1 Al la ĥorestro. Por maĥalato. Instruo de David. La sensaĝulo diris en sia koro:Dio ne ekzistas. Ili sentaŭgiĝis, kaj abomeniĝis en la malvirto; Ekzistas neniu, kiu faras bonon.

2 Dio el la ĉielo ekrigardis la homidojn, Por vidi, ĉu ekzistas prudentulo, kiu serĉas Dion.

3 Ĉiu devojiĝis, ĉiuj malvirtiĝis; Ekzistas neniu, faranta bonon, ne ekzistas eĉ unu.

4 Ĉu ne prudentiĝos tiuj, kiuj faras malbonon, Kiuj manĝas mian popolon, kiel oni manĝas panon, Kaj kiuj ne vokas al Dio?

5 Tie ili forte ektimis, kie timindaĵo ne ekzistis; Ĉar Dio disĵetis la ostojn de tiuj, kiuj vin sieĝas; Vi hontigis ilin, ĉar Dio ilin forpuŝis.

6 Ho, ke venu el Cion savo al Izrael! Kiam Dio revenigos Sian forkaptitan popolon, Tiam triumfos Jakob kaj ĝojos Izrael.

1 The fool hath said in his heart, There is no God.

Corrupt are they, and have done abominable iniquity;

There is none that doeth good.

2 God looked down from heaven upon the children of men,

To see if there were any that did understand,

That did seek after God.

3 Every one of them is gone back; they are together become filthy;

There is none that doeth good, no, not one.

4 Have the workers of iniquity no knowledge,

Who eat up my people as they eat bread,

And call not upon God?

5 There were they in great fear, where no fear was;

For God hath scattered the bones of him that encampeth against thee:

Thou hast put them to shame, because God hath rejected them.

6 Oh that the salvation of Israel were come out of Zion!

When God bringeth back the captivity of his people,

Then shall Jacob rejoice, and Israel shall be glad.