1 (Către mai marele cîntăreţilor. ,,Nu nimici``. O cîntare de laudă a lui David.) Oare, tăcînd, faceţi voi dreptate? Oare aşa judecaţi voi fără părtinire, fiii oamenilor?

2 Dimpotrivă! în inimă, săvîrşiţi nelegiuiri; în ţară, puneţi în cumpănă silnicia mînilor voastre.

3 Cei răi sînt stricaţi încă din pîntecele mamei lor, mincinoşii se rătăcesc odată cu ieşirea din pîntecele mamei lor.

4 Au o otravă ca otrava unui şarpe, ca otrava unei aspide surzi, care îşi astupă urechea,

5 care n'aude glasul vrăjitorilor, glasul fermecătorului celui mai iscusit.

6 Dumnezeule, zdrobeşte-le dinţii din gură! Smulge, Doamne, măselele acestor pui de lei!

7 Să se risipească întocmai ca nişte ape cari se scurg! Săgeţile, pe cari le-aruncă ei, să fie nişte săgeţi tocite!

8 Să piară, ca un melc, care se topeşte umblînd; să nu vadă soarele, ca stîrpitura unei femei!

9 Înainte ca oalele voastre să simtă focul de spin verde sau uscat, îl va lua vîrtejul.

10 Cel fără prihană se va bucura la vederea răzbunării; îşi va scălda picioarele în sîngele celor răi.

11 Şi atunci oamenii vor zice: ,,Da, este o răsplată pentru cel fără prihană! Da, este un Dumnezeu care judecă pe pămînt!``

1 Ao mestre de canto. Não destruas. Cântico de Davi. Será que realmente fazeis justiça, ó poderosos do mundo? Será que julgais pelo direito, ó filhos dos homens?

2 Não, pois em vossos corações cometeis iniqüidades, e vossas mãos distribuem injustiças sobre a terra.

3 Desde o seio materno se extraviaram os ímpios, desde o seu nascimento se desgarraram os mentirosos.

4 Semelhante ao das serpentes é o seu veneno, ao veneno da víbora surda que fecha os ouvidos

5 para não ouvir a voz dos fascinadores, do mágico que enfeitiça habilmente.

6 Ó Deus, quebrai-lhes os dentes na própria boca; parti as presas dos leões, ó Senhor.

7 Que eles se dissipem como as águas que correm, e fiquem suas flechas despontadas.

8 Passem como o caracol que deslizando se consome, sejam como o feto abortivo que não verá o sol.

9 Antes que os espinhos cheguem a aquecer vossas panelas, que o turbilhão os arrebate enquanto estão ainda verdes.

10 O justo terá a alegria de ver o castigo dos ímpios, e lavará os pés no sangue deles.

11 E os homens dirão: Sim, há recompensa para o justo; sim, há um Deus para julgar a terra.