1 RABbe şükredin, Onu adıyla çağırın, 2 Halklara duyurun yaptıklarını!

2 Onu ezgilerle, ilahilerle övün, 2 Bütün harikalarını anlatın!

3 Kutsal adıyla övünün, 2 Sevinsin RABbe yönelenler!

4 RABbe ve Onun gücüne bakın, 2 Durmadan Onun yüzünü arayın!

5 Ey sizler, kulu İbrahimin soyu, 2 Seçtiği Yakupoğulları, 2 Onun yaptığı harikaları, 2 Olağanüstü işlerini 2 Ve ağzından çıkan yargıları anımsayın!

7 Tanrımız RAB Odur, 2 Yargıları bütün yeryüzünü kapsar.

8 O antlaşmasını, 2 Bin kuşak için verdiği sözü, 2 İbrahimle yaptığı antlaşmayı, 2 İshak için içtiği andı sonsuza dek anımsar.

10 ‹‹Hakkınıza düşen mülk olarak 2 Kenan ülkesini size vereceğim›› diyerek, 2 Bunu Yakup için bir kural, 2 İsraille sonsuza dek geçerli bir antlaşma yaptı.

12 O zaman bir avuç insandılar, 2 Sayıca az ve ülkeye yabancıydılar.

13 Bir ulustan öbürüne, 2 Bir ülkeden ötekine dolaşıp durdular.

14 RAB kimsenin onları ezmesine izin vermedi, 2 Onlar için kralları bile payladı:

15 ‹‹Meshettiklerime dokunmayın, 2 Peygamberlerime kötülük etmeyin!›› dedi.

16 Ülkeye kıtlık gönderdi, 2 Bütün yiyeceklerini yok etti.

17 Önlerinden bir adam göndermişti, 2 Köle olarak satılan Yusuftu bu.

18 Zincir vurup incittiler ayaklarını, 2 Demir halka geçirdiler boynuna,

19 Söyledikleri gerçekleşinceye dek, 2 RABbin sözü onu sınadı.

20 Kral adam gönderip Yusufu salıverdi, 2 Halklara egemen olan onu özgür kıldı.

21 Onu kendi sarayının efendisi, 2 Bütün varlığının sorumlusu yaptı;

22 Önderlerini istediği gibi eğitsin, 2 İleri gelenlerine akıl versin diye.

23 O zaman İsrail Mısıra gitti, 2 Yakup Ham ülkesine yerleşti.

24 RAB halkını alabildiğine çoğalttı, 2 Düşmanlarından sayıca artırdı onları.

25 Sonunda tutumunu değiştirdi düşmanlarının: 2 Halkından tiksindiler, 2 Kullarına kurnazca davrandılar.

26 Kulu Musayı, 2 Seçtiği Harunu gönderdi aralarına.

27 Onlar gösterdiler RABbin belirtilerini, 2 Ham ülkesinde şaşılası işlerini.

28 Karanlık gönderip ülkeyi karanlığa bürüdü RAB, 2 Çünkü Mısırlılar Onun sözlerine karşı gelmişti.

29 Kana çevirdi sularını, 2 Öldürdü balıklarını.

30 Ülkede kurbağalar kaynaştı 2 Krallarının odalarına kadar.

31 RAB buyurunca sinek sürüleri, 2 Sivrisinekler üşüştü ülkenin her yanına.

32 Dolu yağdırdı yağmur yerine, 2 Şimşekler çaktırdı ülkelerinde.

33 Bağlarını, incir ağaçlarını vurdu, 2 Parçaladı ülkenin ağaçlarını.

34 O buyurunca çekirgeler, 2 Sayısız yavrular kaynadı.

35 Ülkenin bütün bitkilerini yediler, 2 Toprağın ürününü yiyip bitirdiler.

36 RAB ülkede ilk doğanların hepsini, 2 İlk çocuklarını öldürdü.

37 İsraillileri ülkeden altın ve gümüşle çıkardı, 2 Oymaklarından tek kişi bile tökezlemedi.

38 Onlar gidince Mısır sevindi, 2 Çünkü İsrail korkusu çökmüştü Mısırın üzerine.

39 RAB bulutu bir örtü gibi yaydı üzerlerine, 2 Gece ateş verdi yollarını aydınlatsın diye.

40 İstediler, bıldırcın gönderdi, 2 Göksel ekmekle doyurdu karınlarını.

41 Kayayı yardı, sular fışkırdı, 2 Çorak topraklarda bir ırmak gibi aktı.

42 Çünkü kutsal sözünü, 2 Kulu İbrahime verdiği sözü anımsadı.

43 Halkını sevinç içinde, 2 Seçtiklerini sevinç çığlıklarıyla ülkeden çıkardı.

44 Ulusların topraklarını verdi onlara. 2 Halkların emeğini miras aldılar;

45 Kurallarını yerine getirsinler, 2 Yasalarına uysunlar diye. 2 RAB'be övgüler sunun!

1 CELEBRATE il Signore; predicate il suo Nome; Fate assapere i suoi fatti fra i popoli.

2 Cantategli, salmeggiategli, Ragionate di tutte le sue maraviglie.

3 Gloriatevi nel Nome della sua santità; Rallegrisi il cuor di coloro che cercano il Signore.

4 Cercate il Signore, e la sua forza; Cercate del continuo la sua faccia.

5 Ricordate le sue maraviglie ch’egli ha fatte; I suoi miracoli e i giudicii della sua bocca;

6 O voi, progenie d’Abrahamo, suo servitore; Figliuoli di Giacobbe, suoi eletti.

7 Egli è il Signore Iddio nostro; I suoi giudicii son per tutta la terra

8 Egli si ricorda in eterno del suo patto, E in mille generazioni della parola ch’egli ha comandata;

9 Del suo patto, ch’egli fece con Abrahamo; E del suo giuramento, ch’egli fece ad Isacco;

10 Il quale egli confermò a Giacobbe per istatuto, E ad Israele per patto eterno;

11 Dicendo: Io ti darò il paese di Canaan, Per sorte della vostra eredità.

12 Quantunque fosser ben poca gente, E forestieri in esso.

13 E mentre essi andavano da una gente ad un’altra, Da un regno ad un altro popolo,

14 Egli non permise che alcuno li oppressasse; Anzi gastigò eziandio dei re per amor loro,

15 E disse: Non toccate i miei unti, E non fate alcun male a’ miei profeti.

16 Poi egli chiamò la fame sopra la terra; E ruppe tutto il sostegno del pane.

17 Egli aveva mandato dinanzi a loro un uomo, Cioè Giuseppe, che fu venduto per servo;

18 I cui piedi furono serrati ne’ ceppi; La cui persona fu messa ne’ ferri.

19 La parola del Signore lo tenne al cimento, Fino al tempo che venne ciò ch’egli aveva detto.

20 Allora il re mandò a farlo sciorre; Il dominator di popoli mandò a largheggiarlo.

21 Egli lo costituì padrone sopra la sua casa, E rettore sopra tutto il suo stato;

22 Per tenere a freno i suoi principi a suo senno; E per dare ammaestramento a’ suoi anziani.

23 Poi Israele entrò in Egitto; E Giacobbe dimorò come forestiere nel paese di Cam.

24 E Iddio fece grandemente moltiplicare il suo popolo; E lo rendè più possente che i suoi nemici

25 Egli rivolse il cuor loro a odiare il suo popolo, A macchinar frode contro a’ suoi servitori.

26 Egli mandò Mosè, suo servitore; Ed Aaronne, il quale egli aveva eletto.

27 Essi eseguirono fra loro i miracoli ch’egli aveva loro detti, E i suoi prodigi nella terra di Cam.

28 Egli mandò le tenebre, e fece oscurar l’aria; Ed essi non furono ribelli alle sue parole.

29 Egli cangiò le acque loro in sangue, E fece morire il lor pesce.

30 La terra loro produsse rane, Ch’entrarono fin nelle camere de’ loro re.

31 Alla sua parola venne una mischia d’insetti, E pidocchi in tutte le lor contrade.

32 Egli mutò le lor pioggie in gragnuola, E in fuoco divampante nel lor paese;

33 E percosse le lor vigne, e i lor fichi; E fracassò gli alberi della lor contrada.

34 Alla sua parola vennero locuste, E bruchi senza numero;

35 Che rosero tutta l’erba nel lor paese, E mangiarono il frutto della lor terra.

36 Poi egli percosse ogni primogenito nel lor paese, Le primizie d’ogni lor forza.

37 E condusse fuori Israele con oro e con argento; E non vi fu alcuno, fra le sue tribù, che fosse fiacco.

38 Gli Egizi si rallegrarono della lor partita; Perciocchè lo spavento di essi era caduto sopra loro.

39 Egli distese la nuvola, per coverta; Ed accese un fuoco, per alluminarli di notte.

40 Alla lor richiesta egli addusse delle quaglie, E li saziò del pane del cielo.

41 Egli aperse la roccia, e ne colarono acque; Rivi corsero per i luoghi aridi.

42 Perciocchè egli si ricordò della parola della sua santità, Detta ad Abrahamo, suo servitore;

43 E trasse fuori il suo popolo con allegrezza, E i suoi eletti con giubilo;

44 E diede loro i paesi delle genti; Ed essi possedettero le fatiche de’ popoli;

45 Acciocchè osservassero i suoi statuti, E guardassero le sue leggi. Alleluia