1 Halleluja! Kiittäkää Herraa! Hän on hyvä, iäti kestää hänen armonsa.
2 Kuka voi sanoiksi pukea Herran voimateot, kuka voi häntä kyllin ylistää?
3 Onnellisia ne, jotka elävät vanhurskaasti, jotka aina tekevät niin kuin oikein on.
4 Herra, sinä olet armollinen kansallesi -- muistathan myös minua! Auta minua, ota minut huomaasi,
5 että saisin kokea valittujesi onnen, että saisin iloita, kun sinun kansasi iloitsee, ja ylistää osaani sinun omiesi kanssa.
6 Me olemme tehneet syntiä, niin kuin isämmekin, pahoin me olemme tehneet, eläneet jumalattomasti.
7 Kun isämme olivat Egyptissä, he eivät ymmärtäneet sinun tunnustekojasi. Vaikka monin tavoin osoitit uskollisuutesi, he eivät sitä mieleensä painaneet. Kaislamerellä he kapinoivat sinua vastaan.
8 Mutta Herra pelasti heidät, nimensä kunnian tähden, hän osoitti voimansa ja suuruutensa.
9 Hän käski Kaislamerta, ja se kuivui, ja hän kuljetti heidät syvyyksien halki, merenpohjaa pitkin kuin aavikkotietä.
10 Hän pelasti heidät vainoojien käsistä, vapautti heidät vihollisen vallasta.
11 Vedet peittivät heidän ahdistajansa, ainoakaan ei jäänyt henkiin.
12 Silloin isämme uskoivat hänen sanansa ja lauloivat hänelle kiitosta.
13 Mutta kohta he taas unohtivat hänen tekonsa, eivät odottaneet hänen neuvojaan.
14 Autiomaassa he kävivät ahnaiksi ja koettelivat Jumalaa.
15 Hän antoi heille, mitä he pyysivät, mutta istutti heihin hivuttavan taudin.
16 Leirissä kansa alkoi kadehtia Moosesta ja Aaronia, Jumalan pyhää.
17 Silloin maa aukeni ja nieli Datanin, hautasi alleen Abiramin joukon.
18 Tuli leimahti leirin keskellä, liekki poltti jumalattomat.
19 Horebin juurella he valoivat sonnin ja kumarsivat tekemäänsä patsasta.
20 He vaihtoivat Herran, Kunniansa, ruohoa syövän naudan kuvaan.
21 He unohtivat Jumalan, pelastajansa, hänet, joka teki suuria Egyptissä,
22 Haamin maassa ihmeellisiä töitä, pelottavia tekoja Kaislamerellä.
23 Vihassaan Herra aikoi hävittää heidät, mutta Mooses, hänen valittunsa, astui hänen eteensä ja suojeli heitä, taivutti hänet säästämään kansan.
24 He väheksyivät ihanaa maata, he eivät uskoneet Herran sanaa
25 vaan nurisivat teltoissaan eivätkä tahtoneet totella Herraa.
26 Silloin Herra kohotti kätensä tuhotakseen heidät autiomaassa
27 ja heittääkseen heidän lapsensa kansojen sekaan, hajalle vieraisiin maihin.
28 He antautuivat palvelemaan Baal-Peoria ja söivät kuolleille kuville tuotuja uhreja.
29 He vihastuttivat Herran teoillaan, ja siksi vitsaus iski heihin.
30 Mutta kansan keskeltä nousi Pinehas -- hän langetti tuomion, ja vitsaus väistyi.
31 Tämän tähden hänet katsotaan vanhurskaaksi, iäti, polvesta polveen.
32 Meribassa, missä vedet virtasivat, he vihastuttivat Herran. Mooses joutui kärsimään heidän takiaan,
33 kun he saivat hänet menettämään malttinsa ja hän puhui sanojaan punnitsematta.
34 He eivät hävittäneet kansoja, jotka Herra oli käskenyt hävittää,
35 vaan veljeilivät vieraiden kansojen kanssa ja ottivat oppia niiden menoista.
36 He palvoivat vieraita jumalia ja joutuivat niiden pauloihin.
37 He uhrasivat poikiaan ja tyttäriään hengille,
38 poikiensa ja tyttäriensä veren he uhrasivat Kanaanin jumalille. He vuodattivat viatonta verta, ja maa saastui.
39 He tahrasivat itsensä teoillaan, kun he olivat uskottomia Herralle.
40 Niin Herran viha syttyi, hän ei enää sietänyt omaa kansaansa.
41 Hän antoi sen vieraiden kansojen käsiin, vihamiesten orjuuteen.
42 Viholliset ahdistivat israelilaisia, ja heidän oli nöyrryttävä vieraiden valtaan.
43 Yhä uudestaan Herra pelasti heidät. Silti he kapinoivat ja toimivat halujensa mukaan, vajosivat syntiin yhä syvemmälle.
44 Mutta Herra näki heidän ahdinkonsa ja kuuli heidän avunhuutonsa.
45 Hän muisti liittonsa ja armahti heitä, osoitti suuren laupeutensa.
46 Hän taivutti heille suopeiksi ne, jotka olivat vieneet heidät vankeuteen.
47 Pelasta meidät, Herra, meidän Jumalamme, saata meidät yhteen kansojen keskeltä! Silloin saamme ylistää pyhää nimeäsi ja riemuiten kiittää sinua.
48 Ylistetty olkoon Herra, Israelin Jumala, iankaikkisesta iankaikkiseen! Koko kansa sanokoon: Aamen. Halleluja!
1 Louvai a Jeová. Rendei graças a Jeová, porque ele é bom; Porque a sua benignidade dura para sempre.
2 Quem poderá referir os poderosos feitos de Jeová, Ou manifestar todo o seu louvor?
3 Felizes são os que guardam a retidão, E aquele que pratica a justiça em todos os tempos.
4 Lembra-te de mim, Jeová, com a misericórdia que dispensas ao teu povo; Visita-me com a tua salvação,
5 Para que veja eu a prosperidade dos teus escolhidos, Para que me regozije com a alegria da tua nação, Para que me glorie juntamente com a tua herança.
6 Pecamos com nossos pais, Cometemos iniqüidade, e praticamos o mal.
7 Nossos pais não entenderam as tuas maravilhas no Egito, Não se lembraram da multidão das tuas benignidades, E foram rebeldes junto ao mar, ao Mar Vermelho.
8 Todavia ele os salvou por amor do seu nome, Para lhes dar a conhecer o seu grande poder.
9 Repreendeu também o Mar Vermelho, o qual ficou enxuto; Assim os conduziu pelos abismos como pelo deserto.
10 Salvou-os da mão de quem os odiava, E remiu-os do poder do inimigo.
11 As águas cobriram os seus adversários; Não ficou deles nem um só.
12 Então deram crédito às suas palavras, E cantaram-lhe o louvor.
13 Bem depressa se esqueceram das suas obras, E não lhe aguardaram o conselho;
14 Mas deixaram-se levar da cobiça no deserto, E tentaram a Deus no ermo.
15 Deu-lhes o que pediram, Mas enviou-lhes magreza às suas almas.
16 Eles invejaram a Moisés no acampamento E a Aarão, o santo de Jeová.
17 Abriu-se a terra que tragou a Datã, E cobriu a gente de Abirão.
18 Ateou-se um fogo no meio da sua gente, A chama abrasou os perversos.
19 Em Horebe fizeram um bezerro, E adoraram uma imagem fundida.
20 Assim trocaram a sua glória Pelo simulacro de um boi que come erva.
21 Esqueceram-se de Deus, seu Salvador, Que no Egito fizera grandezas,
22 Maravilhas na terra de Cão E coisas tremendas junto ao Mar Vermelho.
23 Portanto ele disse que ia exterminá-los; assim o teria feito, Se Moisés, seu escolhido, se não lhe houvesse interposto, Para impedir que a sua ira os destruísse.
24 Eles desprezaram a terra aprazível, E não deram crédito à sua palavra;
25 Mas murmuraram nas suas tendas, E não deram ouvidos à voz de Jeová.
26 Portanto, levantando a mão, jurou-lhes Que os havia de derribar no deserto;
27 E que também lhes derribaria entre as nações a sua descendência, E os dispersaria pelas terras.
28 Uniram-se também com Baal-Peor, E comeram os sacrifícios dos mortos.
29 Assim o provocaram à ira com as suas ações; E a praga os assaltou.
30 Então se levantou Finéias, e executou o juízo; Assim cessou a praga.
31 Isso lhe foi imputado por justiça, Em todas as gerações para sempre.
32 Também o indignaram junto às águas de Meribá, De sorte que por causa deles resultou mal a Moisés:
33 Porque eram rebeldes ao espírito de Deus, E Moisés falou imprudentemente com os seus lábios.
34 Não exterminaram aos povos, Como Jeová lhes ordenou;
35 Antes se mesclaram com as nações, E aprenderam-lhes as obras.
36 Serviram-lhes os ídolos, Os quais se lhes converteram em laços.
37 Sacrificaram seus filhos e filhas aos demônios,
38 E derramaram o sangue inocente, o sangue de seus filhos e filhas, Que eles sacrificaram aos ídolos de Canaã: A terra foi manchada com sangue.
39 Assim se contaminaram com as suas obras, E se prostituíram nos seus feitos.
40 Por isso se acendeu a ira de Jeová contra o seu povo, E ele abominou a sua herança.
41 Entregou-os ao poder das nações, E sobre eles dominavam os que os odiavam.
42 Oprimiram-nos também os seus inimigos, E sob o poder destes foram humilhados.
43 Muitas vezes os livrou; Mas eles, rebeldes, permaneceram no seu conselho, E por sua iniqüidade foram abatidos.
44 Todavia olhou para a sua angústia, Quando lhes ouviu o clamor;
45 Recordou a favor deles a sua aliança, E se arrependeu segundo a multidão das suas benignidades.
46 Fê-los também receber compaixão Da parte de todos os que os levaram cativos.
47 Salva-nos, Jeová, Deus nosso, E congrega-nos dentre as nações, Para darmos graças ao teu santo nome, E gloriarmo-nos no teu louvor.
48 Bendito seja Jeová, Deus de Israel, Desde a eternidade até a eternidade, E diga o povo todo: Amém. Louvai a Jeová. que navegam, e em geral todos os homens