1 Benedic, anima mea, Domino.Domine Deus meus, magnificatus es vehementer!Maiestatem et decorem induisti,

2 amictus lumine sicut vestimento.Extendens caelum sicut velum,

3 qui exstruis in aquis cenacula tua.Qui ponis nubem ascensum tuum,qui ambulas super pennas ventorum.

4 Qui facis angelos tuos spirituset ministros tuos ignem urentem.

5 Qui fundasti terram super stabilitatem suam,non inclinabitur in saeculum saeculi.

6 Abyssus sicut vestimentum operuit eam,super montes stabant aquae.

7 Ab increpatione tua fugiunt,a voce tonitrui tui formidant.

8 Ascendunt in montes et descendunt in valles,in locum, quem statuisti eis.

9 Terminum posuisti, quem non transgredientur,neque convertentur operire terram.

10 Qui emittis fontes in torrentes;inter medium montium pertransibunt,

11 potabunt omnes bestias agri,exstinguent onagri sitim suam.

12 Super ea volucres caeli habitabunt,de medio ramorum dabunt voces.

13 Rigas montes de cenaculis tuis,de fructu operum tuorum satias terram.

14 Producis fenum iumentiset herbam servituti hominum,educens panem de terra

15 et vinum, quod laetificat cor hominis;exhilarans faciem in oleo,panis autem cor hominis confirmat.

16 Saturabuntur ligna Dominiet cedri Libani, quas plantavit.

17 Illic passeres nidificabunt,erodii domus in vertice earum.

18 Montes excelsi cervis,petrae refugium hyracibus.

19 Fecit lunam ad tempora signanda,sol cognovit occasum suum.

20 Posuisti tenebras, et facta est nox:in ipsa reptabunt omnes bestiae silvae,

21 catuli leonum rugientes, ut rapiantet quaerant a Deo escam sibi.

22 Oritur sol, et congreganturet in cubilibus suis recumbunt.

23 Exit homo ad opus suumet ad operationem suam usque ad vesperum.

24 Quam multiplicata sunt opera tua, Domine!Omnia in sapientia fecisti,impleta est terra creatura tua.

25 Hoc mare magnum et spatiosum et latum:illic reptilia, quorum non est numerus,animalia pusilla cum magnis;

26 illic naves pertransibunt,Leviathan, quem formasti ad ludendum cum eo.

27 Omnia a te exspectant,ut des illis escam in tempore suo.

28 Dante te illis, colligent,aperiente te manum tuam, implebuntur bonis.

29 Avertente autem te faciem, turbabuntur;auferes spiritum eorum, et deficientet in pulverem suum revertentur.

30 Emittes spiritum tuum, et creabuntur,et renovabis faciem terrae.

31 Sit gloria Domini in saeculum;laetetur Dominus in operibus suis.

32 Qui respicit terram et facit eam tremere,qui tangit montes, et fumigant.

33 Cantabo Domino in vita mea,psallam Deo meo quamdiu sum.

34 Iucundum sit ei eloquium meum,ego vero delectabor in Domino.

35 Deficiant peccatores a terraet iniqui, ita ut non sint.Benedic, anima mea, Domino.

1 Bendize, minha alma, a Jeová. Ó Jeová, Deus meu, tu és mui grande; Estás vestido de honra e de majestade,

2 Tu que te cobres de luz como dum manto, Que estendes o céu como uma cortina,

3 És quem põe nas águas as vigas das suas câmaras, Quem faz das nuvens o seu carro, Quem anda sobre as asas do vento,

4 Quem faz dos seus mensageiros ventos, Dos seus ministros fogo chamejante;

5 Quem lançou os fundamentos da terra, Para que não fosse abalada para sempre.

6 Cobriste-a dum abismo como duma vestidura; As águas ficaram acima das montanhas.

7 À tua repreensão fugiram, À voz do teu trovão puseram-se em retirada

8 (Elevaram-se as montanhas, desceram os vales), Para o lugar que lhes tinha preparado.

9 Puseste-lhes barreiras, para que não ultrapassem, Para que não tornem a cobrir a terra.

10 Tu és quem faz sair fontes no vale; Elas correm entre os montes;

11 Dão de beber a todos os animais do campo; Os asnos monteses matam a sua sede.

12 Junto delas as aves do céu têm o seu pouso, Dentre a ramagem fazem ouvir o seu canto.

13 Ele, das suas câmaras, rega os montes; A terra se farta dos frutos das suas obras.

14 Faz crescer a relva para o gado, E a erva para corresponder ao trabalho do homem, Para fazer sair alimento do seio da terra,

15 O vinho que alegra o coração do homem, O azeite que faz reluzir o seu rosto, E o pão que fortalece o coração do homem.

16 São saciadas as árvores de Jeová, Os cedros do Líbano que ele plantou,

17 Nos quais fazem ninhos as aves; Quanto à cegonha, a sua morada está nos ciprestes.

18 Para as cabras monteses são as altas montanhas, Os penhascos são refúgios para os querogrilos.

19 Ele fez a lua para marcar as estações; O sol conhece o seu ocaso.

20 Tu fazes as trevas, e vem a noite, Na qual saem todos os animais da selva.

21 Os leões novos rugem em busca da presa, E pedem a Deus de comer.

22 Mal nasce o sol, recolhem-se, E vão deitar-se nos seus covis.

23 O homem sai para o seu trabalho, E para a sua ocupação até à tarde.

24 Quão numerosas são as tuas obras, Jeová! Todas elas as fizeste com sabedoria: Cheia está a terra das tuas riquezas.

25 Eis ali o mar grande e vasto, No qual se movem inumeráveis seres, Animais, tanto pequenos como grandes.

26 Ali andam os navios; Ali está leviatã que formaste para nele folgar.

27 Todos estes esperam de ti, Que lhes dês de comer a tempo.

28 Tu lhes distribuis, e eles apanham; Abres a mão, eles são saciados de bens.

29 Escondes o teu rosto, eles ficam perturbados; Tira-lhes o fôlego, eles morrem, E voltam ao seu pó.

30 Envias o teu espírito, eles são criados; E renovas a face da terra.

31 Permaneça para sempre a glória de Jeová, Regozije-se Jeová nas suas obras.

32 Ele olha para a terra, e ela estremece; Toca as montanhas, e elas fumegam.

33 Cantarei a Jeová, enquanto eu viver; Cantarei louvores ao meu Deus, enquanto eu subsistir.

34 Seja-lhe agradável a minha meditação; Eu me regozijarei em Jeová.

35 Sejam da terra extirpados os pecadores, E Não subsistam mais os perversos. Bendize, minha alma, a Jeová. Louvai a Jeová.