1 Ó Deus, não estejas em silêncio; não te cales, nem te aquietes, ó Deus,
2 Porque eis que teus inimigos fazem tumulto, e os que te odeiam levantaram a cabeça.
3 Tomaram astuto conselho contra o teu povo, e consultaram contra os teus escondidos.
4 Disseram: Vinde, e desarraiguemo-los para que não sejam nação, nem haja mais memória do nome de Israel.
5 Porque consultaram juntos e unânimes; eles se unem contra ti:
6 As tendas de Edom, e dos ismaelitas, de Moabe, e dos agarenos,
7 De Gebal, e de Amom, e de Amaleque, a Filístia, com os moradores de Tiro;
8 Também a Assíria se ajuntou com eles; foram ajudar aos filhos de Ló. (Selá.)
9 Faze-lhes como aos midianitas; como a Sísera, como a Jabim na ribeira de Quisom;
10 Os quais pereceram em Endor; tornaram-se como estrume para a terra.
11 Faze aos seus nobres como a Orebe, e como a Zeebe; e a todos os seus príncipes, como a Zebá e como a Zalmuna,
12 Que disseram: Tomemos para nós as casas de Deus em possessão.
13 Deus meu, faze-os como um tufão, como a aresta diante do vento.
14 Como o fogo que queima um bosque, e como a chama que incendeia as brenhas,
15 Assim os persegue com a tua tempestade, e os assombra com o teu torvelinho.
16 Encham-se de vergonha as suas faces, para que busquem o teu nome, Senhor.
17 Confundam-se e assombrem-se perpetuamente; envergonhem-se, e pereçam,
18 Para que saibam que tu, a quem só pertence o nome de Senhor, és o Altíssimo sobre toda a terra.
1 Θεε, μη σιωπησης· μη σιγησης και μη ησυχασης, Θεε.
2 Διοτι, ιδου, οι εχθροι σου θορυβουσι, και οι μισουντες σε υψωσαν κεφαλην.
3 Κακην βουλην ελαβον κατα του λαου σου και συνεβουλευθησαν κατα των εκλεκτων σου.
4 Ειπον, Ελθετε, και ας εξολοθρευσωμεν αυτους απο του να ηναι εθνος· και το ονομα του Ισραηλ ας μη μνημονευηται πλεον.
5 Διοτι εκ συμφωνου συνεβουλευθησαν ομου· συνεμαχησαν κατα σου·
6 αι σκηναι του Εδωμ και οι Ισμαηλιται· ο Μωαβ και οι Αγαρηνοι·
7 Ο Γεβαλ και ο Αμμων και ο Αμαληκ· οι Φιλισταιοι μετα των κατοικουντων την Τυρον.
8 Και αυτος ο Ασσουρ ηνωθη μετ' αυτων· εβοηθησαν τους υιους του Λωτ. Διαψαλμα.
9 Καμε εις αυτους ως εις τους Μαδιανιτας, ως εις τον Σισαραν, ως εις τον Ιαβειν εν τω χειμαρρω Κεισων·
10 οιτινες απωλεσθησαν εν Εν-δωρ· εγειναν κοπρος δια την γην.
11 Καμε τους αρχοντας αυτων ως τον Ωρηβ και ως τον Ζηβ· και ως τον Ζεβεε και ως τον Σαλμαναν παντας τους αρχηγους αυτων·
12 οιτινες ειπον, Ας κληρονομησωμεν εις εαυτους τα κατοικητηρια του Θεου.
13 Θεε μου, καμε αυτους ως τροχον, ως αχυρον κατα προσωπον ανεμου.
14 Ως το πυρ καιει το δασος, και ως η φλοξ κατακαιει τα ορη,
15 ουτω καταδιωξον αυτους με την ανεμοζαλην σου, και με τον ανεμοστροβιλον σου κατατρομαξον αυτους.
16 Γεμισον τα προσωπα αυτων απο ατιμιας, και θελουσι ζητησει το ονομα σου, Κυριε.
17 Ας καταισχυνθωσι και ας ταραχθωσι διαπαντος· και ας εντραπωσι και ας απολεσθωσι·
18 και ας γνωρισωσιν οτι συ, του οποιου το ονομα ειναι Κυριος, εισαι ο μονος Υψιστος επι πασαν την γην.