1 Psalmo de Asaf. Dio de la dioj, la Eternulo, ekparolis, Kaj vokis la teron de la sunleviĝo ĝis la sunsubiro.

2 El Cion, la perfektaĵo de beleco, Dio ekbrilis.

3 Nia Dio venas kaj ne silentas; Fajro ekstermanta estas antaŭ Li, Ĉirkaŭ Li estas granda ventego.

4 Li vokas la ĉielon supre kaj la teron, Por juĝi Sian popolon:

5 Kolektu al Mi Miajn fidelulojn, Kiuj faris kun Mi interligon ĉe oferdono.

6 Kaj la ĉielo proklamis Lian justecon, Ĉar Dio estas tiu juĝanto. Sela.

7 Aŭskultu, ho Mia popolo, kaj Mi parolos; Ho Izrael, Mi atestos pri vi; Mi estas Dio, via Dio.

8 Ne pro viaj oferdonoj Mi vin riproĉos, Ĉar viaj bruloferoj estas ĉiam antaŭ Mi.

9 Mi ne prenos el via domo bovidon, Nek el viaj kortoj kaprojn:

10 Ĉar al Mi apartenas ĉiuj bestoj en la arbaroj, Miloj da brutoj sur la montoj;

11 Mi konas ĉiujn birdojn sur la montoj, Kaj ĉiuj bestoj de la kampoj estas antaŭ Mi.

12 Se Mi fariĝus malsata, Mi ne dirus al vi, Ĉar al Mi apartenas la mondo, kaj ĉio, kio ĝin plenigas.

13 Ĉu Mi manĝas viandon de bovoj, Kaj ĉu Mi trinkas sangon de kaproj?

14 Oferdonu al Dio dankon, Kaj plenumu antaŭ la Plejaltulo viajn promesojn.

15 Voku Min en la tago de mizero; Mi vin liberigos, kaj vi Min gloros.

16 Sed al la malpiulo Dio diris: Por kio vi parolas pri Miaj leĝoj Kaj portas Mian interligon en via buŝo,

17 Dum vi malamas moralinstruon Kaj ĵetas Miajn vortojn malantaŭen de vi?

18 Kiam vi vidas ŝteliston, vi aliĝas al li, Kaj kun adultuloj vi estas partoprenanto;

19 Vian buŝon vi uzas por malbono, Kaj via lango plektas falsaĵon;

20 Vi sidas kaj parolas kontraŭ via frato, Pri la filo de via patrino vi kalumnias.

21 Tion vi faris, kaj Mi silentis; Kaj vi pensis, ke Mi estas tia, kiel vi. Mi punos vin, kaj Mi metos ĉion antaŭ viajn okulojn.

22 Komprenu ĉi tion, vi, kiuj forgesas Dion; Alie Mi disŝiros, kaj neniu savos.

23 Kiu oferdonas dankon, tiu Min honoras; Kaj kiu estas singarda en la vojo, Al tiu Mi aperigos Dian helpon.

1 A Psalm of Asaph. The God of gods -- Jehovah -- hath spoken, And He calleth to the earth From the rising of the sun unto its going in.

2 From Zion, the perfection of beauty, God shone.

3 Our God cometh, and is not silent, Fire before Him doth devour, And round about him it hath been very tempestuous.

4 He doth call unto the heavens from above, And unto the earth, to judge His people.

5 Gather ye to Me My saints, Making covenant with Me over a sacrifice.

6 And the heavens declare His righteousness, For God Himself [is] judge. Selah.

7 Hear, O My people, and I speak, O Israel, and I testify against thee, God, thy God [am] I.

8 Not for thy sacrifices do I reprove thee, Yea, thy burnt-offerings [Are] before Me continually.

9 I take not from thy house a bullock, From thy folds he goats.

10 For Mine [is] every beast of the forest, The cattle on the hills of oxen.

11 I have known every fowl of the mountains, And the wild beast of the field [is] with Me.

12 If I am hungry I tell not to thee, For Mine [is] the world and its fulness.

13 Do I eat the flesh of bulls, And drink the blood of he-goats?

14 Sacrifice to God confession, And complete to the Most High thy vows.

15 And call Me in a day of adversity, I deliver thee, and thou honourest Me.

16 And to the wicked hath God said: What to thee -- to recount My statutes? That thou liftest up My covenant on thy mouth?

17 Yea, thou hast hated instruction, And dost cast My words behind thee.

18 If thou hast seen a thief, Then thou art pleased with him, And with adulterers [is] thy portion.

19 Thy mouth thou hast sent forth with evil, And thy tongue joineth deceit together,

20 Thou sittest, against thy brother thou speakest, Against a son of thy mother givest slander.

21 These thou didst, and I kept silent, Thou hast thought that I am like thee, I reprove thee, and set in array before thine eyes.

22 Understand this, I pray you, Ye who are forgetting God, Lest I tear, and there is no deliverer.

23 He who is sacrificing praise honoureth Me, As to him who maketh a way, I cause him to look on the salvation of God!