1 En al die tollenaars en sondaars het die gewoonte gehad om na Hom te kom en na Hom te luister.
2 En die Fariseërs en die skrifgeleerdes het baie gemurmureer en gesê: Hierdie man ontvang sondaars en eet saam met hulle.
3 Toe vertel Hy aan hulle hierdie gelykenis en sê:
4 Watter man onder julle wat honderd skape het en een van hulle verloor, laat nie die nege en negentig in die woestyn staan en gaan agter die een aan wat verlore is totdat hy dit kry nie?
5 En as hy dit kry, sit hy dit met blydskap op sy skouers.
6 En as hy by die huis kom, roep hy sy vriende en bure bymekaar en sê vir hulle: Wees saam met my bly, want ek het my skaap gekry wat verlore was.
7 Ek sê vir julle dat daar net so blydskap sal wees in die hemel oor een sondaar wat hom bekeer, meer as oor nege en negentig regverdiges wat die bekering nie nodig het nie.
8 Of watter vrou wat tien pennings het, as sy een penning verloor, steek nie 'n lamp op en vee die huis uit en soek sorgvuldig totdat sy dit kry nie?
9 En as sy dit kry, roep sy haar vriendinne en buurvroue bymekaar en sê: Wees saam met my bly, want ek het die penning gekry wat ek verloor het.
10 So, sê Ek vir julle, is daar blydskap voor die engele van God oor een sondaar wat hom bekeer.
11 Hy het ook gesê: 'n Man het twee seuns gehad.
12 En die jongste van hulle het vir sy vader gesê: Vader, gee my die deel van die eiendom wat my toekom. En hy het die goed tussen hulle verdeel.
13 En nie baie dae daarna nie het die jongste seun alles bymekaargemaak en weggereis na 'n ver land. En daar het hy sy eiendom verkwis deur losbandig te lewe.
14 En toe hy alles deurgebring het, kom daar 'n swaar hongersnood in daardie land, en hy het begin gebrek ly.
15 Toe het hy hom by een van die burgers van daardie land gaan voeg. En die het hom in sy veld gestuur om varke op te pas.
16 En hy het verlang om sy maag te vul met die peule wat die varke eet, en niemand het dit aan hom gegee nie.
17 Maar hy het tot homself gekom en gesê: Hoe baie huurlinge van my vader het oorvloed van brood, en ek vergaan van honger!
18 Ek sal opstaan en na my vader gaan, en ek sal vir hom sê: Vader, ek het gesondig teen die hemel en voor u,
19 en ek is nie meer werd om u seun genoem te word nie; maak my soos een van u huurlinge.
20 En hy het opgestaan en na sy vader gegaan. En toe hy nog ver was, het sy vader hom gesien en innig jammer vir hom gevoel en gehardloop en hom omhels en hartlik gesoen.
21 En die seun sê vir hom: Vader, ek het gesondig teen die hemel en voor u en ek is nie meer werd om u seun genoem te word nie.
22 Maar die vader sê vir sy diensknegte: Bring die beste kleed en trek hom dit aan, en gee 'n ring vir sy hand en skoene vir sy voete.
23 En bring die vetgemaakte kalf en slag dit, en laat ons eet en vrolik wees.
24 Want hierdie seun van my was dood en het weer lewendig geword; en hy was verlore en is gevind. En hulle het begin vrolik word.
25 En sy oudste seun was in die veld, en terwyl hy al nader na die huis kom, hoor hy musiek en beurtsange.
26 En hy roep een van die diensknegte na hom toe en vra wat dit beteken.
27 Di, sê toe vir hom: U broer het gekom, en u vader het die vetgemaakte kalf geslag, omdat hy hom gesond teruggekry het.
28 En hy het kwaad geword en wou nie binnegaan nie. Sy vader gaan toe uit en smeek hom.
29 Maar hy antwoord en sê vir sy vader: Kyk, ek dien u so baie jare en ek het nooit u gebod oortree nie, en vir my het u nooit 'n bokkie gegee, sodat ek saam met my vriende vrolik kon wees nie.
30 Maar toe hierdie seun van u kom, wat u goed met hoere deurgebring het, het u vir hom die vetgemaakte kalf geslag.
31 Toe sê hy vir hom: Kind, jy is altyd by my, en al wat myne is, is joue.
32 Ons moet tog vrolik en bly wees, want hierdie broer van jou was dood en het weer lewendig geword, en hy was verlore en is gevind.
1 众税吏和罪人， 都接近耶稣， 要听他讲道。
2 法利赛人和经学家， 纷纷议论说： "这个人接待罪人， 又和他们一起吃饭。"
3 耶稣就对他们讲了这个比喻， 说：
4 "你们中间谁有一百只羊， 失去一只， 不把九十九只留下在旷野， 去寻找那失落的， 直到找着呢？
5 既找着了， 就欢欢喜喜地放在肩上，
6 回到家里， 请朋友邻舍来， 对他们说： ‘请大家和我一同欢乐， 因为我失去的羊已经找到了！ ’
7 我告诉你们， 因为一个罪人悔改， 天上也要这样为他欢乐， 比为九十九个不用悔改的义人欢乐更大。
8 "或是一个女人， 有十个银币， 失去一个， 哪能不点上灯， 打扫屋子， 细细地找， 直到找着呢？
9 既找着了， 就请朋友邻舍来， 说： ‘请大家和我一同欢乐， 因为我失去的那个银币， 已经找到了。’
10 我告诉你们， 因为一个罪人悔改， 神的使者也必这样为他欢乐。"
11 耶稣又说： "某人有两个儿子。
12 小儿子对父亲说： ‘爸爸， 请把我应得的家业给我。’父亲就把财产分给他们两兄弟。
13 过了不多几天， 小儿子收拾一切， 到远方去了， 在那里生活放荡， 浪费钱财。
14 他花尽了一切所有的， 那地方又遇上了严重的饥荒， 就穷困起来；
15 于是他去投靠当地的一个居民。那人打发他到田里去放猪，
16 他恨不得吃猪所吃的豆荚， 可是没有人给他。
17 他醒悟过来， 说： ‘我父亲有那么多雇工， 又有丰富的食物， 我却要在这里饿死吗？
18 我要起来， 到我父亲那里去， 对他说： 爸爸， 我得罪了天， 也得罪了你，
19 不配再称为你的儿子， 把我当作一个雇工吧！ ’
20 于是他起来往父亲那里去。他还在远处时， 他父亲看见了他， 就动了慈心， 跑过去抱着他， 连连与他亲嘴。
21 儿子说： ‘爸爸， 我得罪了天， 也得罪了你， 不配再称为你的儿子。’
22 父亲却吩咐仆人说： ‘快把那最好的袍子拿来给他穿， 把戒指戴在他手上， 把鞋穿在他脚上，
23 把肥牛犊牵来宰了， 我们要吃喝快乐，
24 因为我这儿子是死而复活、失而又得的。’他们就欢乐起来。
25 "那时， 大儿子正在田里。他回来离家不远的时候， 听见音乐跳舞的声音，
26 就叫了一个仆人来， 问他这是怎么一回事。
27 仆人说： ‘你弟弟回来了， 你父亲因为他平安无恙地回来， 就宰了肥牛犊。’
28 大儿子就生气， 不肯进去； 父亲出来劝他。
29 他对父亲说： ‘你看， 我服事你这么多年， 从来没有违背过你的命令， 可是你没有给我一只山羊羔， 叫我和朋友一同欢乐。
30 但你这个儿子， 常常跟娼妓在一起， 花尽了你的财产， 他一回来， 你倒为他宰杀肥牛犊！ ’
31 父亲对他说： ‘孩子， 你常跟我在一起， 我的一切都是你的。
32 只是因为你这个弟弟是死而复活、失而又得的， 我们应该欢喜快乐。’"