1 Kial tumultas popoloj, Kaj gentoj pripensas vanaĵon?
2 Leviĝas reĝoj de la tero, Kaj eminentuloj konsiliĝas kune, Kontraŭ la Eternulo kaj kontraŭ Lia sanktoleito, dirante:
3 Ni disŝiru iliajn ligilojn, Kaj ni deĵetu de ni iliajn ŝnurojn!
4 La loĝanta en la ĉielo ridas, La Sinjoro mokas ilin.
5 Tiam Li parolos al ili en Sia kolero, Kaj per Sia furiozo Li ilin ektimigos, dirante:
6 Mi starigis ja Mian reĝon Super Cion, Mia sankta monto.
7 Mi raportos pri la decido: La Eternulo diris al mi:Vi estas Mia filo, Hodiaŭ Mi vin naskis.
8 Petu Min, kaj Mi donos al vi popolojn por heredo, Kaj por posedo limojn de tero.
9 Vi disbatos ilin per fera sceptro, Kiel potan vazon vi ilin dispecigos.
10 Kaj nun, ho reĝoj, prudentiĝu; Instruiĝu, juĝistoj de la tero!
11 Servu al la Eternulo kun timo, Kaj ĝoju kun tremo.
12 Kisu la filon, ke Li ne koleru, kaj vi ne pereu sur la vojo, Ĉar baldaŭ ekbrulos Lia kolero. Feliĉaj estas ĉiuj, kiuj fidas Lin.
1 Why do the nations rage,
And the peoples meditate a vain thing?
2 The kings of the earth set themselves,
And the rulers take counsel together,
Against Jehovah, and against his anointed, saying,
3 Let us break their bonds asunder,
And cast away their cords from us.
4 He that sitteth in the heavens will laugh:
The Lord will have them in derision.
5 Then will he speak unto them in his wrath,
And vex them in his sore displeasure:
6 Yet I have set my king
Upon my holy hill of Zion.
7 I will tell of the decree:
Jehovah said unto me, Thou art my son;
This day have I begotten thee.
8 Ask of me, and I will give thee the nations for thine inheritance,
And the uttermost parts of the earth for thy possession.
9 Thou shalt break them with a rod of iron;
Thou shalt dash them in pieces like a potter’s vessel.
10 Now therefore be wise, O ye kings:
Be instructed, ye judges of the earth.
11 Serve Jehovah with fear,
And rejoice with trembling.
12 Kiss the son, lest he be angry, and ye perish in the way,
For his wrath will soon be kindled.
Blessed are all they that take refuge in him.