρι τελους.

113 Εμισησα τους διεστραμμενους στοχασμους· τον δε νομον σου ηγαπησα.

114 Συ εισαι η σκεπη μου και η ασπις μου· επι τον λογον σου ελπιζω.

115 Απομακρυνθητε απ' εμου οι πονηρευομενοι· διοτι θελω φυλαττει τα προσταγματα του Θεου μου.

116 Υποστηριζε με κατα τον λογον σου και θελω ζη· και μη με καταισχυνης εις την ελπιδα μου.

117 Υποστηριζε με και θελω σωθη· και θελω προσεχει διαπαντος εις τα διαταγματα σου.

118 Συ κατεπατησας παντας τους εκκλινοντας απο των διαταγματων σου· διοτι ματαια ειναι η δολιοτης αυτων.

119 Αποσκυβαλιζεις παντας τους πονηρους της γης· δια τουτο ηγαπησα τα μαρτυρια σου.

120 Εφριξεν η σαρξ μου απο του φοβου σου, και απο των κρισεων σου εφοβηθην.

121 Εκαμα κρισιν και δικαιοσυνην· μη με παραδωσης εις τους αδικουντας με.

122 Γενου εγγυητης του δουλου σου εις καλον· ας μη με καταθλιψωσιν οι υπερηφανοι.

123 Οι οφθαλμοι μου απεκαμον δια την σωτηριαν σου και δια τον λογον της δικαιοσυνης σου.

124 Καμε μετα του δουλου σου κατα το ελεος σου και διδαξον με τα διαταγματα σου.

125 Δουλος σου ειμαι εγω· συνετισον με, και θελω γνωρισει τα μαρτυρια σου.

126 Καιρος ειναι δια να ενεργηση ο Κυριος· ηκυρωσαν τον νομον σου.

127 Δια τουτο ηγαπησα τα προσταγματα σου υπερ χρυσιον, και υπερ χρυσιον καθαρον.

128 Δια τουτο εγνωρισα ορθας πασας τας εντολας σου περι παντος πραγματος· και εμισησα πασαν οδον ψευδους.

129 Θαυμαστα ειναι τα μαρτυρια σου· δια τουτο εφυλαξεν αυτα η ψυχη μου.

130 Η φανερωσις των λογων σου φωτιζει· συνετιζει τους απλους.

131 Ηνοιξα το στομα μου και ανεστεναξα· διοτι επεθυμησα τα προσταγματα σου.

132 Επιβλεψον επ' εμε και ελεησον με, καθως συνειθιζεις προς τους αγαπωντας το ονομα σου.

133 Στερεωσον τα βηματα μου εις τον λογον σου· και ας μη με κατακυριευση μηδεμια ανομια.

134 Λυτρωσον με απο καταδυναστειας ανθρωπων, και θελω φυλαττει τας εντολας σου.

135 Επιφανον το προσωπον σου επι τον δουλον σου, και διδαξον με τα διαταγματα σου.

136 Ρυακας υδατων κατεβιβασαν οι οφθαλμοι μου, επειδη δεν φυλαττουσι τον νομον σου.

137 Δικαιος εισαι, Κυριε, και ευθειαι αι κρισεις σου.

138 Τα μαρτυρια σου, τα οποια διεταξας, ειναι δικαιοσυνη και υπερτατη αληθεια.

139 Ο ζηλος μου με κατεφαγε, διοτι ελησμονησαν τους λογους σου οι εχθροι μου.

140 Ο λογος σου ειναι κεκαθαρισμενος σφοδρα· δια τουτο ο δουλος σου αγαπα αυτον.

141 Μικρος ειμαι και εξουδενωμενος· δεν ελησμονησα ομως τας εντολας σου.

142 Η δικαιοσυνη σου ειναι δικαιοσυνη εις τον αιωνα, και ο νομος σου αληθεια.

143 Θλιψεις και στενοχωριαι με ευρηκαν· τα προσταγματα σου ομως ειναι η χαρα μου.

144 Τα μαρτυρια σου ειναι δικαιοσυνη εις τον αιωνα· Συνετισον με και θελω ζησει.

145 Εκραξα εν ολη καρδια· ακουσον μου, Κυριε, και θελω φυλαξει τα διαταγματα σου.

146 Εκραξα προς σε· σωσον με, και θελω φυλαξει τα μαρτυρια σου.

147 Προελαβον την αυγην και εκραξα· ηλπισα επι τον λογον σου.

148 Οι οφθαλμοι μου προλαμβανουσι τας νυκτοφυλακας, δια να μελετω εις τον λογον σου.

149 Ακουσον της φωνης μου κατα το ελεος σου· ζωοποιησον με, Κυριε, κατα την κρισιν σου.

150 Επλησιασαν οι ακολουθουντες την πονηριαν· εξεκλιναν απο του νομου σου.

151 Συ, Κυριε, εισαι πλησιον, και παντα τα προσταγματα σου ειναι αληθεια.

152 Προ πολλου εγνωρισα εκ των μαρτυριων σου, οτι εις τον αιωνα εθεμελιωσας αυτα.

153 Ιδε την θλιψιν μου και ελευθερωσον με· διοτι δεν ελησμονησα τον νομον σου.

154 Δικασον την δικην μου και λυτρωσον με· ζωοποιησον με κατα τον λογον σου.

155 Μακραν απο ασεβων η σωτηρια· διοτι δεν εκζητουσι τα διαταγματα σου.

156 Μεγαλοι οι οικτιρμοι σου, Κυριε· ζωοποιησον με κατα τας κρισεις σου.

157 Πολλοι ειναι οι καταδιωκοντες με και οι θλιβοντες με· αλλ' απο των μαρτυριων σου δεν εξεκλινα.

158 Ειδον τους παραβατας και εταραχθην· διοτι δεν εφυλαξαν τον λογον σου.

159 Ιδε ποσον αγαπω τας εντολας σου· Κυριε, ζωοποιησον με κατα το ελεος σου.

160 Το κεφαλαιον του λογου σου ειναι η αληθεια· και εις τον αιωνα μενουσι πασαι αι κρισεις της δικαιοσυνης σου.

161 Αρχοντες με κατεδιωξαν αναιτιως· αλλ' η καρδια μου τρεμει απο του λογου σου.

162 Αγαλλομαι εις τον λογον σου, ως ο ευρισκων λαφυρα πολλα.

163 Μισω και βδελυττομαι το ψευδος· τον νομον σου αγαπω.

164 Επτακις της ημερας σε αινω, δια τας κρισεις της δικαιοσυνης σου.

165 Ειρηνην πολλην εχουσιν οι αγαπωντες τον νομον σου· και εις αυτους δεν υπαρχει προσκομμα.

166 Ηλπισα επι την σωτηριαν σου, Κυριε· και επραξα τα προσταγματα σου.

167 Εφυλαξεν η ψυχη μου τα μαρτυρια σου· και ηγαπησα αυτα σφοδρα.

168 Εφυλαξα τας εντολας σου και τα μαρτυρια σου· διοτι πασαι αι οδοι μου ειναι ενωπιον σου.

169 Ας πλησιαση η κραυγη μου ενωπιον σου, Κυριε· συνετισον με κατα τον λογον σου.

170 Ας ελθη η δεησις μου ενωπιον σου· λυτρωσον με κατα τον λογον σου.

171 Τα χειλη μου θελουσι προφερει υμνον, οταν με διδαξης τα διαταγματα σου.

172 Η γλωσσα μου θελει λαλει τον λογον σου· διοτι παντα τα προσταγματα σου ειναι δικαιοσυνη.

173 Ας ηναι η χειρ σου εις βοηθειαν μου· διοτι εξελεξα τας εντολας σου.

174 Επεθυμησα την σωτηριαν σου, Κυριε· και ο νομος σου ειναι τρυφη μου.

175 Ας ζηση η ψυχη μου και θελει σε αινει· και αι κρισεις σου ας με βοηθωσι.

176 Περιεπλανηθην ως προβατον απολωλος· ζητησον τον δουλον σου· διοτι δεν ελησμονησα τα προσταγματα σου.