1 Josias anunciou que a Páscoa seria celebrada no primeiro dia de Abril, em Jerusalém. O cordeiro pascal seria morto no fim desse dia.

2 Restabeleceu as funções dos sacerdotes, instigando-os a que retomassem o serviço no templo. Emitiu também a seguinte ordem aos levitas que se tinham consagrado, e que se dedicavam ao ensino em Israel: Visto que a arca está definitivamente depositada no templo que Salomão mandou construiur, e sendo que não precisam mais de a carregar aos ombros de um lugar para outro, apliquem o vosso tempo ao serviço do Senhor junto do seu povo. Distribuam-se conforme os turnos de actividade em que estavam organizados os vossos antecessores, tal como foram agrupados pelo rei David e pelo seu filho Salomão, monarcas de Israel. Cada turno dará assistência a um particular clã do povo que venha trazer as suas oferendas ao templo. Matem o cordeiro pascal e santifiquem-se; preparem-se para dar assistência ao povo que se apresentar. Sigam todas as instruções do Senhor, dadas através de Moisés.

7 O rei contribuiu com trinta mil cordeiros e novilhos para as ofertas populares da Páscoa, e ainda com mais três mil bois. Os governantes fizeram também contribuições voluntárias aos sacerdotes e aos levitas. Hilquias, Zacarias e Jeiel, os supervisores do templo, deram aos sacerdotes duas mil e seiscentas ovelhas e cabritos e trezentos bois, como ofertas de Páscoa. Os líderes levitas -Conanias, Semaías e Netanel, com os seus irmãos Hasabias, Jeiel, e Jozabade- deram cinco mil ovelhas e cabritos mais quinhentos bois aos levitas.

10 Quando tudo estava organizado e os sacerdotes se encontravam nos seus lugares, com os levitas formados em turnos de serviço, conforme as instruções reais, então os levitas começaram a matança dos cordeiros pascais, apresentando o sangue aos sacerdotes, que o aspergiam sobre o altar enquanto outros levitas arrancaram a pele dos animais. Amontoavam seguidamente os corpos dos animais mortos para que cada tribo apresentasse o seu holocausto ao Senhor, tal como está escrito na lei de Moisés. Fizeram o mesmo com os bois. Então, de acordo com as instruções da lei, assaram os cordeiros e cozeram as ofertas sagradas em caldeiras, panelas e sertãs, apressando-se em reparti-las entre o povo, para que comesse. A seguir os levitas prepararam a sua própria refeição, para si e para os sacerdotes, pois tinham estado ocupados desde a manhã até à noite oferecendo a gordura das ofertas queimadas.

15 Os cantores (os filhos de Asafe) estavam nos seus lugares, segundo as directrizes dadas séculos antes pelo rei David, por Asafe, por Hemã e por Jedutum, o profeta do rei. Os porteiros encontravam-se às entradas do templo, e não tiveram necessidade de abandonar os seus lugares, porque as refeições foram-lhe trazidas pelos outros levitas seus irmãos. Assim se completou toda a cerimónia da Páscoa num só dia. Todos os holocaustos foram queimados sobre o altar do Senhor, conforme as ordens de Josias.

17 Toda a gente presente em Jerusalém participou nesta celebração da Páscoa, que foi seguida pela festa dos pães asmos, durante os sete dias posteriores. Nunca tinha havido, desde o tempo do profeta Samuel, uma tal celebração de Páscoa - nem um só dos reis de Israel fez uma tal festividade, envolvendo tantos sacerdotes, levitas, e povo de Jerusalém e de toda a parte de Judá, além de outros sítios de Israel.

19 Tudo isto aconteceu no décimo oitavo ano do reinado de Josias.

20 Algum tempo depois, o rei Neco do Egipto levou o seu exército a combater contra os assírios em Carquemis, na margem do rio Eufrates; e Josias declarou-lhe guerra.

21 O rei Neco do Egipto mandou-lhe embaixadores com a seguinte mensagem: Não estou interessado em lutar contigo, ó rei de Judá! O meu intuito é unicamente fazer guerra ao rei da Assíria! Não te metas comigo! Deus disse-me que não me detesse. Não interfiras com as ordens de Deus, se não serás destruído, pois Deus está do meu lado.

22 Mas Josias recusou alterar a sua posição e conduziu o exército à batalha, no vale de Megido. (Tirou de si as roupas reais, para que o inimigo não o reconhecesse.) Josias não quis pois acreditar que a mensagem de Neco era de Deus. Os archeiros inimigos atingiram gravemente o rei Josias. Tirem-me daqui, do meio da batalha, clamou ele aos seus ajudantes.

24 Tiraram-no então do carro de combate, levaram-no para outro carro e conduziram-no para Jerusalém, onde acabou por morrer. Foi enterrado no cemitério real. Todo o reino de Judá e a população de Jerusalém, entre a qual vivia o profeta Jeremias, chorou a sua morte. Nas exéquias fúnebres, cantou o coro do templo. E ainda hoje se cantam os coros fúnebres da cerimónia do seu enterro, pois foram incorporados na colectânea de elegias.

26 Outras actividades de Josias, as suas louváveis acções, a forma como seguiu a palavra do Senhor, tudo está escrito nos Anais dos Reis de Israel e de Judá.

1 Sitten Joosia vietti Jerusalemissa pääsiäistä Herran kunniaksi. Pääsiäislammas teurastettiin ensimmäisen kuun neljäntenätoista päivänä.

2 Hän asetti papit heidän palvelustehtäviinsä ja rohkaisi heitä palvelemaan Herran temppelissä.

4 Valmistautukaa perhekunnittain, osastojenne mukaan, Daavidin, Israelin kuninkaan, määräyksen ja hänen poikansa Salomon käskykirjan mukaan,

5 ja asettukaa pyhäkköön veljienne, rahvaan, perhekuntaryhmien mukaan, niin että jokaista ryhmää kohden on yksi leeviläisten perhekuntaosasto.

7 Ja Joosia antoi rahvaalle anniksi pikkukarjaa, karitsoita ja vohlia, kolmekymmentä tuhatta luvultaan, kaikki pääsiäisuhreiksi kaikille saapuvilla oleville, ja kolmetuhatta raavasta, kaikki nämä kuninkaan omaisuutta.

8 Ja hänen päämiehensä antoivat vapaaehtoisesti annin kansalle, papeille ja leeviläisille. Hilkia, Sakarja ja Jehiel, Jumalan temppelin esimiehet, antoivat papeille pääsiäisuhreiksi kaksituhatta kuusisataa karitsaa, niin myös kolmesataa raavasta.

9 Ja Koonanja, Semaja ja hänen veljensä Netanel, sekä Hasabja, Jegiel ja Joosabad, leeviläisten päämiehet, antoivat antina leeviläisille pääsiäisuhreiksi viisituhatta karitsaa ja viisisataa raavasta.

10 Näin järjestettiin jumalanpalvelus. Ja papit asettuivat paikoilleen ja samoin leeviläiset osastoittain, niinkuin kuningas oli käskenyt.

11 Sitten teurastettiin pääsiäislammas, ja papit vihmoivat veren, jonka olivat ottaneet leeviläisten käsistä; ja leeviläiset nylkivät nahan.

12 Mutta he panivat syrjään polttouhrikappaleet, antaakseen ne rahvaalle perhekuntaryhmittäin, uhrattaviksi Herralle, niinkuin on kirjoitettuna Mooseksen kirjassa; samoin he tekivät myös raavaille.

13 Ja he paistoivat tulella pääsiäislampaan säädetyllä tavalla; mutta pyhät lahjat he keittivät padoissa, ruukuissa ja vadeissa ja veivät ne kiiruusti rahvaalle.

14 Sitten he valmistivat itsellensä ja papeille, sillä papit, Aaronin pojat, olivat yöhön saakka uhraamassa polttouhria ja rasvoja; sentähden leeviläiset valmistivat itsellensä ja papeille, Aaronin pojille.

15 Ja veisaajat, Aasafin pojat, olivat paikoillansa, niinkuin Daavid, Aasaf, Heeman ja Jedutun, kuninkaan näkijä, olivat määränneet, niin myös ovenvartijat jokaisella portilla; heidän ei ollut lupa lähteä palveluksestaan, vaan heidän leeviläiset veljensä valmistivat heille.

16 Näin järjestettiin kaikki Herran palvelus sinä päivänä, pääsiäisen vietto ja polttouhrien uhraaminen Herran alttarilla, niinkuin kuningas Joosia oli käskenyt.

17 Näin viettivät saapuvilla olevat israelilaiset sinä aikana pääsiäistä ja happamattoman leivän juhlaa seitsemän päivää.

18 Sellaista pääsiäistä ei oltu vietetty Israelissa profeetta Samuelin ajoista asti; sillä ei kukaan Israelin kuninkaista ollut viettänyt semmoista pääsiäistä, kuin nyt viettivät Joosia, papit ja leeviläiset, koko Juuda ja saapuvilla olevat israelilaiset sekä Jerusalemin asukkaat.

19 Joosian kahdeksantenatoista hallitusvuotena vietettiin tämä pääsiäinen.

20 Kaiken tämän jälkeen, sittenkuin Joosia oli pannut kuntoon temppelin, lähti Neko, Egyptin kuningas, sotimaan Karkemista vastaan, joka on Eufratin varrella; ja Joosia meni häntä vastaan.

22 Mutta Joosia ei väistänyt häntä, vaan pukeutui tuntemattomaksi taistellakseen häntä vastaan, eikä kuullut Nekon sanoja, jotka kuitenkin tulivat Jumalan suusta. Niin hän meni taistelemaan Megiddon tasangolle.

24 Niin hänen palvelijansa siirsivät hänet sotavaunuista ja panivat hänet hänen toisiin vaunuihinsa ja kuljettivat hänet Jerusalemiin. Ja hän kuoli, ja hänet haudattiin isiensä hautoihin. Ja koko Juuda ja Jerusalem surivat Joosiaa.

26 Mitä muuta on kerrottavaa Joosiasta ja hänen hurskaista teoistansa, joita hän teki sen mukaan, kuin on kirjoitettuna Herran laissa,

27 hänen sekä aikaisemmista että myöhemmistä vaiheistaan, katso, se on kirjoitettuna Israelin ja Juudan kuningasten kirjassa.