José explica dois sonhos

1 Passado algum tempo, o rei do Egito foi ofendido por dois dos seus servidores, isto é, o chefe dos copeiros, que era encarregado de servir vinho, e o chefe dos padeiros. 2 O rei ficou furioso com os dois 3 e mandou que fossem postos na cadeia que ficava na casa do capitão da guarda, no mesmo lugar onde José estava preso. 4 Eles ficaram muito tempo ali, e o capitão deu a José a tarefa de cuidar deles.

5 Certa noite, ali na cadeia, o copeiro e o padeiro tiveram um sonho cada um. E cada sonho queria dizer alguma coisa. 6 Quando José veio vê-los de manhã, notou que estavam preocupados. 7 Então perguntou:

— Por que vocês estão com essa cara tão triste hoje?

8 Eles responderam:

— Cada um de nós teve um sonho, e não há ninguém que saiba explicar o que esses sonhos querem dizer.

— É Deus quem dá à gente a capacidade de explicar os sonhos — disse José. — Vamos, contem o que sonharam.

9 Então o chefe dos copeiros contou o seu sonho. Ele disse:

— Sonhei que na minha frente havia uma parreira 10 que tinha três galhos. Assim que as folhas saíam, apareciam as flores, e estas viravam uvas maduras. 11 Eu estava segurando o copo do rei; espremia as uvas no copo e o entregava ao rei.

12 José disse:

— A explicação é a seguinte: os três galhos são três dias. 13 Daqui a três dias o rei vai mandar soltá-lo. Você vai voltar ao seu trabalho e servirá vinho ao rei, como fazia antes. 14 Porém, quando você estiver muito bem lá, lembre de mim e por favor tenha a bondade de falar a meu respeito com o rei, ajudando-me assim a sair desta cadeia. 15 A verdade é que foi à força que me tiraram da terra dos hebreus e me trouxeram para o Egito; e mesmo aqui no Egito não fiz nada para vir parar na cadeia.

16 Quando o chefe dos padeiros viu que a explicação era boa, disse:

— Eu também tive um sonho. Sonhei que estava carregando na cabeça três cestos de pão. 17 No cesto de cima havia todo tipo de comidas assadas que os padeiros fazem para o rei. E as aves vinham e comiam dessas comidas.

18 José explicou assim:

— O seu sonho quer dizer isto: os três cestos são três dias. 19 Daqui a três dias o rei vai soltá-lo e vai mandar cortar a sua cabeça. Depois o seu corpo será pendurado num poste de madeira, e as aves comerão a sua carne.

20 Três dias depois o rei comemorou o seu aniversário, oferecendo um banquete a todos os seus funcionários. Ele mandou soltar o chefe dos copeiros e o chefe dos padeiros e deu ordem para que viessem ao banquete. 21,22 E aconteceu exatamente o que José tinha dito: o rei fez com que o copeiro voltasse ao seu antigo trabalho de servir vinho ao rei e mandou que o padeiro fosse executado. 23 Porém o chefe dos copeiros não lembrou de José; esqueceu dele completamente.

1 וַיְהִי אַחַר הַדְּבָרִים הָאֵלֶּה חָטְאוּ מַשְׁקֵה מֶֽלֶךְ ־ מִצְרַיִםוְהָאֹפֶהלַאֲדֹנֵיהֶםלְמֶלֶךְמִצְרָֽיִם ׃

2 וַיִּקְצֹף פַּרְעֹה עַל שְׁנֵי סָרִיסָיו עַל שַׂר הַמַּשְׁקִים וְעַל שַׂר הָאוֹפִֽים ׃

3 וַיִּתֵּן אֹתָם בְּמִשְׁמַר בֵּית שַׂר הַטַבָּחִים אֶל ־ בֵּיתהַסֹּהַרמְקוֹםאֲשֶׁריוֹסֵףאָסוּרשָֽׁם ׃

4 וַיִּפְקֹד שַׂר הַטַּבָּחִים אֶת ־ יוֹסֵףאִתָּםוַיְשָׁרֶתאֹתָםוַיִּהְיוּיָמִיםבְּמִשְׁמָֽר ׃

5 וַיַּֽחַלְמוּ חֲלוֹם שְׁנֵיהֶם אִישׁ חֲלֹמוֹ בְּלַיְלָה אֶחָד אִישׁ כְּפִתְרוֹן חֲלֹמוֹ הַמַּשְׁקֶה וְהָאֹפֶה אֲשֶׁר לְמֶלֶךְ מִצְרַיִם אֲשֶׁר אֲסוּרִים בְּבֵית הַסֹּֽהַר ׃

6 וַיָּבֹא אֲלֵיהֶם יוֹסֵף בַּבֹּקֶר וַיַּרְא אֹתָם וְהִנָּם זֹעֲפִֽים ׃

7 וַיִּשְׁאַל אֶת ־ סְרִיסֵיפַרְעֹהאֲשֶׁראִתּוֹבְמִשְׁמַרבֵּיתאֲדֹנָיולֵאמֹרמַדּוּעַפְּנֵיכֶםרָעִיםהַיּֽוֹם ׃

8 וַיֹּאמְרוּ אֵלָיו חֲלוֹם חָלַמְנוּ וּפֹתֵר אֵין אֹתוֹ וַיֹּאמֶר אֲלֵהֶם יוֹסֵף הֲלוֹא לֵֽאלֹהִים פִּתְרֹנִים סַפְּרוּ ־ נָאלִֽי ׃

9 וַיְסַפֵּר שַֽׂר ־ הַמַּשְׁקִיםאֶת ־ חֲלֹמוֹלְיוֹסֵףוַיֹּאמֶרלוֹבַּחֲלוֹמִיוְהִנֵּה ־ גֶפֶןלְפָנָֽי ׃

10 וּבַגֶּפֶן שְׁלֹשָׁה שָׂרִיגִם וְהִיא כְפֹרַחַת עָלְתָה נִצָּהּ הִבְשִׁילוּ אַשְׁכְּלֹתֶיהָ עֲנָבִֽים ׃

11 וְכוֹס פַּרְעֹה בְּיָדִי וָאֶקַּח אֶת ־ הָֽעֲנָבִיםוָֽאֶשְׂחַטאֹתָםאֶל ־ כּוֹספַּרְעֹהוָאֶתֵּןאֶת ־ הַכּוֹסעַל ־ כַּףפַּרְעֹֽה ׃

12 וַיֹּאמֶר לוֹ יוֹסֵף זֶה פִּתְרֹנוֹ שְׁלֹשֶׁת הַשָּׂרִגִים שְׁלֹשֶׁת יָמִים הֵֽם ׃

13 בְּעוֹד ׀ שְׁלֹשֶׁתיָמִיםיִשָּׂאפַרְעֹהאֶת ־ רֹאשֶׁךָוַהֲשִֽׁיבְךָעַל ־ כַּנֶּךָוְנָתַתָּכוֹס ־ פַּרְעֹהבְּיָדוֹכַּמִּשְׁפָּטהָֽרִאשׁוֹןאֲשֶׁרהָיִיתָמַשְׁקֵֽהוּ ׃

14 כִּי אִם ־ זְכַרְתַּנִיאִתְּךָכַּאֲשֶׁריִיטַבלָךְוְעָשִֽׂיתָ ־ נָּאעִמָּדִיחָסֶדוְהִזְכַּרְתַּנִיאֶל ־ פַּרְעֹהוְהוֹצֵאתַנִימִן ־ הַבַּיִתהַזֶּֽה ׃

15 כִּֽי ־ גֻנֹּבגֻּנַּבְתִּימֵאֶרֶץהָעִבְרִיםוְגַם ־ פֹּהלֹא ־ עָשִׂיתִֽימְאוּמָהכִּֽי ־ שָׂמוּאֹתִיבַּבּֽוֹר ׃

16 וַיַּרְא שַׂר ־ הָאֹפִיםכִּיטוֹבפָּתָרוַיֹּאמֶראֶל ־ יוֹסֵףאַף ־ אֲנִיבַּחֲלוֹמִיוְהִנֵּהשְׁלֹשָׁהסַלֵּיחֹרִיעַל ־ רֹאשִֽׁי ׃

17 וּבַסַּל הָֽעֶלְיוֹן מִכֹּל מַאֲכַל פַּרְעֹה מַעֲשֵׂה אֹפֶה וְהָעוֹף אֹכֵל אֹתָם מִן ־ הַסַּלמֵעַלרֹאשִֽׁי ׃

18 וַיַּעַן יוֹסֵף וַיֹּאמֶר זֶה פִּתְרֹנוֹ שְׁלֹשֶׁת הַסַּלִּים שְׁלֹשֶׁת יָמִים הֵֽם ׃

19 בְּעוֹד ׀ שְׁלֹשֶׁתיָמִיםיִשָּׂאפַרְעֹהאֶת ־ רֹֽאשְׁךָמֵֽעָלֶיךָוְתָלָהאוֹתְךָעַל ־ עֵץוְאָכַלהָעוֹףאֶת ־ בְּשָׂרְךָמֵעָלֶֽיךָ ׃

20 וַיְהִי ׀ בַּיּוֹםהַשְּׁלִישִׁייוֹםהֻלֶּדֶתאֶת ־ פַּרְעֹהוַיַּעַשׂמִשְׁתֶּהלְכָל ־ עֲבָדָיווַיִּשָּׂאאֶת ־ רֹאשׁ ׀ שַׂרהַמַּשְׁקִיםוְאֶת ־ רֹאשׁשַׂרהָאֹפִיםבְּתוֹךְעֲבָדָֽיו ׃

21 וַיָּשֶׁב אֶת ־ שַׂרהַמַּשְׁקִיםעַל ־ מַשְׁקֵהוּוַיִּתֵּןהַכּוֹסעַל ־ כַּףפַּרְעֹֽה ׃

22 וְאֵת שַׂר הָאֹפִים תָּלָה כַּאֲשֶׁר פָּתַר לָהֶם יוֹסֵֽף ׃

23 וְלֹֽא ־ זָכַרשַֽׂר ־ הַמַּשְׁקִיםאֶת ־ יוֹסֵףוַיִּשְׁכָּחֵֽהוּ ׃ פ