1 Ey bütün halklar, dinleyin! 2 Kulak verin hepiniz, ey dünyada yaşayanlar,

2 Halk çocukları, bey çocukları, 2 Zenginler, yoksullar!

3 Bilgelik dökülecek ağzımdan, 2 Anlayış sağlayacak içimdeki düşünceler,

4 Kulak vereceğim özdeyişlere, 2 Lirle yorumlayacağım bilmecemi.

5 Niçin korkayım kötü günlerde 2 Niyeti bozuk düşmanlarım çevremi sarınca?

6 Onlar varlıklarına güvenir, 2 Büyük servetleriyle böbürlenirler.

7 Kimse kimsenin hayatının bedelini ödeyemez, 2 Tanrıya fidye veremez.

8 Çünkü hayatın fidyesi büyüktür, 2 Kimse ödemeye yeltenmemeli.

9 Böyle olmasa, 2 Sonsuza dek yaşar insan, 2 Mezar yüzü görmez.

10 Kuşkusuz herkes biliyor bilgelerin öldüğünü, 2 Aptallarla budalaların yok olduğunu. 2 Mallarını başkalarına bırakıyorlar.

11 Mezarları, sonsuza dek evleri, 2 Kuşaklar boyu konutları olacak, 2 Topraklarına kendi adlarını verseler bile. evleri, kuşaklar boyu konutları olacak››, Masoretik metin ‹‹ ‹Evlerimiz sonsuza dek kalacak› diye düşünüyorlar››.

12 Bütün gösterişine karşın geçicidir insan, 2 Ölüp giden hayvanlar gibi.

13 Budalaların yolu, 2 Onların sözünü onaylayanların sonu budur. |iSela

14 Sürü gibi ölüler diyarına sürülecekler, 2 Ölüm güdecek onları. 2 Tan ağarınca doğrular onlara egemen olacak, 2 Cesetleri çürüyecek, 2 Ölüler diyarı onlara konut olacak.

15 Ama Tanrı beni 2 Ölüler diyarının pençesinden kurtaracak 2 Ve yanına alacak. |iSela

16 Korkma biri zenginleşirse, 2 Evinin görkemi artarsa.

17 Çünkü ölünce hiçbir şey götüremez, 2 Görkemi onunla mezara gitmez.

18 Yaşarken kendini mutlu saysa bile, 2 Başarılı olunca övülse bile.

19 Atalarının kuşağına katılacak, 2 Onlar ki asla ışık yüzü görmeyecekler.

20 Bütün gösterişine karşın anlayışsızdır insan, 2 Ölüp giden hayvanlar gibi.

1 Salmo, dato al capo de’ Musici, de’ figliuoli di Core. UDITE questo, popoli tutti; Porgete gli orecchi, voi tutti gli abitanti del mondo;

2 E plebei, e nobili, E ricchi, e bisognosi tutti insieme.

3 La mia bocca proferirà cose di gran sapienza; E il ragionamento del mio cuore sarà di cose di grande intendimento.

4 Io inchinerò il mio orecchio alle sentenze; Io spiegherò sopra la cetera i miei detti notevoli.

5 Perchè temerò ne’ giorni dell’avversità Quando l’iniquità che mi è alle calcagna m’intornierà?

6 Ve ne son molti che si confidano ne’ lor beni, E si gloriano della grandezza delle lor ricchezze.

7 Niuno però può riscuotere il suo fratello, Nè dare a Dio il prezzo del suo riscatto.

8 E il riscatto della lor propria anima non può trovarsi, E il modo ne mancherà in perpetuo;

9 Per fare che continuino a vivere in perpetuo, E che non veggano la fossa;

10 Conciossiachè veggano che i savi muoiono, E che parimente i pazzi, e gli stolti periscono, E lasciano i lor beni ad altri.

11 Il loro intimo pensiero è che le lor case dimoreranno in eterno, E che le loro abitazioni dureranno per ogni età; Impongono i nomi loro a delle terre.

12 E pur l’uomo che è in onore non vi dimora sempre; Anzi è renduto simile alle bestie che periscono.

13 Questa lor via è loro una pazzia; E pure i lor discendenti si compiacciono a seguire i lor precetti. Sela.

14 Saranno posti sotterra, come pecore; La morte li pasturerà; E gli uomini diritti signoreggeranno sopra loro in quella mattina; E il sepolcro consumerà la lor bella apparenza, Che sarà portata via dal suo abitacolo

15 Ma Iddio riscuoterà l’anima mia dal sepolcro;

16 Non temere, quando alcuno sarà arricchito, Quando la gloria della sua casa sarà accresciuta.

17 Perciocchè, quando egli morrà non torrà seco nulla; La sua gloria non gli scenderà dietro.

18 Benchè egli abbia benedetta l’anima sua in vita sua; E tali ti lodino, se tu ti dài piacere, e buon tempo;

19 Quella verrà là ove è la generazion de’ suoi padri; Giammai in eterno non vedranno la luce.

20 L’uomo che è in istato onorevole, e non ha intelletto, È simile alle bestie che periscono