1 Jozef venis kaj sciigis al Faraono, kaj diris: Mia patro kaj miaj fratoj kaj iliaj malgrandaj kaj grandaj brutoj, kaj ĉio, kio apartenas al ili, venis el la lando Kanaana, kaj nun ili estas en la lando Goŝen.

2 Kaj el inter siaj fratoj li prenis kvin homojn kaj starigis ilin antaŭ Faraono.

3 Kaj Faraono diris al liaj fratoj: Kio estas via okupo? Kaj ili diris al Faraono: Viaj sklavoj estas brutedukistoj, kiel ni, tiel ankaŭ niaj patroj.

4 Kaj ili diris al Faraono: Ni venis, por loĝi en la lando; ĉar ne ekzistas paŝtaĵo por la brutoj de viaj sklavoj, ĉar forta estas la malsato en la lando Kanaana; permesu do, ke viaj sklavoj loĝu en la lando Goŝen.

5 Tiam Faraono diris al Jozef jene: Via patro kaj viaj fratoj venis al vi;

6 la lando Egipta estas antaŭ vi; en la plej bona loko de la lando loĝigu vian patron kaj viajn fratojn; ili loĝu en la lando Goŝen; kaj se vi scias, ke estas inter ili kapablaj homoj, faru ilin administrantoj de miaj brutoj.

7 Kaj Jozef enkondukis sian patron Jakob kaj starigis lin antaŭ Faraono; kaj Jakob benis Faraonon.

8 Faraono diris al Jakob: Kian aĝon vi havas?

9 Kaj Jakob diris al Faraono: La nombro de la jaroj de mia migrado estas cent tridek jaroj; malmultaj kaj malbonaj estis la jaroj de mia vivo, kaj ili ne atingis la nombron de la jaroj de la vivo de miaj patroj dum ilia migrado.

10 Kaj Jakob benis Faraonon kaj foriris de Faraono.

11 Kaj Jozef enloĝigis sian patron kaj siajn fratojn, kaj donis al ili posedaĵon en la Egipta lando, en la lando Rameses, kiel Faraono ordonis.

12 Kaj Jozef havigis panon al sia patro kaj al siaj fratoj kaj al la tuta domo de sia patro, laŭ la nombro de la infanoj.

13 Ne estis pano sur la tuta tero, ĉar la malsato estis tre forta; kaj senfortiĝis de la malsato la lando Egipta kaj la lando Kanaana.

14 Kaj Jozef kolektis la tutan monon, kiu troviĝis en la lando Egipta kaj en la lando Kanaana, pro la greno, kiun oni aĉetadis; kaj Jozef enportis la tutan monon en la domon de Faraono.

15 Kiam ne estis plu mono en la lando Egipta kaj en la lando Kanaana, ĉiuj Egiptoj venis al Jozef, kaj diris: Donu al ni panon; kial ni mortu antaŭ vi pro tio, ke ni jam ne havas monon?

16 Tiam Jozef diris: Donu viajn brutojn; kaj mi donos al vi panon pro viaj brutoj, se vi jam ne havas monon.

17 Kaj ili alkondukis siajn brutojn al Jozef; kaj Jozef donis al ili panon pro ĉevaloj, ŝafoj, bovoj, kaj azenoj, kaj li provizadis al ili panon pro ĉiuj iliaj brutoj en tiu jaro.

18 Kiam finiĝis tiu jaro, ili venis al li en la dua jaro, kaj diris al li: Ni ne kaŝos antaŭ nia sinjoro, ke monon ni jam ne havas, kaj la brutoj estas ĉe nia sinjoro; nenio restis antaŭ nia sinjoro krom niaj korpoj kaj nia tero;

19 kial ni pereu antaŭ viaj okuloj, ni kaj nia tero? aĉetu nin kaj nian teron pro la pano, kaj ni kaj nia tero estu sklavoj al Faraono; kaj donu semon, por ke ni vivu kaj ne mortu kaj la tero ne dezertiĝu.

20 Kaj Jozef aĉetis la tutan Egiptan teron por Faraono; ĉar la Egiptoj vendis ĉiu sian kampon, ĉar forte premis ilin la malsato. Kaj la tero fariĝis propraĵo de Faraono.

21 Kaj la popolon li transirigis en la urbojn, de unu fino de Egiptujo ĝis la alia.

22 Nur la teron de la pastroj li ne aĉetis; ĉar la pastroj havis parton, difinitan de Faraono, kaj ili manĝadis sian parton, kiun donis al ili Faraono, tial ili ne vendis sian teron.

23 Kaj Jozef diris al la popolo: Jen mi aĉetis vin hodiaŭ kaj vian teron por Faraono; jen mi donas al vi semon, kaj prisemu la teron.

24 Kaj kiam vi havos rikolton, vi donos kvinonon al Faraono, kaj kvar partoj apartenos al vi, por prisemi la kampon kaj por manĝi, por vi, por ĉio, kio estas en viaj domoj, kaj por viaj infanoj.

25 Kaj ili diris: Vi konservis nian vivon; ni akiru favoron de nia sinjoro, kaj ni estu sklavoj al Faraono.

26 Kaj Jozef faris ĝin leĝo ĝis la hodiaŭa tago: de la tero Egipta kvinono de la produktoj apartenas al Faraono. Nur la tero de la pastroj ne fariĝis propraĵo de Faraono.

27 Kaj Izrael ekloĝis en la lando Egipta, en la lando Goŝen; kaj ili posedis ĝin kaj fruktis kaj multiĝis forte.

28 Kaj Jakob vivis en la lando Egipta dek sep jarojn. Kaj la daŭro de la vivo de Jakob estis cent kvardek sep jaroj.

29 Kiam alproksimiĝis la tempo, kiam Izrael devis morti, li alvokis sian filon Jozef, kaj diris al li: Se mi akiris vian favoron, metu vian manon sub mian femuron kaj faru al mi favorkoraĵon kaj fidelaĵon, ne enterigu min en Egiptujo;

30 sed mi kuŝu kun miaj patroj; elportu min el Egiptujo kaj entombigu min en ilia tombujo. Kaj tiu diris: Mi faros, kiel vi diris.

31 Kaj li diris: Ĵuru al mi. Kaj tiu ĵuris. Kaj Izrael adorkliniĝis sur la kapa parto de la lito.

1 约瑟进去禀告法老， 说： "我的父亲和兄弟们， 带着他们的牛羊和他们所有的一切， 都从迦南地来了， 现在就在歌珊地。"

2 约瑟从他所有的兄弟当中， 挑选了五个人， 把他们带到法老面前。

3 法老问约瑟的兄弟们说： "你们是作什么的？"他们回答法老： "仆人们是牧羊人， 我们和我们的祖先都是一样。"

4 他们又对法老说： "我们来是要在这地寄居， 因为迦南地的饥荒严重， 你仆人们的羊群没有草吃， 所以， 现在求你容许你仆人住在歌珊地。"

5 法老对约瑟说： "你的父亲和兄弟们到你这里来了；

6 埃及地都在你面前， 你只管叫你的父亲和兄弟们住在这地最好的地方， 他们可以住在歌珊地。你如果知道他们中间有能干的人， 可以派他们看管我的牲畜。"

7 约瑟把他父亲雅各带到法老面前， 雅各就给法老祝福。

8 法老问雅各： "你有多大年纪了？"

9 雅各回答法老： "我寄居在世的年日是一百三十岁。我一生的年日又少又苦， 不及我祖先寄居在世的年日。"

10 雅各又给法老祝福， 然后离开法老出去了。

11 约瑟照着法老的吩咐安置他的父亲和兄弟们， 把兰塞地， 就是埃及地最好的地方， 给他们作产业。

12 约瑟照着孩子的数目， 用粮食供养他的父亲、兄弟们， 以及父亲的家人。

13 那时， 遍地都没有粮食， 因为饥荒非常严重。埃及地和迦南地的人， 因为饥荒的缘故都饿昏了。

14 约瑟收集了埃及地和迦南地所有的银子， 就是众人买粮的银子； 约瑟就把那些银子交到法老的王宫去。

15 埃及地和迦南地的银子都用尽了， 埃及众人就来到约瑟那里， 说： "银子已用完了。求你给我们粮食吧， 我们为什么要饿死在你面前呢？"

16 约瑟回答： "如果银子用完了， 可以把你们的牲畜给我， 我就把粮食给你们， 交换你们的牲畜。"

17 于是， 他们把牲畜带到约瑟那里， 约瑟就把粮食给他们， 交换他们的马匹、羊群、牛群和驴。那一年， 约瑟就用粮食交换他们所有的牲畜， 来养活他们。

18 那一年过后， 第二年他们又来到约瑟那里， 对他说： "我们不向我主隐瞒， 我们的银子都用尽了， 牲畜也归了我主； 在我主面前， 除了我们的身体和田地以外， 什么也没有剩下了。

19 为什么我们和我们的田地要在你面前消灭呢？求你用粮食买我们和我们的田地， 我们和田地就必为法老效劳了。又求你给我们谷种， 使我们可以活着， 不至死亡， 田地也不至荒芜。"

20 于是， 约瑟为法老买了埃及所有的田地， 因为埃及人遭遇了严重的饥荒， 各人都卖了自己的田地。这样， 那地就都归法老所有。

21 至于人民， 约瑟把他们迁到城市里去（"约瑟把他们迁到城市里去"有古卷及古译本作"使他们成了奴仆"）， 从埃及境内的一端， 直到另一端。

22 只有祭司的田地， 约瑟没有买， 因为祭司有从法老所得的粮饷； 他们可以吃法老所给的粮饷， 所以没有卖自己的田地。

23 约瑟对人民说： "看哪， 我今日为法老买了你们和你们的田地。这里有谷种给你们， 你们可以种地。

24 到了收割的时候， 你们要把五分之一给法老， 其余四分可以归你们自己， 作田里的种子， 又作你们以及你们家人和孩子的食物。"

25 他们说： "你救了我们； 愿我们在我主面前得蒙喜悦， 我们就作法老的奴仆。"

26 于是， 约瑟为埃及的田地立了一个法例， 直到今日还有效， 就是五分之一归给法老； 只有祭司的田地不归给法老。

27 以色列人住在埃及国的歌珊地， 他们在那里置业繁殖， 人数非常众多。

28 雅各在埃及地住了十七年； 他一生的寿数是一百四十七岁。

29 以色列的死期快到了， 就把他儿子约瑟叫了来， 对他说： "如果我在你面前蒙你喜悦， 请你把手放在我的大腿底下起誓， 要以慈爱和诚实对待我， 不要把我埋葬在埃及。

30 我与我的祖先同睡的时候， 你要把我从埃及带出去， 埋葬在他们的墓地里。"约瑟说： "我必照着你的话去作。"

31 雅各说： "你要向我起誓。"约瑟就向他起了誓， 于是以色列靠着床头（"靠着床头"有古译本作"倚着杖头"﹝参来11:21﹞）敬拜 神。