1 Kaj la Eternulo diris al Moseo:Iru al Faraono, ĉar Mi obstinigis lian koron kaj la korojn de liaj servantoj, por ke Mi faru ĉi tiujn Miajn signojn inter ili;

2 kaj por ke vi rakontu al via filo kaj al via nepo, kion Mi plenumis sur la Egiptoj, kaj pri Miaj signoj, kiujn Mi faris inter ili; kaj por ke vi sciu, ke Mi estas la Eternulo.

3 Moseo kaj Aaron venis al Faraono, kaj diris al li:Tiel diris la Eternulo, Dio de la Hebreoj:Ĝis kiam vi rifuzos humiliĝi antaŭ Mi? forliberigu Mian popolon, ke ĝi faru al Mi servon.

4 Ĉar se vi rifuzos forliberigi Mian popolon, jen Mi venigos morgaŭ akridojn en vian regionon;

5 kaj ili kovros la supraĵon de la tero tiel, ke oni ne povos vidi la teron; kaj ili formanĝos ĉion, kio restis ĉe vi savita kontraŭ la hajlo, kaj ili ĉirkaŭmanĝos ĉiujn arbojn, kiuj kreskas ĉe vi sur la kampo;

6 kaj ili plenigos viajn domojn kaj la domojn de ĉiuj viaj servantoj kaj la domojn de ĉiuj Egiptoj tiel, kiel ne vidis viaj patroj kaj viaj prapatroj de post la tago, kiam ili aperis sur la tero ĝis la nuna tago. Kaj li turniĝis kaj eliris for de Faraono.

7 Tiam la servantoj de Faraono diris al li:Ĝis kiam tiu homo estos por ni suferilo? forliberigu tiujn homojn, por ke ili faru servon al la Eternulo, ilia Dio; ĉu vi ankoraŭ ne vidas, ke Egiptujo pereas?

8 Kaj oni revenigis denove Moseon kaj Aaronon al Faraono, kaj ĉi tiu diris al ili:Iru, faru servon al la Eternulo, via Dio; sed kiuj estas la irontoj?

9 Tiam Moseo diris:Kun niaj junuloj kaj maljunuloj ni iros, kun niaj filoj kaj niaj filinoj, kun niaj ŝafoj kaj niaj bovoj ni iros, ĉar ni havas feston de la Eternulo.

10 Kaj li diris al ili:Tiel la Eternulo estu kun vi, se mi forliberigos vin kaj viajn infanojn! ĉu vi ne havas ian malbonan intencon?

11 Ne; iru nur la viroj kaj faru servon al la Eternulo, ĉar tion vi petas. Kaj oni elpelis ilin for de Faraono.

12 Tiam la Eternulo diris al Moseo:Etendu vian manon super la landon Egiptan pro la akridoj, ke ili venu sur la landon Egiptan, kaj formanĝu ĉiujn herbojn de la tero, ĉion, kion restigis la hajlo.

13 Kaj Moseo etendis sian bastonon super la landon Egiptan, kaj la Eternulo direktis orientan venton sur la landon dum tiu tuta tago kaj dum la tuta nokto. Kiam fariĝis mateno, la orienta vento alportis la akridojn.

14 Kaj la akridoj venis sur la tutan landon Egiptan kaj sidiĝis en la tuta Egipta regiono en tre granda amaso; antaŭ ili neniam estis akridaro simila al ili, kaj poste neniam estos tia.

15 Kaj ili kovris la tutan supraĵon de la tero, kaj la tero fariĝis malluma; kaj ili formanĝis la tutan herbon de la kampo, kaj ĉiujn arbajn fruktojn, kiujn restigis la hajlo; kaj restis nenia verdaĵo sur la arboj aŭ inter la herboj de la kampo en la tuta lando Egipta.

16 Tiam Faraono rapide alvokis Moseon kaj Aaronon, kaj diris:Mi pekis antaŭ la Eternulo, via Dio, kaj antaŭ vi.

17 Sed nun pardonu mian pekon nur ĉi tiun fojon, kaj preĝu al la Eternulo, via Dio, ke Li forigu de mi nur ĉi tiun morton.

18 Kaj li eliris for de Faraono kaj preĝis al la Eternulo.

19 Kaj la Eternulo venigis de la kontraŭa flanko venton okcidentan tre fortan, kaj ĝi levis la akridojn kaj ĵetis ilin en la Ruĝan Maron; ne restis eĉ unu akrido en la tuta Egipta regiono.

20 Sed la Eternulo obstinigis la koron de Faraono, kaj li ne forliberigis la Izraelidojn.

21 Tiam la Eternulo diris al Moseo:Etendu vian manon al la ĉielo, kaj fariĝos mallumo en la lando Egipta, palpebla mallumo.

22 Kaj Moseo etendis sian manon al la ĉielo, kaj fariĝis densa mallumo en la tuta lando Egipta dum tri tagoj.

23 Oni ne vidis unu alian, kaj neniu leviĝis de sia loko dum tri tagoj; sed ĉiuj Izraelidoj havis lumon en siaj loĝejoj.

24 Tiam Faraono alvokis Moseon, kaj diris:Iru, faru servon al la Eternulo; nur viaj ŝafoj kaj viaj bovoj restu; ankaŭ viaj infanoj iru kun vi.

25 Sed Moseo diris:Vi devas ankaŭ doni en niajn manojn oferojn kaj bruloferojn, kiujn ni alportos al la Eternulo, nia Dio.

26 Ankaŭ niaj brutoj iros kun ni, ne restos eĉ unu hufo; ĉar el ili ni prenos, por fari servon al la Eternulo, nia Dio; kaj ni ne scias, per kio ni devas servi al la Eternulo, ĝis ni venos tien.

27 Kaj la Eternulo obstinigis la koron de Faraono, kaj li ne volis forliberigi ilin.

28 Kaj Faraono diris al li:Iru for de mi! gardu vin, ke vi ne venu plu antaŭ mian vizaĝon; ĉar en la tago, en kiu vi venos antaŭ mian vizaĝon, vi mortos.

29 Tiam Moseo diris:Tiel vi diris; mi ne venos do plu antaŭ vian vizaĝon.

1 耶和华对摩西说： "你要到法老那里去， 因为我已经使他的心和他臣仆的心刚硬， 为要在他们中间显出我这些神迹；

2 并且要你把愚弄埃及人的事， 和我在他们中间显出的神迹， 都讲给你的子孙听； 使你们知道我是耶和华。"

3 摩西和亚伦就到法老那里去， 对他说： "耶和华希伯来人的 神这样说： ‘你拒绝在我面前谦卑要到几时呢？让我的人民离开吧， 使他们可以事奉我。

4 如果你拒绝让我的人民离开， 看哪！ 明天我要使蝗虫进入你的境界；

5 蝗虫必遮盖地面， 甚至人不能看见地； 蝗虫必吃尽那避过灾难余剩的， 那没有受冰雹击打， 剩下留给你们的； 它们也必吃尽田间给你们生长起来的一切树木。

6 蝗虫必充满了你的宫殿， 你所有臣仆的房屋， 和所有埃及人的房屋； 这是你祖宗和你祖宗的祖宗自从在世以来， 直到今日， 所没有见过的。’"摩西就转身， 离开法老出去了。

7 法老的臣仆对法老说： "这人成为我们的网罗要到几时呢？让这些人离开吧， 使他们可以事奉耶和华他们的 神； 埃及已经毁灭了， 你还不知道吗？"

8 于是， 摩西和亚伦被召回来到法老那里。法老对他们说： "你们去事奉耶和华你们的 神吧， 但那些要去的是谁呢？"

9 摩西回答： "我们要和我们年少的与年老的同去， 要和我们的儿女同去， 也要和我们的羊群与牛群同去， 因为我们必须向耶和华守节。"

10 法老对他们说： "我让你们和你们的孩子离开的时候， 愿耶和华与你们同在； 你们要谨慎， 因为有祸患在你们面前。

11 不可以这样， 只有你们的男子可以去事奉耶和华， 因为这原是你们要求的。"于是把他们从法老面前赶出去。

12 耶和华对摩西说： "你要向埃及地伸手， 使蝗虫上埃及地来， 吃尽地上所有的蔬菜， 就是受冰雹击打后留下的。"

13 摩西就向埃及地伸杖， 整整的一日一夜， 耶和华把东风吹在地上； 到了早晨， 东风把蝗虫吹来了。

14 蝗虫上到埃及全地来， 停留在埃及全境。它们非常众多， 以前没有像这样多的蝗虫， 以后也没有。

15 蝗虫遮盖了整个地面， 以致大地都变黑了。它们吃尽了地上一切蔬菜， 和树上所有的果子， 就是受冰雹击打后留下来的。这样， 在埃及全地， 无论是树木， 或田间的蔬菜， 连一点青的也没有留下。

16 于是， 法老急忙把摩西和亚伦召了来， 说： "我得罪了耶和华你们的 神， 也得罪了你们。

17 现在求你只这一次赦免我的罪， 也请你们求告耶和华你们的 神， 使这一次的死亡离开我。"

18 摩西就离开法老出来， 祈求耶和华。

19 耶和华转了非常强大的西风， 把蝗虫吹起来了， 投进红海里； 在埃及全境， 连一只蝗虫也没留下。

20 但是耶和华使法老的心刚硬， 以致法老不肯让以色列人离开。

21 耶和华对摩西说： "你要向天举手， 使黑暗临到埃及地， 这黑暗是可以触摸的。"

22 摩西向天伸手， 幽暗就临到埃及全地三天之久。

23 三天之内， 人彼此不能看见， 谁也不能起来离开自己的地方； 但是在所有以色列人居住的地方都有亮光。

24 法老就把摩西召了来， 说： "你们去事奉耶和华吧， 你们的孩子也可以与你们同去； 只是要把你们的羊群和牛群留下来。"

25 摩西回答： "你也要把献祭用的祭物和燔祭交给我们， 使我们可以献给耶和华我们的 神。

26 我们的牲畜也要与我们同去， 连一只也不留下； 因为我们要从它们当中取出一些来事奉耶和华我们的 神； 我们没有到达之前， 还不知道要用什么事奉耶和华。"

27 但耶和华使法老心里刚硬， 因此他不愿意让他们离开。

28 法老对摩西说： "你离开我去吧， 你要小心， 不要再见我的面； 因为你再见我面的时候， 你必定死。"

29 摩西回答： "你说对了， 我不再见你的面了。"