1 Kanto-psalmo de la oraĥidoj. Al la ĥorestro. Por maĥalat-leanoto. Instruo de Heman, la Ezraĥido. Ho Eternulo, Dio de mia savo! Tage kaj nokte mi krias antaŭ Vi.

2 Mia preĝo venu antaŭ Vian vizaĝon; Klinu Vian orelon al mia ploro.

3 Ĉar mia animo trosatiĝis de malbonoj Kaj mia vivo atingis Ŝeolon.

4 Mi similiĝis al la forirantoj en la tombon; Mi fariĝis kiel viro sen fortoj,

5 Etendita inter mortintoj; Kiel mortigitoj, kuŝantaj en la tombo, Kiujn Vi jam ne rememoras Kaj kiuj estas forigitaj for de Via mano.

6 Vi metis min en la plej profundan foson, En mallumon, en abismon.

7 Pezas sur mi Via furiozo, Kaj per ĉiuj Viaj ondoj Vi min premas. Sela.

8 Vi malproksimigis de mi miajn konatojn, Vi faris min abomenaĵo por ili; Mi estas enŝlosita, kaj mi ne povas eliri.

9 Mia okulo mallumiĝis de malĝojo; Mi vokas Vin, ho Eternulo, ĉiutage, Mi etendas al Vi miajn manojn.

10 Ĉu por mortintoj Vi faros miraklojn? Ĉu malvivuloj leviĝos kaj gloros Vin? Sela.

11 Ĉu en la tombo estos rakontata Via boneco, Kaj fidindeco en la abismo?

12 Ĉu en la mallumo estos konataj Viaj mirakloj, Kaj Via justeco en la lando de forgeso?

13 Sed mi vokas al Vi, ho Eternulo, Kaj matene mia preĝo Vin renkontas.

14 Kial, ho Eternulo, Vi forpuŝas mian animon? Kial Vi kaŝas Vian vizaĝon de mi?

15 Mi estas mizera kaj senforta detempe de la juneco; Mi portas Viajn terurojn, mi konsumiĝas.

16 Venis sur min Via furiozo, Viaj timigoj min dispremas.

17 Ili ĉirkaŭas min, kiel akvo, ĉiutage; Ili tute min ĉirkaŭsieĝas.

18 Vi malproksimigis de mi amanton kaj amikon; Miaj konatoj estas en mallumo.

1 A Song, a Psalm, by sons of Korah, to the Overseer, `Concerning the Sickness of Afflictions.` -- An instruction, by Heman the Ezrahite. O Jehovah, God of my salvation, Daily I have cried, nightly before Thee,

2 My prayer cometh in before Thee, Incline Thine ear to my loud cry,

3 For my soul hath been full of evils, And my life hath come to Sheol.

4 I have been reckoned with those going down [to] the pit, I have been as a man without strength.

5 Among the dead -- free, As pierced ones lying in the grave, Whom Thou hast not remembered any more, Yea, they by Thy hand have been cut off.

6 Thou hast put me in the lowest pit, In dark places, in depths.

7 Upon me hath Thy fury lain, And [with] all Thy breakers Thou hast afflicted. Selah.

8 Thou hast put mine acquaintance far from me, Thou hast made me an abomination to them, Shut up -- I go not forth.

9 Mine eye hath grieved because of affliction, I called Thee, O Jehovah, all the day, I have spread out unto Thee my hands.

10 To the dead dost Thou do wonders? Do Rephaim rise? do they thank Thee? Selah.

11 Is Thy kindness recounted in the grave? Thy faithfulness in destruction?

12 Are Thy wonders known in the darkness? And Thy righteousness in the land of forgetfulness?

13 And I, unto Thee, O Jehovah, I have cried, And in the morning doth my prayer come before Thee.

14 Why, O Jehovah, castest Thou off my soul? Thou hidest Thy face from me.

15 I [am] afflicted, and expiring from youth, I have borne Thy terrors -- I pine away.

16 Over me hath Thy wrath passed, Thy terrors have cut me off,

17 They have surrounded me as waters all the day, They have gone round against me together,

18 Thou hast put far from me lover and friend, Mine acquaintance [is] the place of darkness!