1 Assim terminou a criação do céu, e da terra, e de tudo o que há neles. 2 No sétimo dia Deus acabou de fazer todas as coisas e descansou de todo o trabalho que havia feito. 3 Então abençoou o sétimo dia e o separou como um dia sagrado, pois nesse dia ele acabou de fazer todas as coisas e descansou. 4 E foi assim que o céu e a terra foram criados.
Quando o Senhor Deus fez o céu e a terra, 5 não haviam brotado nem capim nem plantas, pois o Senhor ainda não tinha mandado chuvas, e não havia ninguém para cultivar a terra. 6 Mas da terra saía uma corrente de água que regava o chão. 7 Então, do pó da terra, o Senhor formou o ser humano . O Senhor soprou no nariz dele uma respiração de vida, e assim ele se tornou um ser vivo.
8 Depois o Senhor Deus plantou um jardim na região do Éden, no Leste, e ali pôs o ser humano que ele havia formado. 9 O Senhor fez com que ali crescessem árvores lindas de todos os tipos, que davam frutas boas de se comer. No meio do jardim ficava a árvore que dá vida e também a árvore que dá o conhecimento do bem e do mal.
10 No Éden nascia um rio que regava o jardim e que, saindo dali, se dividia, formando quatro rios. 11 O primeiro é o Pisom, que rodeia a região de Havilá, onde há ouro. 12 O ouro dessa região é puro, e ali também há um perfume raro e pedras preciosas. 13 O segundo rio se chama Giom; ele dá volta por toda a região de Cuche. 14 O terceiro rio é o Tigre, que passa a leste da Assíria. E o quarto rio é o Eufrates.
15 Então o Senhor Deus pôs o homem no jardim do Éden, para cuidar dele e nele fazer plantações. 16 E o Senhor deu ao homem a seguinte ordem:
— Você pode comer as frutas de qualquer árvore do jardim, 17 menos da árvore que dá o conhecimento do bem e do mal. Não coma a fruta dessa árvore; pois, no dia em que você a comer, certamente morrerá.
18 Depois o Senhor disse:
— Não é bom que o homem viva sozinho. Vou fazer para ele alguém que o ajude como se fosse a sua outra metade.
19 Depois que o Senhor Deus formou da terra todos os animais selvagens e todas as aves, ele os levou ao homem para que pusesse nome neles. E eles ficaram com o nome que o homem lhes deu. 20 Ele pôs nomes nas aves e em todos os animais domésticos e selvagens. Mas para Adão não se achava uma ajudadora que fosse como a sua outra metade.
21 Então o Senhor Deus fez com que o homem caísse num sono profundo. Enquanto ele dormia, Deus tirou uma das suas costelas e fechou a carne naquele lugar. 22 Dessa costela o Senhor formou uma mulher e a levou ao homem. 23 Então o homem disse:
"Agora sim!
Esta é carne da minha carne
e osso dos meus ossos.
Ela será chamada de ‘mulher’
porque Deus a tirou do homem ."
24 É por isso que o homem deixa o seu pai e a sua mãe para se unir com a sua mulher, e os dois se tornam uma só pessoa.
25 Tanto o homem como a sua mulher estavam nus, mas não sentiam vergonha.
1 וַיְכֻלּוּ הַשָּׁמַיִם וְהָאָרֶץ וְכָל ־ צְבָאָֽם ׃
2 וַיְכַל אֱלֹהִים בַּיּוֹם הַשְּׁבִיעִי מְלַאכְתּוֹ אֲשֶׁר עָשָׂה וַיִּשְׁבֹּת בַּיּוֹם הַשְּׁבִיעִי מִכָּל ־ מְלַאכְתּוֹאֲשֶׁרעָשָֽׂה ׃
3 וַיְבָרֶךְ אֱלֹהִים אֶת ־ יוֹםהַשְּׁבִיעִיוַיְקַדֵּשׁאֹתוֹכִּיבוֹשָׁבַתמִכָּל ־ מְלַאכְתּוֹאֲשֶׁר ־ בָּרָאאֱלֹהִיםלַעֲשֽׂוֹת ׃ פ
4 אֵלֶּה תוֹלְדוֹת הַשָּׁמַיִם וְהָאָרֶץ בְּהִבָּֽרְאָם בְּיוֹם עֲשׂוֹת יְהוָה אֱלֹהִים אֶרֶץ וְשָׁמָֽיִם ׃
5 וְכֹל ׀ שִׂיחַהַשָּׂדֶהטֶרֶםיִֽהְיֶהבָאָרֶץוְכָל ־ עֵשֶׂבהַשָּׂדֶהטֶרֶםיִצְמָחכִּילֹאהִמְטִיריְהוָהאֱלֹהִיםעַל ־ הָאָרֶץוְאָדָםאַיִןלַֽעֲבֹדאֶת ־ הָֽאֲדָמָֽה ׃
6 וְאֵד יַֽעֲלֶה מִן ־ הָאָרֶץוְהִשְׁקָהאֶֽת ־ כָּל ־ פְּנֵֽי ־ הָֽאֲדָמָֽה ׃
7 וַיִּיצֶר יְהוָה אֱלֹהִים אֶת ־ הָֽאָדָםעָפָרמִן ־ הָאֲדָמָהוַיִּפַּחבְּאַפָּיונִשְׁמַתחַיִּיםוַֽיְהִיהָֽאָדָםלְנֶפֶשׁחַיָּֽה ׃
8 וַיִּטַּע יְהוָה אֱלֹהִים גַּן ־ בְעֵדֶןמִקֶּדֶםוַיָּשֶׂםשָׁםאֶת ־ הָֽאָדָםאֲשֶׁריָצָֽר ׃
9 וַיַּצְמַח יְהוָה אֱלֹהִים מִן ־ הָאֲדָמָהכָּל ־ עֵץנֶחְמָדלְמַרְאֶהוְטוֹבלְמַאֲכָלוְעֵץהַֽחַיִּיםבְּתוֹךְהַגָּןוְעֵץהַדַּעַתטוֹבוָרָֽע ׃
10 וְנָהָרּ יֹצֵא מֵעֵדֶן לְהַשְׁקוֹת אֶת ־ הַגָּןוּמִשָּׁםיִפָּרֵדוְהָיָהלְאַרְבָּעָהרָאשִֽׁים ׃
11 שֵׁם הָֽאֶחָד פִּישׁוֹן הוּא הַסֹּבֵב אֵת כָּל ־ אֶרֶץהַֽחֲוִילָהאֲשֶׁר ־ שָׁםהַזָּהָֽב ׃
12 וּֽזֲהַב הָאָרֶץ הַהִוא טוֹב שָׁם הַבְּדֹלַח וְאֶבֶן הַשֹּֽׁהַם ׃
13 וְשֵֽׁם ־ הַנָּהָרהַשֵּׁנִיגִּיחוֹןהוּאהַסּוֹבֵבאֵתכָּל ־ אֶרֶץכּֽוּשׁ ׃
14 וְשֵׁם הַנָּהָר הַשְּׁלִישִׁי חִדֶּקֶל הוּא הַֽהֹלֵךְ קִדְמַת אַשּׁוּר וְהַנָּהָר הָֽרְבִיעִי הוּא פְרָֽת ׃
15 וַיִּקַּח יְהוָה אֱלֹהִים אֶת ־ הָֽאָדָםוַיַּנִּחֵהוּבְגַן ־ עֵדֶןלְעָבְדָהּוּלְשָׁמְרָֽהּ ׃
16 וַיְצַו יְהוָה אֱלֹהִים עַל ־ הָֽאָדָםלֵאמֹרמִכֹּלעֵֽץ ־ הַגָּןאָכֹלתֹּאכֵֽל ׃
17 וּמֵעֵץ הַדַּעַת טוֹב וָרָע לֹא תֹאכַל מִמֶּנּוּ כִּי בְּיוֹם אֲכָלְךָ מִמֶּנּוּ מוֹת תָּמֽוּת ׃
18 וַיֹּאמֶר יְהוָה אֱלֹהִים לֹא ־ טוֹבהֱיוֹתהָֽאָדָםלְבַדּוֹאֶֽעֱשֶׂהּ ־ לּוֹעֵזֶרכְּנֶגְדּֽוֹ ׃
19 וַיִּצֶר יְהוָה אֱלֹהִים מִן ־ הָֽאֲדָמָהכָּל ־ חַיַּתהַשָּׂדֶהוְאֵתכָּל ־ עוֹףהַשָּׁמַיִםוַיָּבֵאאֶל ־ הָאָדָםלִרְאוֹתמַה ־ יִּקְרָא ־ לוֹוְכֹלאֲשֶׁריִקְרָא ־ לוֹהָֽאָדָםנֶפֶשׁחַיָּההוּאשְׁמֽוֹ ׃
20 וַיִּקְרָא הָֽאָדָם שֵׁמוֹת לְכָל ־ הַבְּהֵמָהוּלְעוֹףהַשָּׁמַיִםוּלְכֹלחַיַּתהַשָּׂדֶהוּלְאָדָםלֹֽא ־ מָצָאעֵזֶרכְּנֶגְדּֽוֹ ׃
21 וַיַּפֵּל יְהוָה אֱלֹהִים ׀ תַּרְדֵּמָהעַל ־ הָאָדָםוַיִּישָׁןוַיִּקַּחאַחַתמִצַּלְעֹתָיווַיִּסְגֹּרבָּשָׂרתַּחְתֶּֽנָּה ׃
22 וַיִּבֶן יְהוָה אֱלֹהִים ׀ אֶֽת ־ הַצֵּלָעאֲשֶׁר ־ לָקַחמִן ־ הָֽאָדָםלְאִשָּׁהוַיְבִאֶהָאֶל ־ הָֽאָדָֽם ׃
23 וַיֹּאמֶר הָֽאָדָם זֹאת הַפַּעַם עֶצֶם מֵֽעֲצָמַי וּבָשָׂר מִבְּשָׂרִי לְזֹאת יִקָּרֵא אִשָּׁה כִּי מֵאִישׁ לֻֽקֳחָה ־ זֹּֽאת ׃
24 עַל ־ כֵּןיַֽעֲזָב ־ אִישׁאֶת ־ אָבִיווְאֶת ־ אִמּוֹוְדָבַקבְּאִשְׁתּוֹוְהָיוּלְבָשָׂראֶחָֽד ׃
25 וַיִּֽהְיוּ שְׁנֵיהֶם עֲרוּמִּים הָֽאָדָם וְאִשְׁתּוֹ וְלֹא יִתְבֹּשָֽׁשׁוּ ׃