1 Al la ĥorestro. De la Koraĥidoj. Psalmo. Aŭskultu ĉi tion, ĉiuj popoloj; Atentu, ĉiuj loĝantoj de la mondo,

2 Kaj altrangulo kaj malaltrangulo, Riĉulo kaj malriĉulo kune.

3 Mia buŝo diros saĝaĵon, Kaj la penso de mia koro prudentaĵon.

4 Mi klinos mian orelon al sentenco; Sur harpo mi esprimos mian enigmon.

5 Kial mi devus timi en tagoj de malbono, Kiam min ĉirkaŭas la malboneco de miaj persekutantoj,

6 Kiuj fidas sian potencon Kaj fanfaronas per sia granda riĉeco?

7 Fraton tute ne liberigos homo, Nek donos al Dio elaĉeton por li

8 (Multekosta estus la elaĉeto de ilia animo, Kaj neniam tio estos),

9 Ke li restu viva eterne, Ke li ne vidu la tombon.

10 Oni ja vidas, ke saĝuloj mortas, Kaj ankaŭ malsaĝulo kaj sensciulo pereas Kaj lasas al aliaj sian havon.

11 Ilia deziro estas, ke iliaj domoj ekzistu por ĉiam, Kaj iliaj loĝejoj de generacio al generacio; Ili nomas siajn bienojn laŭ siaj nomoj.

12 Sed homo ne restas longe en honoro; Li egaliĝas al bruto buĉota.

13 Tia estas ilia vojo, ilia espero, Kaj iliaj posteuloj aprobas ilian opinion. Sela.

14 Kiel ŝafoj ili estos metataj en Ŝeolon; La morto ilin paŝtos; Kaj matene virtuloj ilin ekposedos, Kaj ilia bildo pereos en Ŝeol, perdinte loĝejon.

15 Sed Dio liberigos mian animon el la mano de Ŝeol, Ĉar Li prenos min. Sela.

16 Ne timu, kiam homo riĉiĝas, Kiam grandiĝas la gloro de lia domo.

17 Ĉar mortante li nenion prenos; Ne iros post li malsupren lia honoro.

18 Ĉar kvankam li ĝuigas sian animon dum sia vivado, Kaj oni vin laŭdas por tio, ke vi faras al vi bone,

19 Tamen li iros al la generacio de siaj patroj, Kiuj neniam vidos lumon.

20 Homo, kiu estas en honoro, sed ne havas prudenton, Estas egala al bruto buĉota.

1 To the Overseer. -- By sons of Korah. A Psalm. Hear this, all ye peoples, Give ear, all ye inhabitants of the world.

2 Both low and high, together rich and needy.

3 My mouth speaketh wise things, And the meditations of my heart [are] things of understanding.

4 I incline to a simile mine ear, I open with a harp my riddle:

5 Why do I fear in days of evil? The iniquity of my supplanters doth compass me.

6 Those trusting on their wealth, And in the multitude of their riches, Do shew themselves foolish.

7 A brother doth no one at all ransom, He doth not give to God his atonement.

8 And precious [is] the redemption of their soul, And it hath ceased -- to the age.

9 And still he liveth for ever, He seeth not the pit.

10 For he seeth wise men die, Together the foolish and brutish perish, And have left to others their wealth.

11 Their heart [is]: Their houses [are] to the age, Their tabernacles to all generations. They proclaimed their names over the lands.

12 And man in honour doth not remain, He hath been like the beasts, they have been cut off.

13 This their way [is] folly for them, And their posterity with their sayings are pleased. Selah.

14 As sheep for Sheol they have set themselves, Death doth afflict them, And the upright rule over them in the morning, And their form [is] for consumption. Sheol [is] a dwelling for him.

15 Only, God doth ransom my soul from the hand of Sheol, For He doth receive me. Selah.

16 Fear not, when one maketh wealth, When the honour of his house is abundant,

17 For at his death he receiveth nothing, His honour goeth not down after him.

18 For his soul in his life he blesseth, (And they praise thee when thou dost well for thyself.)

19 It cometh to the generation of his fathers, For ever they see not the light.

20 Man in honour, who understandest not, Hath been like the beasts, they have been cut off!