1 Kaj la du anĝeloj venis Sodomon vespere, kaj Lot tiam sidis ĉe la pordego de Sodom. Kiam Lot ilin ekvidis, li leviĝis renkonte al ili kaj kliniĝis vizaĝaltere.

2 Kaj li diris: Mi petas vin, sinjoroj, envenu en la domon de via sklavo kaj pasigu la nokton kaj lavu viajn piedojn, kaj vi leviĝos matene kaj iros vian vojon. Kaj ili diris: Ne, ni pasigos la nokton sur la strato.

3 Kaj li tre petegis ilin, kaj ili direktis sin al li kaj envenis en lian domon; kaj li faris al ili festenon, kaj li bakis macojn, kaj ili manĝis.

4 Antaŭ ol ili kuŝiĝis, la homoj de la urbo, la homoj de Sodom, ĉirkaŭis la domon, de la junuloj ĝis la maljunuloj, la tuta popolo, de ĉiuj finoj.

5 Kaj ili vokis Loton, kaj diris al li: Kie estas la viroj, kiuj venis al vi dum la nokto? elirigu ilin al ni, por ke ni ilin ekkonu.

6 Kaj Lot eliris al ili antaŭ la sojlon, kaj la pordon li ŝlosis post si.

7 Kaj li diris: Ho, miaj fratoj, ne agu malbone!

8 Jen mi havas du filinojn, kiuj ankoraŭ ne ekkonis viron; mi elirigos ilin al vi, kaj faru kun ili, kion vi deziras; nur al tiuj viroj nenion faru, ĉar por tio ili venis sub la ombron de mia tegmento.

9 Sed ili diris: Iru for! Kaj ili diris plue: Vi venis ĉi tien kiel fremdulo, kaj vi volas juĝi! nun ni pli malbone agos kun vi, ol kun ili. Kaj ili tre insiste postulis de la viro, de Lot, kaj ili aliris, por elrompi la pordon.

10 Tiam tiuj viroj etendis siajn manojn kaj envenigis Loton al si en la domon, kaj la pordon ili ŝlosis;

11 kaj la homojn, kiuj estis antaŭ la sojlo de la domo, ili frapis per blindeco, de la malgrandaj ĝis la grandaj, tiel ke tiuj laciĝis, serĉante la pordon.

12 Kaj la viroj diris al Lot: Kiun vi havas ĉi tie? bofilon, aŭ viajn filojn aŭ viajn filinojn, aŭ ĉiun ajn, kiun vi havas en la urbo, elirigu ilin el ĉi tiu loko;

13 ĉar ni ekstermos ĉi tiun lokon, ĉar granda fariĝis ilia kriado antaŭ la Eternulo, kaj la Eternulo sendis nin, por ĝin pereigi.

14 Kaj Lot eliris, kaj parolis kun siaj bofiloj, prenontaj liajn filinojn, kaj diris: Leviĝu, eliru el ĉi tiu loko, ĉar la Eternulo pereigos la urbon. Sed liaj bofiloj rigardis lin kiel ŝercanton.

15 Kiam leviĝis la matenruĝo, la anĝeloj rapidigis Loton, dirante: Leviĝu, prenu vian edzinon kaj ambaŭ viajn filinojn, kiuj ĉi tie troviĝas, por ke vi ne pereu pro la krimeco de la urbo.

16 Sed ĉar li malrapidis, tial la viroj kaptis lian manon kaj la manon de lia edzino kaj la manojn de liaj du filinoj, pro kompato de la Eternulo al li, kaj ili elirigis lin kaj metis lin ekster la urbon.

17 Kaj kiam ili elkondukis lin eksteren, ili diris al li: Savu vin pro via animo; ne rigardu malantaŭen kaj haltu nenie en la tuta ĉirkaŭaĵo; sur la monton savu vin, por ke vi ne pereu.

18 Kaj Lot diris al ili: Ho, ne, mia Sinjoro!

19 Jen Via sklavo plaĉis al Vi, kaj granda estas la favorkoreco, kiun Vi montris al mi, konservante la vivon al mia animo; sed mi ne povas savi min sur la monton, ĉar povus trafi min malfeliĉo kaj mi mortus.

20 Jen ĉi tiu urbo estas sufiĉe proksima, por kuri tien, kaj ĝi estas malgranda; mi savos min tien; ĝi estas ja malgranda; kaj mia animo restos viva.

21 Kaj Li diris al li: Jen Mi komplezos al vi ankaŭ en ĉi tiu afero, kaj Mi ne renversos la urbon, pri kiu vi parolis.

22 Rapide savu vin tien, ĉar Mi nenion povas fari, ĝis vi venos tien. Tial tiu urbo ricevis la nomon Coar.

23 La suno leviĝis super la teron, kiam Lot venis Coaron.

24 Kaj la Eternulo pluvigis sur Sodomon kaj Gomoran sulfuron kaj fajron de la Eternulo el la ĉielo.

25 Kaj Li ruinigis tiujn urbojn kaj la tutan ĉirkaŭaĵon kaj ĉiujn loĝantojn de la urboj kaj la kreskaĵojn de la tero.

26 Kaj lia edzino ekrigardis malantaŭen, kaj ŝi fariĝis kolono el salo.

27 Kaj matene Abraham leviĝis kaj iris al la loko, kie li estis starinta antaŭ la Eternulo;

28 kaj li ekrigardis en la direkto al Sodom kaj Gomora kaj al la tuta lando de la ĉirkaŭaĵo, kaj li vidis, ke jen fumo leviĝas de la tero kiel fumo el forno.

29 Kaj kiam Dio estis pereiganta la urbojn de la ĉirkaŭaĵo, Li rememoris pri Abraham, kaj Li elirigis Loton el la mezo de la ruinigado, kiam Li estis ruiniganta la urbojn, en kiuj loĝis Lot.

30 Kaj Lot eliris el Coar kaj ekloĝis sur la monto, kaj liaj du filinoj kun li; ĉar li timis loĝi en Coar. Kaj li loĝis en kaverno, li kaj liaj du filinoj.

31 Kaj la pli maljuna diris al la pli juna: Nia patro estas maljuna, kaj en la lando ne ekzistas viro, kiu envenus al ni laŭ la moro de la tuta tero;

32 tial ni ebriigu nian patron per vino, kaj ni kuŝu kun li, por ke ni aperigu de nia patro idaron.

33 Kaj ili ebriigis sian patron per vino en tiu nokto; kaj venis la pli maljuna kaj kuŝis kun sia patro; kaj li ne sciis, kiam ŝi kuŝiĝis kaj kiam ŝi leviĝis.

34 La morgaŭan tagon la pli maljuna diris al la pli juna: Jen mi kuŝis hieraŭ kun mia patro; ni ebriigu lin per vino ankaŭ en ĉi tiu nokto, kaj vi venu, kuŝu kun li, por ke ni aperigu de nia patro idaron.

35 Kaj ili ankaŭ en ĉi tiu nokto ebriigis sian patron per vino; kaj la pli juna iris kaj kuŝis kun li; kaj li ne sciis, kiam ŝi kuŝiĝis kaj kiam ŝi leviĝis.

36 Kaj ambaŭ filinoj de Lot gravediĝis de sia patro.

37 Kaj la pli maljuna naskis filon, kaj ŝi donis al li la nomon Moab; li estas la prapatro de la Moabidoj ĝis nun.

38 Kaj la pli juna ankaŭ naskis filon, kaj ŝi donis al li la nomon Ben- Ami; li estas la prapatro de la Amonidoj ĝis nun.

1 黄昏的时候， 那两位天使到了所多玛， 当时罗得正坐在所多玛的城门口。罗得一看见他们， 就起来迎接他们， 俯伏在地，

2 说： "我主啊， 请你们到仆人的家里住一夜， 洗洗你们的脚， 清早起来再赶路。"他们回答： "不， 我们要在街上过夜。"

3 但由于罗得再三的请求， 他们才肯跟他回去， 进了他的家。罗得为他们预备了筵席， 烤了无酵饼， 他们就吃了。

4 他们还没有躺下睡觉， 那城里的人， 就是所多玛的男人， 无论是年轻的或是年老的， 都从各处来围住罗得的房子。

5 他们呼唤罗得， 对他说： "今晚到你这里来的人在哪里？把他们带出来， 我们要与他们同房。"

6 罗得出来， 随手把门关上， 到门口众人那里，

7 说： "我的弟兄们， 请不要作恶。

8 看哪， 我有两个女儿， 是还没有和男人同房的， 让我把她们带出来， 你们高兴怎样待她们， 就怎样行吧！ 只是这两个人， 因为他们是到舍下来的， 你们不可向他们作什么。"

9 众人却说： "滚开！ "又说： "一个来这里寄居的人， 竟作起审判官来； 现在我们要害你， 比害他们还要厉害。"众人就向罗得极力拥挤， 他们冲前要打破房门。

10 那两个人却伸出手来， 把罗得拉进屋里去， 并把门关上。

11 然后击打那些门外的人， 使他们无论老少， 都眼目昏眩， 以致找不到门口。

12 那二人对罗得说： "你这里还有什么人没有？无论是女婿、儿女， 或是城中所有属你的人， 都要把他们从这地方带走。

13 我们快要毁灭这地方了， 因为控告他们的声音在耶和华面前实在很大， 所以耶和华派我们来毁灭这地方。"

14 于是罗得出去， 告诉娶了他女儿的女婿说： "你们起来离开这地方； 因为耶和华就要毁灭这城。"但是他的女婿以为他在开玩笑。

15 天快亮的时候， 两位天使催促罗得说： "起来， 带你的妻子， 和你这里的两个女儿出去， 免得你因这城的罪孽被除灭。"

16 罗得还在犹豫不决的时候， 二人因为耶和华宽容罗得， 就拉着罗得的手， 和他妻子的手， 以及他两个女儿的手， 把他们带出来， 安置在城外。

17 二人把他们带出来以后， 其中一位说： "逃命吧， 不要回头看， 也不可留在这片平原上， 要逃到山上去， 免得你被除灭。"

18 罗得对他们说： "我主啊！ 请不要这样。

19 看哪， 你仆人既然在你眼前蒙恩， 你又向我大施慈爱， 救活我的性命； 可是我还逃不到山上， 恐怕这灾祸就追上了我， 我就死了。

20 看哪， 这座城很近， 可以逃到那里， 那只是一座小城， 请让我逃到那里去。那不是一座小城吗？这样我就可以活命了。"

21 有一位天使对他说： "这事我也答应你， 你所说的这城， 我必不倾覆。

22 你赶快逃到那里去， 因为你还没有到达那里， 我就不能作什么。"因此那城名叫琐珥。

23 罗得到达琐珥的时候， 太阳已经从地面升上来了。

24 当时， 耶和华就使硫磺与火， 从天上耶和华那里降与所多玛和蛾摩拉；

25 把那些城和全平原， 以及城中所有的居民， 连地上生长的， 都毁灭了。

26 罗得的妻子向后一望， 就变成了盐柱。

27 亚伯拉罕清早起来， 到他从前站在耶和华面前的地方，

28 向所多玛和蛾摩拉， 以及平原全地观望。不料， 看见那地有烟上升， 好像烧窑的烟一样。

29 神毁灭那平原上的众城， 倾覆罗得所住过的众城的时候， 神记念亚伯拉罕， 把罗得从倾覆中救出来。

30 罗得因为怕住在琐珥， 就与他的两个女儿， 一同离开琐珥上了山， 住在那里； 他和两个女儿住在一个洞里。

31 大女儿对小女儿说： "我们的爸爸已经老了， 这地又没有男人可以按着世上的常规进来与我们亲近。

32 来吧， 我们可以叫父亲喝酒， 然后与他同睡， 这样我们可以借着父亲保全后裔。"

33 当夜， 她们叫父亲喝酒， 大女儿就进去与父亲同睡， 她什么时候躺下， 什么时候起来， 她父亲都不知道。

34 第二天， 大女儿对小女儿说： "昨夜我与父亲同睡了， 今夜我们再叫父亲喝酒， 你可以进去与他同睡， 这样我们可以借着父亲保全后裔。"

35 当夜， 她们又叫父亲喝酒， 小女儿就起来， 与父亲同睡； 她什么时候躺下， 什么时候起来， 她父亲都不知道。

36 这样， 罗得的两个女儿， 都从她们的父亲怀了孕。

37 大女儿生了一个儿子， 给他起名叫摩押， 就是现在摩押人的始祖。

38 小女儿也生了一个儿子， 给他起名叫便．亚米， 就是现在亚扪人的始祖。