1 Kurtar beni, ey Tanrı, 2 Sular boyuma ulaştı.
2 Dipsiz batağa gömülüyorum, 2 Basacak yer yok. 2 Derin sulara battım, 2 Sellere kapıldım.
3 Tükendim feryat etmekten, 2 Boğazım kurudu; 2 Gözlerimin feri sönüyor 2 Tanrımı beklemekten.
4 Yok yere benden nefret edenler 2 Saçlarımdan daha çok. 2 Kalabalıktır canıma kasteden haksız düşmanlarım. 2 Çalmadığım malı nasıl geri verebilirim?
5 Akılsızlığımı biliyorsun, ey Tanrı, 2 Suçlarım senden gizli değil.
6 Ya Rab, Her Şeye Egemen RAB, 2 Utanmasın sana umut bağlayanlar benim yüzümden! 2 Ey İsrailin Tanrısı, 2 Benim yüzümden sana yönelenler rezil olmasın!
7 Senin uğruna hakarete katlandım, 2 Utanç kapladı yüzümü.
8 Kardeşlerime yabancı, 2 Annemin öz oğullarına uzak kaldım.
9 Çünkü evin için gösterdiğim gayret beni yiyip bitirdi, 2 Sana edilen hakaretlere ben uğradım.
10 Oruç tutup ağlayınca, 2 Yine hakarete uğradım.
11 Çula büründüğüm zaman 2 Alay konusu oldum.
12 Kent kapısında oturanlar beni çekiştiriyor, 2 Sarhoşların türküsü oldum.
13 Ama benim duam sanadır, ya RAB. 2 Ey Tanrı, sevginin bolluğuyla, 2 Güvenilir kurtarışınla uygun gördüğünde 2 Yanıtla beni.
14 Beni çamurdan kurtar, 2 İzin verme batmama; 2 Benden nefret edenlerden, 2 Derin sulardan kurtulayım.
15 Seller beni sürüklemesin, 2 Engin beni yutmasın, 2 Ölüm çukuru ağzını üstüme kapamasın.
16 Yanıt ver bana, ya RAB, 2 Çünkü sevgin iyidir. 2 Yüzünü çevir bana büyük merhametinle!
17 Kulundan yüzünü gizleme, 2 Çünkü sıkıntıdayım, hemen yanıtla beni!
18 Yaklaş bana, kurtar canımı, 2 Al başımdan düşmanlarımı.
19 Bana nasıl hakaret edildiğini, 2 Utandığımı, rezil olduğumu biliyorsun; 2 Düşmanlarımın hepsi senin önünde.
20 Hakaret kalbimi kırdı, dertliyim, 2 Acılarımı paylaşacak birini bekledim, çıkmadı, 2 Avutacak birini aradım, bulamadım.
21 Yiyeceğime zehir kattılar, 2 Sirke içirdiler susadığımda.
22 Önlerindeki sofra tuzak olsun onlara, 2 Yandaşları için kapan olsun!
23 Gözleri kararsın, göremesinler! 2 Bellerini hep bükük tut!
24 Gazabını yağdır üzerlerine, 2 Öfkenin ateşi yapışsın yakalarına!
25 Issız kalsın konakları, 2 Çadırlarında oturan olmasın!
26 Çünkü senin vurduğun insanlara zulmediyor, 2 Yaraladığın insanların acısını konuşuyorlar.
27 Ceza yağdır başlarına, 2 Senin tarafından aklanmasınlar!
28 Yaşam kitabından silinsin adları, 2 Doğrularla yan yana yazılmasınlar!
29 Bense ezilmiş ve kederliyim, 2 Senin kurtarışın, ey Tanrı, bana bir kale olsun!
30 Tanrının adını ezgilerle öveceğim, 2 Şükranlarımla Onu yücelteceğim.
31 RABbi bir öküzden, 2 Boynuzlu, tırnaklı bir boğadan 2 Daha çok hoşnut eder bu.
32 Mazlumlar bunu görünce sevinsin, 2 Ey Tanrıya yönelen sizler, yüreğiniz canlansın.
33 Çünkü RAB yoksulları işitir, 2 Kendi tutsak halkını hor görmez.
34 Ona övgüler sunun, ey yer, gök, 2 Denizler ve onlardaki bütün canlılar!
35 Çünkü Tanrı Siyonu kurtaracak, 2 Yahuda kentlerini onaracak; 2 Halk oraya yerleşip sahibi olacak.
36 Kullarının çocukları orayı miras alacak, 2 O'nun adını sevenler orada oturacak.
1 Salva-me, ó Deus, pois as águas me sobem até o pescoço.
2 Atolei-me em profundo lamaçal, onde não se pode firmar o pé; entrei na profundeza das águas, onde a corrente me submerge.
3 Estou cansado de clamar; secou-se-me a garganta; os meus olhos desfalecem de esperar por meu Deus.
4 Aqueles que me odeiam sem causa são mais do que os cabelos da minha cabeça; poderosos são aqueles que procuram destruir-me, que me atacam com mentiras; por isso tenho de restituir o que não extorqui.
5 Tu, ó Deus, bem conheces a minha estultícia, e as minhas culpas não são ocultas.
6 Não sejam envergonhados por minha causa aqueles que esperam em ti, ó Senhor Deus dos exércitos; não sejam confundidos por minha causa aqueles que te buscam, ó Deus de Israel.
7 Porque por amor de ti tenho suportado afrontas; a confusão me cobriu o rosto.
8 Tornei-me como um estranho para os meus irmãos, e um desconhecido para os filhos de minha mãe.
9 Pois o zelo da tua casa me devorou, e as afrontas dos que te afrontam caíram sobre mim.
10 Quando chorei e castiguei com jejum a minha alma, isto se me tornou em afrontas.
11 Quando me vesti de cilício, fiz-me para eles um provérbio.
12 Aqueles que se sentem à porta falam de mim; e sou objeto das cantigas dos bêbedos.
13 Eu, porém, faço a minha oração a ti, ó Senhor, em tempo aceitável; ouve-me, ó Deus, segundo a grandeza da tua benignidade, segundo a fidelidade da tua salvação.
14 Tira-me do lamaçal, e não me deixes afundar; seja eu salvo dos meus inimigos, e das profundezas das águas.
15 Não me submerja a corrente das águas e não me trague o abismo, nem cerre a cova a sua boca sobre mim.
16 Ouve-me, Senhor, pois grande é a tua benignidade; volta-te para mim segundo a tua muitíssima compaixão.
17 Não escondas o teu rosto do teu servo; ouve-me depressa, pois estou angustiado.
18 Aproxima-te da minha alma, e redime-a; resgata-me por causa dos meus inimigos.
19 Tu conheces o meu opróbrio, a minha vergonha, e a minha ignomínia; diante de ti estão todos os meus adversários.
20 Afrontas quebrantaram-me o coração, e estou debilitado. Esperei por alguém que tivesse compaixão, mas não houve nenhum; e por consoladores, mas não os achei.
21 Deram-me fel por mantimento, e na minha sede me deram a beber vinagre.
22 Torne-se a sua mesa diante deles em laço, e sejam-lhes as suas ofertas pacíficas uma armadilha.
23 Obscureçam-se-lhes os olhos, para que não vejam, e faze com que os seus lombos tremam constantemente.
24 Derrama sobre eles a tua indignação, e apanhe-os o ardor da tua ira.
25 Fique desolada a sua habitação, e não haja quem habite nas suas tendas.
26 Pois perseguem a quem afligiste, e aumentam a dor daqueles a quem feriste.
27 Acrescenta iniqüidade à iniqüidade deles, e não encontrem eles absolvição na tua justiça.
28 Sejam riscados do livro da vida, e não sejam inscritos com os justos.
29 Eu, porém, estou aflito e triste; a tua salvação, ó Deus, me ponha num alto retiro.
30 Louvarei o nome de Deus com um cântico, e engrandecê-lo-ei com ação de graças.
31 Isto será mais agradável ao Senhor do que um boi, ou um novilho que tem pontas e unhas.
32 Vejam isto os mansos, e se alegrem; vós que buscais a Deus reviva o vosso coração.
33 Porque o Senhor ouve os necessitados, e não despreza os seus, embora sejam prisioneiros.
34 Louvem-no os céus e a terra, os mares e tudo quanto neles se move.
35 Porque Deus salvará a Sião, e edificará as cidades de Judá, e ali habitarão os seus servos e a possuirão.
36 E herdá-la-á a descendência de seus servos, e os que amam o seu nome habitarão nela.