1 Al la ĥorestro. Por Jedutun. Psalmo de Asaf. Mia voĉo iras al Dio, kaj mi krias; Mia voĉo iras al Dio, ke Li aŭskultu min.

2 En la tago de mia suferado mi serĉas mian Sinjoron; En la nokto mia mano estas etendita kaj ne malleviĝas; Mia animo ne volas konsoliĝi.

3 Mi rememoras Dion, kaj mi ĝemas; Mi meditas, kaj mia spirito malĝojas. Sela.

4 Vi retenas la palpebrojn de miaj okuloj; Mi estas frapita, mi ne povas paroli.

5 Mi meditas pri la tagoj antikvaj, Pri la jaroj antaŭlonge pasintaj.

6 Mi rememoras en la nokto mian kanton; Mi parolas kun mia koro, Kaj mia spirito esploras.

7 Ĉu por eterne mia Sinjoro forpuŝis? Kaj ĉu Li ne plu favoros?

8 Ĉu por eterne ĉesiĝis Lia boneco? Ĉu Lia promeso ne plenumiĝos por ĉiuj generacioj?

9 Ĉu Dio forgesis indulgi? Ĉu Li fermis en kolero Sian favorkorecon? Sela.

10 Kaj mi diris:Tio estas mia aflikto, Ke aliiĝis la dekstra mano de la Plejaltulo.

11 Mi rememoros la farojn de la Eternulo; Jes, mi rememoros Viajn antikvajn miraklojn.

12 Mi meditos pri ĉiuj Viaj faroj, Kaj pri Viaj agoj mi parolos.

13 Ho Dio, en sankteco estas Via vojo; Kiu estas tiel granda dio, kiel nia Dio?

14 Vi estas tiu Dio, kiu faras miraklojn; Vi montris Vian forton inter la popoloj.

15 Vi liberigis per Via brako Vian popolon, La filojn de Jakob kaj Jozef. Sela.

16 Vidis Vin akvoj, ho Dio, Vidis Vin akvoj, kaj ili ektremis, Kaj abismoj skuiĝis.

17 Nubegoj verŝis akvon, La ĉielo eligis bruon, Kaj Viaj sagoj ekflugis.

18 La voĉo de Via tondro estis en la turnovento, Fulmoj lumigis la mondon; Tremis kaj ŝanceliĝis la tero.

19 Sur la maro estis Via vojo, Kaj Via irejo sur grandaj akvoj, Sed Viaj paŝosignoj ne estis videblaj.

20 Vi kondukis Vian popolon kiel ŝafojn, Per la mano de Moseo kaj Aaron.

1 To the Overseer, for Jeduthun. -- A Psalm of Asaph. My voice [is] to God, and I cry, my voice [is] to God, And He hath given ear unto me.

2 In a day of my distress the Lord I sought, My hand by night hath been spread out, And it doth not cease, My soul hath refused to be comforted.

3 I remember God, and make a noise, I meditate, and feeble is my spirit. Selah.

4 Thou hast taken hold of the watches of mine eyes, I have been moved, and I speak not.

5 I have reckoned the days of old, The years of the ages.

6 I remember my music in the night, With my heart I meditate, and my spirit doth search diligently:

7 To the ages doth the Lord cast off? Doth He add to be pleased no more?

8 Hath His kindness ceased for ever? The saying failed to all generations?

9 Hath God forgotten [His] favours? Hath He shut up in anger His mercies? Selah.

10 And I say: `My weakness is, The changes of the right hand of the Most High.`

11 I mention the doings of Jah, For I remember of old Thy wonders,

12 And I have meditated on all Thy working, And I talk concerning Thy doings.

13 O God, in holiness [is] Thy way, Who [is] a great god like God?

14 Thou [art] the God doing wonders. Thou hast made known among the peoples Thy strength,

15 Thou hast redeemed with strength Thy people, The sons of Jacob and Joseph. Selah.

16 The waters have seen Thee, O God, The waters have seen Thee, They are afraid -- also depths are troubled.

17 Poured out waters have thick clouds, The skies have given forth a noise, Also -- Thine arrows go up and down.

18 The voice of Thy thunder [is] in the spheres, Lightnings have lightened the world, The earth hath trembled, yea, it shaketh.

19 In the sea [is] Thy way, And Thy paths [are] in many waters, And Thy tracks have not been known.

20 Thou hast led as a flock Thy people, By the hand of Moses and Aaron!