1 Venis la Zifanoj al Saul en Gibean, kaj diris:David ja kaŝas sin sur la monteto Ĥaĥila, kiu estas antaŭ la dezerto.

2 Tiam Saul leviĝis kaj ekiris al la dezerto Zif, kaj kun li estis tri mil viroj elektitaj el Izrael, por serĉi Davidon en la dezerto Zif.

3 Kaj Saul starigis sian tendaron sur la monteto Ĥaĥila, kiu estas antaŭ la dezerto, apud la vojo. Kaj David estis en la dezerto, kaj vidis, ke Saul venis en la dezerton, por lin serĉi.

4 Kaj David sendis esplorrigardantojn, kaj konvinkiĝis, ke Saul efektive venis.

5 Tiam David leviĝis, kaj venis al la loko, kie staris tendare Saul, kaj David rigardis la lokon, kie kuŝis Saul, kaj Abner, filo de Ner, lia militestro. Saul kuŝis en la centro de la tendaro, kaj la tuta popolo ĉirkaŭ li.

6 Kaj David ekparolis kaj diris al Aĥimeleĥ la Ĥetido, kaj al Abiŝaj, filo de Ceruja, frato de Joab, jene:Kiu iros kun mi al Saul en la tendaron? Kaj Abiŝaj diris:Mi iros kun vi.

7 Kaj David kaj Abiŝaj venis al la popolo nokte; kaj jen Saul kuŝas kaj dormas en la centro de la tendaro, kaj lia lanco estas enfiksita en la tero apud lia kaploko, kaj Abner kaj la popolo kuŝas ĉirkaŭe.

8 Tiam Abiŝaj diris al David:Dio transdonis hodiaŭ vian malamikon en viajn manojn; nun permesu, ke mi trapiku lin per la lanco al la tero unu fojon; duan fojon mi tion ne faros al li.

9 Sed David diris al Abiŝaj:Ne pereigu lin; ĉar kiu povas senpune etendi sian manon kontraŭ la sanktoleiton de la Eternulo?

10 Kaj David diris:Mi ĵuras per la Eternulo, ke nur la Eternulo lin frapos; aŭ venos lia tago kaj li mortos, aŭ li iros en militon kaj pereos.

11 La Eternulo gardu min, ke mi ne etendu mian manon kontraŭ sanktoleiton de la Eternulo! nun prenu la lancon, kiu estas apud lia kaploko, kaj la vazon kun la akvo, kaj ni foriru.

12 Kaj David prenis la lancon kaj la vazon kun la akvo de la kaploko de Saul, kaj ili foriris; kaj neniu vidis, neniu rimarkis, kaj neniu vekiĝis, sed ĉiuj dormis; ĉar dormego venanta de la Eternulo falis sur ilin.

13 Kaj David transiris sur la alian flankon, kaj stariĝis sur la supro de la monto, malproksime, tiel ke granda interspaco estis inter ili.

14 Kaj David ekkriis al la popolo, kaj al Abner, filo de Ner, jene:Ĉu vi ne respondos, Abner? Kaj Abner respondis kaj diris:Kiu vi estas, kiu krias kontraŭ la reĝo?

15 Tiam David diris al Abner:Ĉu vi ne estas viro? kaj kiu estas egala al vi en Izrael? kial do vi ne gardis vian sinjoron, la reĝon? ĉar venis unu el la popolo, por pereigi la reĝon, vian sinjoron.

16 Ne bona estas tio, kion vi faris. Kiel vivas la Eternulo, vi meritas la morton pro tio, ke vi ne gardis vian sinjoron, la sanktoleiton de la Eternulo. Nun rigardu, kie estas la lanco de la reĝo, kaj la vazo kun la akvo, kiu estis apud lia kaploko.

17 Tiam Saul rekonis la voĉon de David, kaj diris:Ĉu tio estas via voĉo, mia filo David? Kaj David diris:Ĝi estas mia voĉo, mia sinjoro, ho reĝo.

18 Kaj li diris plue:Kial mia sinjoro persekutas sian sklavon? kion mi faris? kaj kia malbono estas en mia mano?

19 Nun mia sinjoro la reĝo volu aŭskulti la vortojn de sia sklavo:se la Eternulo incitas vin kontraŭ mi, ekodoru farunofero; sed se homoj, tiam ili estu malbenitaj antaŭ la Eternulo; ĉar ili elpelis min nun, ke mi ne partoprenu en la heredaĵo de la Eternulo, kaj ili diras:Iru, servu al aliaj dioj.

20 Nun mia sango ne falu sur la teron malproksime de la vizaĝo de la Eternulo; la reĝo de Izrael eliris ja, por serĉi iun pulon, kiel oni postkuras perdrikon en la montoj.

21 Tiam Saul diris:Mi pekis; revenu, mia filo David, ĉar mi ne plu faros al vi malbonon, pro tio, ke mia animo estis kara antaŭ viaj okuloj hodiaŭ. Jen mi agis malsaĝe kaj tre multe eraris.

22 Kaj David respondis kaj diris:Jen estas la lanco de la reĝo; unu el la servantoj venu kaj prenu ĝin;

23 kaj la Eternulo repagu al ĉiu laŭ lia justeco kaj fideleco. La Eternulo transdonis vin hodiaŭ en miajn manojn, sed mi ne volis etendi mian manon kontraŭ sanktoleiton de la Eternulo.

24 Jen, kiel via animo havis hodiaŭ grandan valoron en miaj okuloj, tiel mia animo havu grandan valoron en la okuloj de la Eternulo, kaj Li savu min de ĉia mizero.

25 Kaj Saul diris al David:Benata vi estu, mia filo David; vi faros vian faron, kaj vi venkos. Kaj David iris sian vojon, kaj Saul reiris al sia loko.

1 西弗人基比亚来见扫罗， 说： "大卫不是在旷野前面的哈基拉山中躲藏起来吗？"

2 扫罗就动身， 下到西弗旷野去， 跟随他的有三千以色列精兵， 要在西弗的旷野寻索大卫。

3 那时， 扫罗在旷野前面的哈基拉山的路旁安营， 大卫仍然住在旷野。大卫看见扫罗来到旷野追寻他，

4 就派出探子， 知道扫罗已经到了纳康。

5 大卫起来， 来到扫罗安营的地方， 看见扫罗和他的元帅， 尼珥的儿子押尼珥睡卧的地方。扫罗睡在军营的中央， 众人都在他的周围安营。

6 大卫问赫人亚希米勒和洗鲁雅的儿子约押的兄弟亚比筛， 说： "谁愿与我一起下到扫罗的营里去呢？"亚比筛回答： "我愿与你一起下去。"

7 于是大卫和亚比筛趁着夜里到了众军那里。扫罗正躺在军营的中央睡着了， 他的矛插在头旁的地上； 押尼珥和众军都躺在他的周围。

8 亚比筛对大卫说： "今天 神把你的仇敌交在你手里了。现在求你容我用矛把他刺透在地上， 一刺就够， 不必再刺。"

9 大卫却对亚比筛说： "不可杀死他， 因为有谁伸手伤害耶和华的受膏者而无罪呢？"

10 大卫说： "我指着永活的耶和华起誓， 他或被耶和华击打， 或死期到了， 或下到战场阵亡了，

11 我在耶和华面前， 绝对不敢伸手伤害耶和华的受膏者。现在， 你可以把扫罗头旁的矛和水袋拿来， 我们就走吧！ "

12 于是大卫从扫罗的头旁拿了矛和水袋， 他们二人就走了。没有人看见， 没有人知道， 也没有人醒来。他们都睡着了， 因为耶和华使他们沉睡。

13 然后大卫过到另一边去， 远远地站在山顶上， 两者之间的距离很远。

14 大卫呼叫众人和尼珥的儿子押尼珥说： "押尼珥啊， 你不答话吗？"押尼珥回答说： "你是谁， 竟敢呼叫王？"

15 大卫对押尼珥说： "你不是一个男子汉吗？以色列人中有谁能与你相比呢？众民中有一个人来要杀害王你的主， 你为什么没有保护王你的主呢？

16 你所作的这事不好。我指着永活的耶和华起誓， 你们都是该死的， 因为你们没有保护你的主， 就是耶和华的受膏者。现在你看看王头旁的矛和水袋在哪里？"

17 扫罗认出是大卫的声音， 就说： "我儿大卫啊！ 这是你的声音吗？"大卫说： "我主我王啊！ 是我的声音。"

18 又说： "我主为什么这样追赶仆人呢？我作了什么？我手里犯了什么过错？

19 现在求我主我王听你仆人的话。如果是耶和华激动你攻击我， 愿耶和华收纳祭物； 如果是人激动你， 愿他们在耶和华面前受咒诅， 因为他们今天把我赶出来， 不容我在耶和华的产业上有分， 说： ‘你去服事别的神吧！ ’

20 现在， 求王不要让我的血流在远离耶和华的地上， 因为以色列王出来寻索我的性命， 就像人在山中猎取一只鹧鸪一样。"

21 扫罗说： "我有罪了， 我儿大卫啊， 你回来吧！ 因为今天你看我的命为宝贵， 我必不再害你。看哪！ 我作了糊涂事了， 并且错得很厉害。"

22 大卫回答说： "看哪！ 王的矛在这里， 可以叫一个仆人过来拿去。

23 耶和华必按着各人的公义和信实报答他； 今天耶和华把你交在我手里， 我却不愿伸手伤害耶和华的受膏者。

24 看哪， 我今天怎样看重你的命， 愿耶和华也怎样看重我的命， 并且救我脱离一切患难。"

25 扫罗对大卫说： "我儿大卫啊， 愿你得福， 你必作成你所要作的， 也必得胜。"于是大卫离去了， 扫罗也回自己的地方去了。