1 Kulak ver, ey İsrailin çobanı, 2 Ey Yusufu bir sürü gibi güden, 2 Keruvlar arasında taht kuran, 2 Saç ışığını,
2 Efrayim, Benyamin, Manaşşe önünde 2 Uyandır gücünü, 2 Gel, kurtar bizi!
3 Bizi eski halimize kavuştur, ey Tanrı, 2 Yüzünün ışığıyla aydınlat, kurtulalım!
4 Ya RAB, Her Şeye Egemen Tanrı, 2 Ne zamana dek halkının dualarına ateş püsküreceksin?
5 Onlara ekmek yerine gözyaşı verdin, 2 Ölçekler dolusu gözyaşı içirdin.
6 Kavga nedeni ettin bizi komşularımıza, 2 Düşmanlarımız alay ediyor bizimle.
7 Bizi eski halimize kavuştur, 2 Ey Her Şeye Egemen Tanrı, 2 Yüzünün ışığıyla aydınlat, kurtulalım!
8 Mısırdan bir asma çubuğu getirdin, 2 Ulusları kovup onu diktin.
9 Onun için toprağı hazırladın, 2 Kök saldı, bütün ülkeye yayıldı.
10 Gölgesi dağları, 2 Dalları koca sedir ağaçlarını kapladı.
11 Sürgünleri Akdenize, 2 Filizleri Fırata dek uzandı.
12 Niçin yıktın bağın duvarlarını? 2 Yoldan geçen herkes üzümünü koparıyor,
13 Orman domuzları onu yoluyor, 2 Yabanıl hayvanlar onunla besleniyor.
14 Ey Her Şeye Egemen Tanrı, ne olur, dön bize! 2 Göklerden bak ve gör, 2 İlgilen bu asmayla.
15 İlgilen sağ elinin diktiği filizle, 2 Kendine seçtiğin oğulla!
16 Asman kesilmiş, yakılmış, 2 Öfkeli bakışların yok etsin düşmanlarını!
17 Elin, sağ kolun olan adamın üzerinde, 2 Kendine seçtiğin insanın üzerinde olsun!
18 O zaman senden asla ayrılmayacağız; 2 Yaşam ver bize, adını analım!
19 Ya RAB, ey Her Şeye Egemen Tanrı, 2 Bizi eski halimize kavuştur, 2 Yüzünün ışığıyla aydınlat, kurtulalım!
1 Ó pastor de Israel, dá ouvidos; tu, que guias a José como a um rebanho, que estás entronizado sobre os querubins, resplandece.
2 Perante Efraim, Benjamim e Manassés, desperta o teu poder, e vem salvar-nos.
3 Reabilita-nos, ó Deus; faze resplandecer o teu rosto, para que sejamos salvos.
4 Ó Senhor Deus dos exércitos, até quando te indignarás contra a oração do teu povo?
5 Tu os alimentaste com pão de lágrimas, e lhes deste a beber lágrimas em abundância.
6 Tu nos fazes objeto de escárnio entre os nossos vizinhos; e os nossos inimigos zombam de nós entre si.
7 Reabilita-nos, ó Deus dos exércitos; faze resplandecer o teu rosto, para que sejamos salvos.
8 Trouxeste do Egito uma videira; lançaste fora as nações, e a plantaste.
9 Preparaste-lhe lugar; e ela deitou profundas raízes, e encheu a terra.
10 Os montes cobriram-se com a sua sombra, e os cedros de Deus com os seus ramos.
11 Ela estendeu a sua ramagem até o mar, e os seus rebentos até o Rio.
12 Por que lhe derrubaste as cercas, de modo que a vindimam todos os que passam pelo caminho?
13 O javali da selva a devasta, e as feras do campo alimentam-se dela.
14 Ó Deus dos exércitos, volta-te, nós te rogamos; atende do céu, e vê, e visita esta videira,
15 a videira que a tua destra plantou, e o sarmento que fortificaste para ti.
16 Está queimada pelo fogo, está cortada; eles perecem pela repreensão do teu rosto.
17 Seja a tua mão sobre o varão da tua destra, sobre o filho do homem que fortificaste para ti.
18 E não nos afastaremos de ti; vivifica-nos, e nós invocaremos o teu nome.
19 Reabilita-nos, Senhor Deus dos exércitos; faze resplandecer o teu rosto, para que sejamos salvos.