1 Ey Tanrı, Siyonda seni övgü bekliyor, 2 Yerine getirilecek sana adanan adaklar. Masoretik metin ‹‹Senin için sessizlik övgü››.

2 Ey sen, duaları işiten, 2 Bütün insanlar sana gelecek.

3 Suçlarımızın altında ezildik, 2 Ama sen isyanlarımızı bağışlarsın.

4 Ne mutlu avlularında otursun diye 2 Seçip kendine yaklaştırdığın kişiye! 2 Evinin, kutsal tapınağının 2 Nimetlerine doyacağız.

5 Ey bizi kurtaran Tanrı, 2 Müthiş işler yaparak 2 Zaferle yanıtlarsın bizi. 2 Sen yeryüzünün dört bucağında, 2 Uzak denizlerdekilerin umudusun;

6 Kudret kuşanan, 2 Gücüyle dağları kuran,

7 Denizlerin kükremesini, 2 Dalgaların gümbürtüsünü, 2 Halkların kargaşasını yatıştıran sensin.

8 Dünyanın öbür ucunda yaşayanlar 2 Korkuya kapılır senin belirtilerin karşısında. 2 Doğudan batıya kadar insanlara 2 Sevinç çığlıkları attırırsın.

9 Toprağa bakar, çok verimli kılarsın, 2 Onu zenginliğe boğarsın. 2 Ey Tanrı, ırmakların suyla doludur, 2 İnsanlara tahıl sağlarsın, 2 Çünkü sen toprağı şöyle hazırlarsın:

10 Sabanın açtığı yarıkları bolca sular, 2 Sırtlarını düzlersin. 2 Yağmurla toprağı yumuşatır, 2 Ürünlerine bereket katarsın.

11 İyiliklerinle yılı taçlandırırsın, 2 Arabalarının geçtiği yollardan bolluk akar,

12 Otlaklar yeşillenir, 2 Tepeler sevince bürünür,

13 Çayırlar sürülerle bezenir, 2 Vadiler ekinle örtünür, 2 Sevinçten haykırır, ezgi söylerler.

1 Salmo di cantico di Davide, dato al capo de’ Musici O DIO, lode ti aspetta in Sion; E quivi ti saran pagati i voti.

2 O tu ch’esaudisci i preghi, Ogni carne verrà a te.

3 Cose inique mi avevano sopraffatto; Ma tu purghi le nostre trasgressioni.

4 Beato colui che tu avrai eletto, ed avrai fatto accostare a te. Acciocchè abiti ne’ tuoi cortili! Noi saremo saziati de’ beni della tua Casa, Delle cose sante del tuo Tempio.

5 O Dio della nostra salute, Confidanza di tutte le estremità le più lontane della terra e del mare, Rispondici, per la tua giustizia, in maniere tremende

6 Esso, colla sua potenza, ferma i monti; Egli è cinto di forza.

7 Egli acqueta il romor de’ mari, lo strepito delle sue onde, E il tumulto de’ popoli.

8 Onde quelli che abitano nella estremità della terra temono de’ tuoi miracoli: Tu fai giubilare i luoghi, onde esce la mattina e la sera.

9 Tu visiti la terra, e l’abbeveri; Tu l’arricchisci grandemente; I ruscelli di Dio son pieni d’acqua; Tu apparecchi agli uomini il lor frumento, dopo che tu l’hai così preparata.

10 Tu adacqui le sue porche; tu pareggi i suoi solchi; Tu la stempri colle stille della tua pioggia; tu benedici i suoi germogli;

11 Tu coroni de’ tuoi beni l’annata; E le tue orbite stillano grasso.

12 Le mandrie del deserto stillano; E i colli son cinti di gioia.

13 Le pianure son rivestite di gregge, E le valli coperte di biade; Dànno voci di allegrezza, ed anche cantano