1 Ya RAB, benimle uğraşanlarla sen uğraş, 2 Benimle savaşanlarla sen savaş!
2 Al küçük kalkanla büyük kalkanı, 2 Yardımıma koş!
3 Kaldır mızrağını, kargını beni kovalayanlara, 2 ‹‹Seni ben kurtarırım›› de bana!
4 Canıma kastedenler utanıp rezil olsun! 2 Utançla geri çekilsin bana kötülük düşünenler!
5 Rüzgarın sürüklediği saman çöpüne dönsünler, 2 RABbin meleği artlarına düşsün!
6 Karanlık ve kaygan olsun yolları, 2 RABbin meleği kovalasın onları!
7 Madem neden yokken bana gizli ağlar kurdular, 2 Nedensiz çukur kazdılar,
8 Başlarına habersiz felaket gelsin, 2 Gizledikleri ağa kendileri tutulsun, 2 Felakete uğrasınlar.
9 O zaman RABde sevinç bulacağım, 2 Beni kurtardığı için coşacağım.
10 Bütün varlığımla şöyle diyeceğim: 2 ‹‹Senin gibisi var mı, ya RAB, 2 Mazlumu zorbanın elinden, 2 Mazlumu ve yoksulu soyguncudan kurtaran?››
11 Kötü niyetli tanıklar türüyor, 2 Bilmediğim konuları soruyorlar.
12 İyiliğime karşı kötülük ediyor, 2 Yalnızlığa itiyorlar beni.
13 Oysa onlar hastalanınca ben çula sarınır, 2 Oruç tutup alçakgönüllü olurdum. 2 Duam yanıtsız kalınca, 2 Bir dost, bir kardeş yitirmiş gibi dolaşırdım. 2 Kederden belim bükülürdü, 2 Annesi için yas tutan biri gibi.
15 Ama ben sendeleyince toplanıp sevindiler, 2 Toplandı bana karşı tanımadığım alçaklar, 2 Durmadan didiklediler beni.
16 Tanrıtanımaz, alaycı soytarılar gibi, 2 Diş gıcırdattılar bana.
17 Ne zamana dek seyirci kalacaksın, ya Rab? 2 Kurtar canımı bunların saldırısından, 2 Hayatımı bu genç aslanlardan!
18 Büyük toplantıda sana şükürler sunacağım, 2 Kalabalığın ortasında sana övgüler dizeceğim.
19 Sevinmesin boş yere bana düşman olanlar, 2 Göz kırpmasınlar birbirlerine 2 Nedensiz benden nefret edenler.
20 Çünkü barış sözünü etmez onlar, 2 Kurnazca düzen kurarlar ülkenin sakin insanlarına.
21 Beni suçlamak için ağızlarını ardına kadar açtılar: 2 ‹‹Oh! Oh!›› diyorlar, ‹‹İşte kendi gözümüzle gördük yaptıklarını!››
22 Olup biteni sen de gördün, ya RAB, sessiz kalma, 2 Ya Rab, benden uzak durma!
23 Uyan, kalk savun beni, 2 Uğraş hakkım için, ey Tanrım ve Rabbim!
24 Adaletin uyarınca haklı çıkar beni, ya RAB, Tanrım benim! 2 Gülmesinler halime!
25 Demesinler içlerinden: 2 ‹‹Oh! İşte buydu dileğimiz!››, 2 Konuşmasınlar ardımdan: 2 ‹‹Yedik başını!›› diye.
26 Utansın kötü halime sevinenler, 2 Kızarsın yüzleri hepsinin; 2 Gururla karşıma dikilenler 2 Utanca, rezalete bürünsün.
27 Benim haklı çıkmamı isteyenler, 2 Sevinç çığlıkları atıp coşsunlar; 2 Şöyle desinler sürekli: 2 ‹‹Kulunun esenliğinden hoşlanan RAB yücelsin!››
28 O zaman gün boyu adaletin, 2 Övgülerin dilimden düşmeyecek.
1 Salmo di Davide O SIGNORE, contendi con quelli che contendono meco; Guerreggia con quelli che guerreggiano meco.
2 Prendi lo scudo e la targa; E levati in mio aiuto.
3 E trai fuori la lancia, e serra il passo a quelli che mi perseguitano; Di’ all’anima mia: Io son la tua salute.
4 Sien confusi e svergognati quelli che cercano l’anima mia; Voltin le spalle, e sieno svergognati Quelli che macchinano del male contro a me.
5 Sien come pula al vento, E caccili l’Angelo del Signore.
6 Sia la via loro tutta tenebre, e sdruccioli; E perseguali l’Angelo del Signore.
7 Perciocchè senza cagione hanno fatta una fossa nascosta, Per tendervi la lor rete; Senza cagione l’hanno cavata all’anima mia.
8 Venga loro una sprovveduta ruina, E sieno presi colla lor propria rete che hanno tesa di nascosto, E cadano nella ruina che mi hanno apparecchiata.
9 Allora l’anima mia festeggerà nel Signore, E si rallegrerà nella sua salute.
10 Tutte le ossa mie diranno: O Signore, chi è pari a te, Che riscuoti il povero afflitto da chi è più forte di lui; Il povero afflitto, e il bisognoso, da chi lo spoglia?
11 Falsi testimoni si levano; Mi domandano cose, delle quali non so nulla.
12 Mi rendono male per bene; Rendono sconforto all’anima mia.
13 E pure io, quando essi erano infermi, mi vestiva d’un cilicio. Ed affliggeva l’anima mia col digiuno, E la mia orazione mi ritornava in seno.
14 Io andava attorno, come se fosse stato per un mio amico, ovver fratello; Io andava chino, e vestito a bruno, Come uno che faccia cordoglio di sua madre.
15 Ma quando io son zoppicato, essi se ne son rallegrati, E si sono adunati insieme; Gente da nulla si è adunata contro a me, senza che io lo sapessi; Mi hanno lacerato, senza mai restare;
16 Insieme con profani beffatori giocolari, Digrignando i denti contro di me
17 O Signore, infino a quando vedrai queste cose? Ritrai l’anima mia dalle ruine loro, L’unica mia d’infra i leoncelli.
18 Io ti celebrerò in gran raunanza; Io ti loderò in mezzo d’un gran popolo.
19 Non rallegrinsi di me quelli che mi son nemici a torto; Non ammicchino con gli occhi quelli che mi odiano senza cagione.
20 Perciocchè non parlano giammai di pace; Anzi macchinano frodi contro a’ pacifici della terra.
21 Ed allargano la lor bocca contro a me, E dicono: Eia, Eia! l’occhio nostro ha pur veduto quello che desideravamo.
22 O Signore, tu hai vedute queste cose; non tacere; O Signore, non allontanarti da me.
23 Risvegliati, e destati, per farmi ragione; Dio mio, e Signor mio, risvegliati per difendere la mia causa.
24 O Signore Iddio mio, giudicami secondo la tua giustizia, E fa’ ch’essi non si rallegrino di me;
25 E non dicano nel cuor loro: Ehi! anima nostra; E non dicano: Noi l’abbiamo trangugiato.
26 Sieno svergognati e confusi tutti quanti Quelli che si rallegrano del mio male; Sieno vestiti di vergogna e di vituperio Quelli che si magnificano contro a me.
27 Cantino, e rallegrinsi Quelli che hanno buona affezione alla mia giustizia; E dicano del continuo: Magnificato sia il Signore, Che vuole la pace del suo servitore.
28 E la mia lingua risonerà la tua giustizia E la tua laude, tuttodì