13 Naquele mesmo dia, dois dos seguidores de Jesus estavam indo para um povoado chamado Emaús, que fica a mais ou menos dez quilômetros de Jerusalém. 14 Eles estavam conversando a respeito de tudo o que havia acontecido. 15 Enquanto conversavam e discutiam, o próprio Jesus chegou perto e começou a caminhar com eles, 16 mas alguma coisa não deixou que eles o reconhecessem. 17 Então Jesus perguntou:

— O que é que vocês estão conversando pelo caminho?

Eles pararam, com um jeito triste, 18 e um deles, chamado Cleopas, disse:

— Será que você é o único morador de Jerusalém que não sabe o que aconteceu lá, nestes últimos dias?

19 — O que foi? — perguntou ele.

Eles responderam:

— O que aconteceu com Jesus de Nazaré. Esse homem era profeta e, para Deus e para todo o povo, ele era poderoso em atos e palavras. 20 Os chefes dos sacerdotes e os nossos líderes o entregaram para ser condenado à morte e o crucificaram. 21 E a nossa esperança era que fosse ele quem iria libertar o povo de Israel. Porém já faz três dias que tudo isso aconteceu. 22 Algumas mulheres do nosso grupo nos deixaram espantados, pois foram de madrugada ao túmulo 23 e não encontraram o corpo dele. Voltaram dizendo que viram anjos e que estes afirmaram que ele está vivo. 24 Alguns do nosso grupo foram ao túmulo e viram que realmente aconteceu o que as mulheres disseram, mas não viram Jesus.

25 Então Jesus lhes disse:

— Como vocês demoram a entender e a crer em tudo o que os profetas disseram! 26 Pois era preciso que o Messias sofresse e assim recebesse de Deus toda a glória.

27 E começou a explicar todas as passagens das Escrituras Sagradas que falavam dele, iniciando com os livros de Moisés e os escritos de todos os Profetas.

28 Quando chegaram perto do povoado para onde iam, Jesus fez como quem ia para mais longe. 29 Mas eles insistiram com ele para que ficasse, dizendo:

— Fique conosco porque já é tarde, e a noite vem chegando.

Então Jesus entrou para ficar com os dois. 30 Sentou-se à mesa com eles, pegou o pão e deu graças a Deus. Depois partiu o pão e deu a eles. 31 Aí os olhos deles foram abertos, e eles reconheceram Jesus. Mas ele desapareceu. 32 Então eles disseram um para o outro:

— Não parecia que o nosso coração queimava dentro do peito quando ele nos falava na estrada e nos explicava as Escrituras Sagradas?

33 Eles se levantaram logo e voltaram para Jerusalém, onde encontraram os onze apóstolos reunidos com outros seguidores de Jesus. 34 E os apóstolos diziam:

— De fato, o Senhor foi ressuscitado e foi visto por Simão!

35 Então os dois contaram o que havia acontecido na estrada e como tinham reconhecido o Senhor quando ele havia partido o pão.

13 Un lueg, zwei vu nene gehn an däm Dag in ä Dorf (Kaff), des war vu Jerusalem etwa zwei Wägschtunde wäg; däm si Name isch Emmaus.

14 Un sie schwätze mitänanda iba alli Gschichte.

15 Un s isch bassiert, als sie so schwätze un sich mitänanda bschproche hän, do kummt Jesus selbscht un goht mit tene.

16 Aba ihri Auge wäre ghalte, daß sie nen nit erkenne.

17 Er sait aba zue nene: Was sin des fir Sache, de ihr mitänanda vuhandle (feilsche) undawägs? Do bliebe sie trurig schtoh.

18 Un dr eine, mit Name Kleopas, git zantwort un sait zue nem: Bisch dü dr einzige unda d Fremde in Jerusalem, der nit weiß, was in däne Däg dert gschähe isch?

19 Un na(er) sait zue nene: Was denn? Sie aba sage zue nem: Des mit Jesus vu Nazareth, der ä Prophet war, mächtig in Tade un Wort vor Gott un alle Lit;

20 we nen unsri Hohenpriester un Obere zue d Dodesschtrof ibaantwortet un kriizigt hän.

21 Mir aba ghofft hän, er isch s, der Israel erlese doet. Un iba des alles isch hiit dr dritte Dag, daß des gschähe isch.

22 Au hän uns(us) erschreckt ä baar Wieba üs unsera Midde, de sin freh bi däm Grab gsi,

23 hän si Leib (Ranze) nit gfunde, kumme un sage, sie hän ä Erschinig vu Engel gsähne, de sage, er läbt.

24 Un ä baar vu uns(us) gehn hi zum Grab un find's so, we de Wieba sage; aba Jesus hän sie nit gsäh.

25 Un na(er) sait zue nene: O ihr Tore (Dummköpf), z trägi Herze, all däm z glaube, was de Prophete gsait hän!

26 Mueß nit d Chrischtus des liede un in sini Herrlichkeit igo?

27 Un na(er) fangt a bi Moses un alle Prophete un legt tene üs, was in dr ganze Schrift vu nem gsait war.

28 Un sie kumme nooch an des Dorf (Kaff), wo sie higehn. Un na(er) schtellt sich, als wot da(er) witago.

29 Un sie netige nen un sage: Blib bi uns(us); denn s will Obend wäre, un dr Dag het sich gwillt(gneigt). Un na(er) goht inä, bi nene z bliebe.

30 Un s isch bassiert, als sa(er) mit tene z Disch hockt, nimmt da(er) des Brot, dankt, bricht's un git's ne.

31 Do wäre ihri Auge ufdoe, un sie erkenne nen. Un na(er) vuschwindet vor rene.

32 Un sie sage undaänanda: het nit unsa Herz in uns(us) brennt, als sa(er) mit uns(us) gschwätzt het uf fem Wäg un uns(us) de Schrift ufdoe het?

33 Un sie sin ufgschtande zue dselbe Schtund, kähre zruck nohch Jerusalem un finde de Elf vusammelt un de bi nene ware;

34 de sage: Dr Herr isch erlich ufgschtande un däm Simon erschiene.

35 Un sie vuzehle ne, was uf fem Wäg gschähe war un we sie vu nem gwißt hän, als sa(er)s Brot bricht.