1 Joás tinha sete anos quando começou a reinar. Reinou quarenta anos; Jerusalém era a capital do reino. Sua mãe chamava-se Zibia; era de Berseba.

2 Joás fez o que era recto enquanto viveu o sacerdote Jeoiada.

3 Este proporcionou-lhe dois casamentos; teve muitos filhos e filhas.

4 Em dada altura Joás resolveu fazer reparações no templo do Senhor. Convocou os sacerdotes e os levitas e deu-lhes as seguintes instruções: Vão a todas as cidades de Judá e façam uma colecta de ofertas como fundo de reconstrução do templo, para que tenhamos possibilidade de o renovar. Façam isso já. Não arrastem esse assunto. Contudo os levitas não tiveram pressa em obedecer.

6 O rei chamou Jeoiada, o sumo sacerdote: Porque é que não exigiste aos levitas para irem e recolherem as taxas do templo em todas as cidades de Judá e em Jerusalém? É mesmo a própria lei de Moisés que prevê o levantamento de um imposto para a conservação do tabernáculo, fez-lhe lembrar o rei; por isso há que efectivar a recolha desse dinheiro.

7 (Os seguidores de ímpia Atalia tinham arruinado o templo, e muito do equipamento sagrado destinado ao culto a Deus tinha sido levado para o templo de Baalim.) O rei deu pois instruções para que se fizesse uma caixa e se colocasse à entrada, do lado de fora do templo. Foi mandada uma proclamação a todas as cidades de Judá e a Jerusalém, convidando o povo a trazer ao Senhor a taxa que Moisés tinha instituído em Israel.

10 Todos os chefes e o povo também aceitaram isso muito bem, e começaram a trazer dinheiro, colocando-o na caixa das ofertas, a qual rapidamente ficou cheia.

11 Os levitas levaram-na à tesouraria real, onde o secretário do rei e o representante do sumo sacerdote contou o dinheiro na frente do tesoureiro, levando o cesto de novo para o templo. E assim aconteceu dia após dia, chegando-se a acumular uma abundante quantia de dinheiro.

12 O rei e Jeoiada deram este dinheiro aos empreiteiros encarregados das obras de restauro, assim como aos mestres metalúrgicos e serralheiros designados para fazerem peças em ferro e cobre.

13 Por fim o trabalho foi avançando e o templo acabou por ser restaurado, e ficou em muito melhores condições do que antes. Quando tudo acabou, o dinheiro que sobejou foi trazido ao rei e a Jeoiada; foi acordado que esse excedente seria aplicado no fabrico de colheres e de recipientes em ouro e em prata, para uso nas ofertas de incenso, e também no fabrico de outros instrumentos usados nos sacrifícios e nas ofertas. Holocaustos eram continuamente oferecidos durante o tempo de vida de Jeoiada, o sacerdote.

15 Este faleceu muito idoso, tinha a idade de cento e trinta anos.

16 Foi enterrado na cidade de David, junto aos túmulos dos reis, devido ao muito que fez por Israel, por Deus e pelo templo.

17 Contudo, após a sua morte, os líderes de Judá vieram ter com o rei Joás e induziram-no a deixar de se preocupar com o templo de Deus, a interessar-se antes pelos ídolos e pelas imagens vergonhosas dos bosques! Em consequência disso a ira de Deus desceu sobre Judá e sobre Jerusalém novamente. Deus enviou-lhes profetas, para os levar a converterem-se ao Senhor, mas o povo não lhes deu ouvidos.

20 Então o Espírito de Deus veio sobre Zacarias, filho de Jeoiada. Convocou uma grande assembleia popular; pôs-se na frente deles todos, em cima de um estrado e disse-lhes: Deus tem que saber por que razão desobedeceram aos seus mandamentos. Porque a verdade é que tudo aquilo que tentam realizar nunca resulta! E a causa é que abandonaram o Senhor; por isso vos abandonou agora!

21 Os líderes começaram a tecer uma conjura para o matar, até que o próprio rei Joás ordenou que fosse executado no pátio do templo. Foi dessa maneira infeliz que o rei Joás assinalou a memória de Jeoiada, e todo o amor e lealdade que tinha demonstrado em vida - foi matando-lhe o filho! As últimas palavras de Zacarias, ao morrer, foram: Que o Senhor veja e lhes dê a paga.

23 Uns meses mais tarde o exército sírio avançou contra Judá e Jerusalém, conquistando a terra, matando todos os líderes da nação e trazendo para Damasco grandes quantidades de despojo. Tratou-se de um grande triunfo para o exército da Síria, que até tinha poucos homens. Mas foi o Senhor quem permitiu isso - que o grande exército de Judá fosse conquistado por eles - porque tinham abandonado o Senhor Deus dos seus antepassados. Dessa forma o Senhor executou a sua sentença sobre Joás. Quando os sírios se foram embora, deixando até Joás seriamente ferido, os próprios oficiais do rei decidiram matá-lo, devido ao facto de ter assassinado o filho do sacerdote Jeoiada. Executaram-no quando estava deitado na cama, e enterraram-no na cidade de David, mas não no cemitério dos reis.

26 Os que conspiraram contra ele foram Zabade, cuja mãe se chamava Simeate, uma mulher amonita, e Jeozabade, cuja mãe era Simrite, uma moabita.

27 Os factos referentes aos filhos de Joás e também as maldições que cairam sobre ele, assim como a restauração que empreendeu do templo, podem ser lidos nos Anais dos Reis. Quando Joás morreu, o seu filho Amazias ascendeu ao trono.

1 Jooas oli seitsemän vuoden vanha tullessaan kuninkaaksi, ja hän hallitsi Jerusalemissa neljäkymmentä vuotta. Hänen äitinsä nimi oli Sibja, Beersebasta.

2 Ja Jooas teki sitä, mikä on oikein Herran silmissä, niin kauan kuin pappi Joojada eli.

3 Ja Joojada otti hänelle kaksi vaimoa, ja hänelle syntyi poikia ja tyttäriä.

4 Senjälkeen Jooas aikoi uudistaa Herran temppelin.

8 Sitten tehtiin kuninkaan käskystä arkku, ja se asetettiin Herran temppelin portin ulkopuolelle.

9 Ja Juudassa ja Jerusalemissa kuulutettiin, että vero, jonka Jumalan palvelija Mooses oli erämaassa määrännyt Israelille, oli tuotava Herralle.

10 Kaikki päämiehet ja kaikki kansa toivat iloiten rahaa ja heittivät arkkuun, kunnes se täyttyi.

11 Aina kun leeviläiset toivat arkun kuninkaan asettamien tarkastusmiesten luo, huomattuaan, että siinä oli paljon rahaa, tulivat kuninkaan kirjuri ja ylimmäisen papin käskyläinen tyhjentämään arkun, ja sitten he kantoivat sen takaisin paikoilleen. Niin he tekivät päivä päivältä ja kokosivat paljon rahaa.

12 Sitten kuningas ja Joojada antoivat sen niille, jotka teettivät työt Herran temppelissä, ja nämä palkkasivat kivenhakkaajia ja puuseppiä uudistamaan Herran temppeliä, niin myös rauta-ja vaskiseppiä korjaamaan Herran temppeliä.

13 Ja työnteettäjät toimivat niin, että työ edistyi heidän käsissään, ja he asettivat Jumalan temppelin entiselleen sen määrämittojen mukaan ja panivat sen kuntoon.

14 Ja kun he olivat päättäneet työnsä, veivät he rahan tähteet kuninkaalle ja Joojadalle; ja niillä teetettiin kaluja Herran temppeliin, jumalanpalvelus-ja uhraamiskaluja, kuppeja sekä kulta-ja hopeakaluja. Ja Herran temppelissä uhrattiin vakituisesti polttouhreja, niin kauan kuin Joojada eli.

15 Mutta Joojada kävi vanhaksi ja sai elämästä kyllänsä, ja hän kuoli. Sadan kolmenkymmenen vuoden vanha hän oli kuollessaan.

16 Ja hänet haudattiin Daavidin kaupunkiin kuningasten joukkoon, sillä hän oli tehnyt sitä, mikä hyvää on, Israelille ja Jumalalle ja hänen temppelilleen.

17 Mutta Joojadan kuoleman jälkeen tulivat Juudan päämiehet ja kumarsivat kuningasta; ja kuningas kuuli heitä.

18 Ja he hylkäsivät Herran, isiensä Jumalan, temppelin ja palvelivat aseroita ja jumalankuvia. Niin viha kohtasi Juudaa ja Jerusalemia tämän heidän rikoksensa tähden.

19 Hän lähetti heidän keskuuteensa profeettoja palauttamaan heitä Herran tykö, ja nämä varoittivat heitä, mutta he eivät kuulleet.

21 Mutta he tekivät salaliiton häntä vastaan ja kivittivät hänet kuoliaaksi kuninkaan käskystä Herran temppelin esipihalla.

23 Vuoden vaihteessa kävi aramilaisten sotajoukko Jooaan kimppuun, ja he tunkeutuivat Juudaan ja Jerusalemiin asti ja tuhosivat kansasta kaikki kansan päämiehet. Ja kaiken saaliinsa he lähettivät Damaskon kuninkaalle.

24 Sillä vaikka aramilaisten sotajoukko tuli vähälukuisena, antoi Herra näiden käsiin hyvin suuren sotajoukon, koska he olivat hyljänneet Herran, isiensä Jumalan. Ja niin nämä panivat toimeen rangaistustuomion Jooaalle.

25 Kun he sitten lähtivät häntä ahdistamasta-ja hän jäi heidän lähtiessään hyvin sairaaksi-tekivät hänen palvelijansa salaliiton häntä vastaan pappi Joojadan pojan murhan tähden ja tappoivat hänet hänen vuoteeseensa; ja niin hän kuoli. Ja hänet haudattiin Daavidin kaupunkiin; kuitenkaan ei häntä haudattu kuningasten hautoihin.

26 Ne, jotka tekivät salaliiton häntä vastaan, olivat Saabad, ammonilaisen vaimon Simeatin poika, ja Joosabad, mooabilaisen vaimon Simritin poika.

27 Hänen pojistaan, monista häntä vastaan lausutuista ennustuksista ja Jumalan temppelin uudestaanrakentamisesta, katso, niistä on kirjoitettu Kuningasten kirjan selityskirjaan. Ja hänen poikansa Amasja tuli kuninkaaksi hänen sijaansa.