1 Al la ĥorestro. Por ŝoŝanoj. De David. Savu min, ho Dio; Ĉar la akvoj venis ĝis mia animo.

2 Mi profundiĝis en profundan marĉon, kaj mi ne havas, sur kio stari; Mi enfalis en la profundon de la akvo, kaj la fluo min forportas.

3 Mi senfortiĝis de mia kriado, sekiĝis mia gorĝo; Laciĝis miaj okuloj de la atendado de mia Dio.

4 Pli multaj ol la haroj de mia kapo estas miaj senkaŭzaj malamantoj; Fortiĝis miaj premantoj, miaj maljustaj malamikoj; Kion mi ne rabis, tion mi devas fordoni.

5 Ho Dio, Vi scias mian malsaĝecon; Kaj miaj kulpoj ne estas kaŝitaj por Vi.

6 Ne hontiĝu per mi tiuj, kiuj esperas al Vi, ho mia Sinjoro, Eternulo Cebaot! Ne hontiĝu per mi tiuj, kiuj Vin serĉas, ho Dio de Izrael!

7 Ĉar pro Vi mi portas malhonoron, Honto kovras mian vizaĝon.

8 Mi fariĝis fremda por miaj fratoj, Nekonato por la filoj de mia patrino.

9 Ĉar fervoro pri Via domo min konsumis, Kaj la insultoj de Viaj insultantoj falis sur min.

10 Kaj mi ploras, mia animo estas en fasto, Kaj pri tio oni min hontigas.

11 Kiel veston mi metis sur min sakon, Kaj mi fariĝis moka ekzemplo por ili.

12 Parolas pri mi la sidantoj ĉe la pordego, Kaj la drinkantoj kantas pri mi.

13 Kaj mi preĝas al Vi, ho Eternulo, en favora tempo; Ho Dio, pro Via granda boneco respondu al mi per Via vera helpo.

14 Eligu min el la ŝlimo, ke mi ne dronu; Mi estu savita kontraŭ miaj malamantoj kaj el profunda akvo.

15 Ne fortiru min fluo de la akvo, Ne englutu min profundo, Kaj abismo ne fermu super mi sian buŝon.

16 Aŭskultu min, ho Eternulo, ĉar bona estas Via favorkoreco; Laŭ Via kompatemeco turnu Vin al mi.

17 Kaj ne kaŝu antaŭ Via sklavo Vian vizaĝon, ĉar mi suferas; Rapidu, aŭskultu min.

18 Alproksimiĝu al mia animo, savu ĝin; Spite miajn malamikojn liberigu min.

19 Vi scias mian malhonoron kaj mian honton kaj mian mokatecon; Antaŭ Vi estas ĉiuj miaj premantoj.

20 Honto rompis mian koron, kaj mi senfortiĝis; Mi atendis kompatantojn, sed ili forestis; Konsolantojn, sed mi ne trovis.

21 Kaj ili donis al mi por manĝo galon, Kaj en mia soifo ili trinkigis al mi vinagron.

22 Ilia tablo antaŭ ili fariĝu reto, Kaj ilia prospero fariĝu kaptilo.

23 Mallumiĝu iliaj okuloj, ke ili ne vidu; Kaj iliajn lumbojn malfortigu por ĉiam.

24 Verŝu sur ilin Vian furiozon, Kaj la flamo de Via kolero ilin ataku.

25 Ilia loĝejo dezertiĝu, En iliaj tendoj ne ekzistu loĝanto.

26 Ĉar tiun, kiun Vi frapis, ili persekutas, Kaj la suferojn de Viaj batitoj ili rakontas.

27 Aldonu kulpon al ilia kulpo, Ke ili ne atingu Vian bonecon.

28 Ili estu elstrekitaj el la libro de vivantoj, Kaj ili ne estu skribitaj kune kun virtuloj.

29 Sed mi estas malriĉa kaj suferanta; Via helpo min defendu, ho Dio.

30 Mi gloros la nomon de Dio per kanto, Kaj mi rakontos en danko Lian grandecon.

31 Kaj ĝi estos pli agrabla al la Eternulo, Ol bovo aŭ bovido kun kornoj kaj fendohavaj hufoj.

32 Vidos humiluloj kaj ĝojos! Ho serĉantoj de Dio, via koro reviviĝu.

33 Ĉar la Eternulo aŭskultas humilulojn, Kaj Siajn malliberulojn Li ne malŝatas.

34 Gloru Lin la ĉielo kaj la tero, La maroj, kaj ĉio, kio en ili moviĝas.

35 Ĉar Dio helpos Cionon kaj konstruos la urbojn de Judujo, Ke oni tie loĝos kaj ilin heredos.

36 Kaj la idaro de Liaj sklavoj ĝin heredos, Kaj la amantoj de Lia nomo loĝos en ĝi.

1 Save me, O God;

For the waters are come in unto my soul.

2 I sink in deep mire, where there is no standing:

I am come into deep waters, where the floods overflow me.

3 I am weary with my crying; my throat is dried:

Mine eyes fail while I wait for my God.

4 They that hate me without a cause are more than the hairs of my head:

They that would cut me off, being mine enemies wrongfully, are mighty:

That which I took not away I have to restore.

5 O God, thou knowest my foolishness;

And my sins are not hid from thee.

6 Let not them that wait for thee be put to shame through me, O Lord Jehovah of hosts:

Let not those that seek thee be brought to dishonor through me, O God of Israel.

7 Because for thy sake I have borne reproach;

Shame hath covered my face.

8 I am become a stranger unto my brethren,

And an alien unto my mother’s children.

9 For the zeal of thy house hath eaten me up;

And the reproaches of them that reproach thee are fallen upon me.

10 When I wept, and chastened my soul with fasting,

That was to my reproach.

11 When I made sackcloth my clothing,

I became a byword unto them.

12 They that sit in the gate talk of me;

And I am the song of the drunkards.

13 But as for me, my prayer is unto thee, O Jehovah, in an acceptable time:

O God, in the abundance of thy lovingkindness,

Answer me in the truth of thy salvation.

14 Deliver me out of the mire, and let me not sink:

Let me be delivered from them that hate me, and out of the deep waters.

15 Let not the waterflood overwhelm me,

Neither let the deep swallow me up;

And let not the pit shut its mouth upon me.

16 Answer me, O Jehovah; for thy lovingkindness is good:

According to the multitude of thy tender mercies turn thou unto me.

17 And hide not thy face from thy servant;

For I am in distress; answer me speedily.

18 Draw nigh unto my soul, and redeem it:

Ransom me because of mine enemies.

19 Thou knowest my reproach, and my shame, and my dishonor:

Mine adversaries are all before thee.

20 Reproach hath broken my heart; and I am full of heaviness:

And I looked for some to take pity, but there was none;

And for comforters, but I found none.

21 They gave me also gall for my food;

And in my thirst they gave me vinegar to drink.

22 Let their table before them become a snare;

And when they are in peace, let it become a trap.

23 Let their eyes be darkened, so that they cannot see;

And make their loins continually to shake.

24 Pour out thine indignation upon them,

And let the fierceness of thine anger overtake them.

25 Let their habitation be desolate;

Let none dwell in their tents.

26 For they persecute him whom thou hast smitten;

And they tell of the sorrow of those whom thou hast wounded.

27 Add iniquity unto their iniquity;

And let them not come into thy righteousness.

28 Let them be blotted out of the book of life,

And not be written with the righteous.

29 But I am poor and sorrowful:

Let thy salvation, O God, set me up on high.

30 I will praise the name of God with a song,

And will magnify him with thanksgiving.

31 And it will please Jehovah better than an ox,

Or a bullock that hath horns and hoofs.

32 The meek have seen it, and are glad:

Ye that seek after God, let your heart live.

33 For Jehovah heareth the needy,

And despiseth not his prisoners.

34 Let heaven and earth praise him,

The seas, and everything that moveth therein.

35 For God will save Zion, and build the cities of Judah;

And they shall abide there, and have it in possession.

36 The seed also of his servants shall inherit it;

And they that love his name shall dwell therein.