1 Psalmo de Asaf. Ho Dio! venis idolanoj en Vian heredon, Malpurigis Vian sanktan templon, Faris el Jerusalem ruinojn.

2 La kadavrojn de Viaj sklavoj ili donis kiel manĝon al la birdoj de la ĉielo, La karnon de Viaj fideluloj al la bestoj de la tero;

3 Ili verŝis ilian sangon kiel akvon, ĉirkaŭ Jerusalem, Kaj estis neniu, kiu ilin enterigus.

4 Ni fariĝis hontindaĵo por niaj najbaroj, Mokataĵo kaj insultataĵo por niaj ĉirkaŭantoj.

5 Ĝis kiam, ho Eternulo, Vi koleros senĉese? Kaj Via indigno brulos, kiel fajro?

6 Elverŝu Vian koleron sur tiujn naciojn, kiuj Vin ne konas, Kaj sur la regnojn, kiuj ne vokas Vian nomon;

7 Ĉar ili formanĝis Jakobon Kaj dezertigis lian loĝejon.

8 Ne memoru niajn antaŭajn krimojn, Rapide atingu nin Via favorkoreco; Ĉar ni tre konsumiĝis.

9 Helpu nin, ho Dio de nia savo, pro la gloro de Via nomo; Kaj savu nin kaj pardonu al ni niajn pekojn pro Via nomo.

10 Kial devas diri la popoloj:Kie estas ilia Dio? Fariĝu konata inter la popoloj antaŭ niaj okuloj La venĝo por la verŝita sango de Viaj sklavoj.

11 Venu al Vi la ĝemoj de la malliberuloj; Per la grandeco de Via brako liberigu tiujn, kiuj estas kondamnitaj al morto;

12 Kaj redonu al niaj najbaroj sepoble en ilian sinon la malhonoron, Per kiu ili malhonoris Vin, ho mia Sinjoro!

13 Kaj ni, Via popolo kaj la ŝafoj de Via paŝtataro, Eterne Vin dankos, De generacio al generacio ni rakontos Vian gloron.

1 O God, the nations are come into thine inheritance;

Thy holy temple have they defiled;

They have laid Jerusalem in heaps.

2 The dead bodies of thy servants have they given to be food unto the birds of the heavens,

The flesh of thy saints unto the beasts of the earth.

3 Their blood have they shed like water round about Jerusalem;

And there was none to bury them.

4 We are become a reproach to our neighbors,

A scoffing and derision to them that are round about us.

5 How long, O Jehovah? wilt thou be angry for ever?

Shall thy jealousy burn like fire?

6 Pour out thy wrath upon the nations that know thee not,

And upon the kingdoms that call not upon thy name.

7 For they have devoured Jacob,

And laid waste his habitation.

8 Remember not against us the iniquities of our forefathers:

Let thy tender mercies speedily meet us;

For we are brought very low.

9 Help us, O God of our salvation, for the glory of thy name;

And deliver us, and forgive our sins, for thy name’s sake.

10 Wherefore should the nations say, Where is their God?

Let the avenging of the blood of thy servants which is shed

Be known among the nations in our sight.

11 Let the sighing of the prisoner come before thee:

According to the greatness of thy power preserve thou those that are appointed to death;

12 And render unto our neighbors sevenfold into their bosom

Their reproach, wherewith they have reproached thee, O Lord.

13 So we thy people and sheep of thy pasture

Will give thee thanks for ever:

We will show forth thy praise to all generations.