1 Ey Tanrı, kulak ver duama, 2 Sırt çevirme yalvarışıma!

2 Dikkatini çevir, yanıt ver bana. 2 Düşüncelerim beni rahatsız ediyor, şaşkınım

3 Düşman sesinden, kötünün baskısından; 2 Çünkü sıkıntıya sokuyorlar beni, 2 Öfkeyle üstüme üstüme geliyorlar.

4 Yüreğim sızlıyor içimde, 2 Ölüm dehşeti çöktü üzerime.

5 Korku ve titreme sardı beni, 2 Ürperti kapladı içimi.

6 ‹‹Keşke güvercin gibi kanatlarım olsaydı!›› 2 Dedim kendi kendime, ‹‹Uçar, rahatlardım.

7 Uzaklara kaçar, 2 Çöllerde konaklardım. |iSela

8 Sert rüzgara, kasırgaya karşı 2 Hemen bir barınak bulurdum.››

9 Şaşkına çevir kötüleri, ya Rab, karışt��r dillerini, 2 Çünkü kentte şiddet ve çatışma görüyorum.

10 Gece gündüz kent surları üzerinde dolaşırlar, 2 Haksızlık, fesat dolu kentin içi.

11 Yıkıcılık kentin göbeğinde, 2 Zorbalık, hile eksilmez meydanından.

12 Beni aşağılayan bir düşman olsaydı, 2 Katlanabilirdim; 2 Bana küstahlık eden bir hasım olsaydı, 2 Gizlenebilirdim.

13 Ama sensin, bana denk, 2 Yoldaşım, yakın arkadaşım.

14 Birlikte tatlı tatlı yarenlik eder, 2 Toplulukla Tanrının evine giderdik.

15 Ölüm yakalasın düşmanlarımı ansızın, 2 Diri diri ölüler diyarına insinler; 2 Çünkü içleri ve evleri kötülük dolu.

16 Bense Tanrıya seslenirim, 2 RAB kurtarır beni.

17 Sabah, öğlen, akşam kederimden feryat ederim, 2 O işitir sesimi.

18 Bana karşı girişilen savaştan 2 Esenlikle kurtarır canımı, 2 Sayısı çok da olsa karşıtlarımın.

19 Öncesizlikten bu yana tahtında oturan Tanrı, 2 Duyacak ve ezecek onları. |iSela 2 Çünkü hiç değişmiyor 2 Ve Tanrıdan korkmuyorlar.

20 Yoldaşım dostlarına saldırarak 2 Yaptığı antlaşmayı bozdu.

21 Ağzından bal damlar, 2 Ama yüreğinde savaş var. 2 Sözleri yağdan yumuşak, 2 Ama yalın birer kılıçtır.

22 Yükünü RABbe bırak, 2 O sana destek olur. 2 Asla izin vermez 2 Doğru insanın sarsılmasına.

23 Ama sen, ey Tanrı, ölüm çukuruna atacaksın kötüleri, 2 Günlerinin yarısını görmeyecek katillerle hainler; 2 Bense sana güveniyorum.

1 Maschil di Davide, dato al capo de’ Musici sopra Neghinot O DIO, porgi l’orecchio alla mia orazione; E non nasconderti dalla mia supplicazione.

2 Attendi a me, e rispondimi; Io mi lagno nella mia orazione, e romoreggio;

3 Per lo gridar del nemico, per l’oppressione dell’empio; Perciocchè essi mi traboccano addosso delle calamità, E mi nimicano con ira.

4 Il mio cuore è angosciato dentro di me; E spaventi mortali mi sono caduti addosso.

5 Paura e tremito mi è sopraggiunto; E terrore mi ha coperto.

6 Onde io ho detto: Oh! avessi io delle ale, come le colombe! Io me ne volerei, e mi riparerei in alcun luogo.

7 Ecco, io me ne fuggirei lontano; Io dimorerei nel deserto. Sela.

8 Io mi affretterei di scampare Dal vento impetuoso e dal turbo

9 Disperdili, Signore; dividi le lor lingue; Perciocchè io ho vedute violenze e risse nella città.

10 Essa n’è circondata d’intorno alle sue mura, giorno e notte; E in mezzo ad essa vi è iniquità ed ingiuria.

11 Dentro di essa non vi è altro che malizie; Frodi ed inganni non si muovono dalle sue piazze.

12 Perciocchè non è stato un mio nemico che mi ha fatto vituperio; Altrimenti, io l’avrei comportato; Non è stato uno che mi avesse in odio che si è levato contro a me; Altrimenti, io mi sarei nascosto da lui.

13 Anzi, sei stato tu, ch’eri, secondo la mia estimazione, Il mio conduttore, ed il mio famigliare.

14 Che comunicavamo dolcemente insieme i nostri segreti, E andavamo di compagnia nella Casa di Dio.

15 Metta loro la morte la mano addosso, Scendano sotterra tutti vivi; Perciocchè nel mezzo di loro, nelle lor dimore, non vi è altro che malvagità

16 Quant’è a me, io griderò a Dio, E il Signore mi salverà.

17 La sera, la mattina, e in sul mezzodì, io orerò e romoreggerò; Ed egli udirà la mia voce.

18 Egli riscuoterà l’anima mia dall’assalto che mi è dato, E la metterà in pace; Perciocchè essi son contro a me in gran numero.

19 Iddio mi udirà, e li abbatterà; Egli, dico, che dimora in ogni eternità; Sela. Perciocchè giammai non si mutano, E non temono Iddio.

20 Hanno messa la mano addosso a quelli che vivevano in buona pace con loro; Hanno rotto il lor patto.

21 Le lor bocche son più dolci che burro; Ma ne’ cuori loro vi è guerra; Le lor parole son più morbide che olio, Ma son tante coltellate.

22 Rimetti nel Signore il tuo peso, ed egli ti sosterrà; Egli non permetterà giammai che il giusto caggia.

23 Ma tu, o Dio, farai scender coloro nel pozzo della perdizione; Gli uomini di sangue e di frode Non compieranno a mezzo i giorni loro; Ma io mi confiderò in te